مدیریت پسماند رادیواکتیوی سطح بالا مربوط به نحوه برخورد با مواد رادیواکتیو ناشی از تولید انرژی هسته ای و جنگ افزار هسته ای است. زباله های رادیواکتیو حاوی ترکیبی از نوکلید های با نیم عمر کوتاه و نیم عمر طولانی و همچنین هسته های غیر رادیواکتیو هستند. [ ۱] گزارش شده حدود ۴۷۰۰۰ تن زباله هسته ای سطح بالا در سال ۲۰۰۲ در ایالات متحده ذخیره شده است. عنصرهای فرااورانیم پر دردسر ترین عناصر رادیواکتیو سطح بالا در سوخت مصرف شده عبارتند از: ایزوتوپ های نپتونیم ( نیمه عمر دو میلیون سال ) و پلوتونیوم - ۲۳۹ ( نیمه عمر بیست و چهارهزارسال سال ) می باشند. [ ۲] در نتیجه، زباله های رادیواکتیوی سطح بالا نیاز به مدیریت پیشرفته دارد تا بتواند آنرا با موفقیت از زیست کره جدا کند. این امر معمولاً به زمان نیاز دارد، و پس از آن یک ترفند مدیریت طولانی مدت شامل ذخیره دائمی، دفع یا تبدیل زباله به شکل غیر سمی انجام می شود. [ ۳] واپاشی هسته ای از قانون نیمه عمر پیروی می کند، به این معنی که میزان پوسیدگی معکوس با مدت زمان پوسیدگی متناسب است. به عبارت دیگر، تابش ناشی از ایزوتوپ طولانی مدت مانند ید - ۱۲۹ بسیار کمتر از ایزوتوپ های کوتاه مدت مانند ید ۱۳۱ بسیار شدید خواهد بود. [ ۴] دولت ها در سراسر جهان طیف وسیعی از گزینه های مدیریت و دفع زباله را در نظر می گیرند، که معمولاً شامل مکان های زمین شناسی عمیق است، اگرچه پیشرفت کمی در اجرای راه حل های طولانی مدت مدیریت پسماند وجود داشته است. [ ۵] این تا حدودی به این دلیل است که بازه های زمانی مورد نظر هنگام برخورد با زباله های رادیواکتیو از ۱۰٫۰۰۰ تا میلیون ها سال متغیر است، [ ۶] [ ۷] مطابق مطالعات مبتنی بر تأثیر دوزهای تابش تخمینی. [ ۸] بنابراین، مهندس و فیزیکدان هانس آلفون دو پیش شرط اساسی برای مدیریت مؤثر زباله های رادیواکتیوی سطح بالا را شناسایی کرد: ( ۱ ) سازندهای زمین شناسی پایدار و ( ۲ ) مؤسسات انسانی با ثبات طی صدها هزار سال. همان طور که آلفوین نشان می دهد، هیچ تمدن بشری شناخته شده ای تاکنون برای مدت طولانی عمر نکرده است، و هنوز هیچ شکل گیری زمین شناسی از اندازه کافی برای یک مخزن دائمی زباله های رادیواکتیو کشف نشده است که برای مدت طولانی پایدار بوده است. [ ۹] با این وجود، جلوگیری از مقابله با خطرات مرتبط با مدیریت پسماندهای رادیواکتیو ممکن است خطرات خنثی کننده ای با بزرگی بیشتر ایجاد کند. مدیریت ضایعات رادیواکتیو نمونه ای از تجزیه و تحلیل سیاست ها است که نیاز به توجه ویژه به نگرانی های اخلاقی دارد، که در سایه عدم اطمینان و آینده نگری بررسی می شود: در نظر گرفتن «تأثیر روش ها و فناوری ها بر روی نسل های آینده». [ ۱۰] بحث در مورد آنچه باید یک بنیاد علمی و مهندسی قابل قبول برای پیشبرد ترفندهای دفع زباله های رادیواکتیو باشد تشکیل می شود. هستند کسانی که استدلال کرده اند، بر اساس نمونه های شبیه سازی ژئوشیمیایی پیچیده، که امتناع از کنترل مواد رادیواکتیو به فرایندهای ژئهیدرولوژیکی در بسته شدن مخزن یک خطر قابل قبول است. آنها معتقدند که به اصطلاح «آنالوگهای طبیعی» حرکت زیر زمینی رادیونوکلئیدها را مهار می کند، و دفع زباله های رادیواکتیو در سازندهای زمین شناسی پایدار را غیر ضروری می کند. [ ۱۱] با این حال، نمونه های موجود از این فرایندها به صورت تجربی کم تعریف شده اند:[ ۱۲] به دلیل ماهیت زیر زمینی چنین فرایندهای موجود در سازندهای زمین شناسی جامد، صحت نمونه های شبیه سازی رایانه با مشاهده تجربی تأیید نشده است، مطمئناً در دوره های زمانی معادل با نیمه عمر کشنده زباله های پرتوزا سطح بالا. [ ۱۳] [ ۱۴] از طرف دیگر، برخی اصرار دارند که مخازن ژئولوژیک ژرف در سازندهای زمین شناسی پایدار ضروری است. برنامه های مدیریت ملی کشورهای مختلف رویکردهای مختلفی را برای حل این بحث نشان می دهد. محققان پیشنهاد می کنند که پیش بینی های مربوط به ضرر سلامتی برای چنین دوره های طولانی باید با دقت مورد بررسی قرار گیرد. [ ۱۵] مطالعات عملی فقط ۱۰۰سال را در نظر دارد تا برنامه ریزی مؤثر[ ۱۶] و ارزیابی هزینه. [ ۱۷] رفتار طولانی مدت پسماندهای رادیواکتیو موضوعی برای تحقیقات در حال انجام است. [ ۱۸] ترفندهای مدیریتی و برنامه های اجرای چندین دولت نماینده ملی در زیر شرح داده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
