مدل های انتشار آلاینده های هوا. مدل های انتشار آلاینده های هوا شامل مدل های ریاضی از چگونگی پراکندگی آلاینده های هوا در جو هستند. با کمک برنامه های رایانه ای و الگوریتم هایی ریاضی معادلات حاکم بر پراکندگی آلاینده ها در هوا شبیه سازی می شوند. از مدل های انتشار آلاینده های هوا برای تخمین غلظت آلاینده ها در اطراف منابعی مانند کارخانه های صنعتی، وسایل نقلیه یا انتشار مواد شیمیایی استفاده می شود. این مدل ها همچنین برای تجزیه و تحلیل انتشار آلاینده ها در اطراف پالایشگاه های گازی به کار گرفته می شوند[ ۱] . آنها همچنین می توانند برای پیش بینی آلودگی هوا تحت سناریوهای مختلف استفاده شوند تا میزان تأثیر آلاینده ها در محیط تعیین شود. این مدل ها مهمترین ابزار برای سیاست گذاری های مربوط به کنترل کیفیت هوا می باشند و توسط بسیاری از سازمان های دولتی استفاده می شوند. مدل های انتشار آلاینده های هوا به طور معمول برای تعیین اینکه آیا منابع صنعتی آلودگی هوا با استانداردهای کیفیت هوا مطابقت دارند استفاده می شوند. در اواخر دهه ۱۹۶۰، سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا طرح های تحقیقاتی را آغاز کرد که منجر به ایجاد بسیاری از مدل های حال حاضر مورد استفاده توسط برنامه ریزان شهری و حمل و نقل خواهد شد. مدل های انتشار آلاینده های هوا از داده های متفاوتی برای پیشبینی غلظت آلاینده ها استفاده می کنند. این داده ها معمولاً عبارتند از:
• شرایط جوی مانند سرعت باد و جهت باد، میزان آشفتگی جوی، دمای هوا، پوشش ابر و تابش خورشیدی.
• میزان انتشار آلاینده ها
• شرایط منبع آلودگی مانند محل منبع و ارتفاع، نوع منبع، سرعت خروج، دمای خروج و میزان انتشار.
• شرایط جغرافیایی و توپوگرافی.
اولین مقالات مربوط به معادلات انتشار آلاینده های هوا به دهه ۱۹۳۰ و قبل از آن بازمی گردد. یکی از معادلات پراکندگی آلاینده اولیه هوا توسط بوسانکت و پیرسون بدست آمده است. [ ۲] سر گراهام ساتون در سال ۱۹۴۷ یک معادله برای پراکندگی آلاینده هوا پیشنهاد داد[ ۳] که شامل فرض توزیع گاوسی برای انتشار عمودی و افقی می شود. امروزه، اغلب مدل های استاندارد انتشار آلاینده های هوا مانند AERMOD و CAL3QHC از توزیع گاوسی برای تخمین غلظت آلاینده ها در فواصل مختلف استفاده می کنند. [ ۴] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• شرایط جوی مانند سرعت باد و جهت باد، میزان آشفتگی جوی، دمای هوا، پوشش ابر و تابش خورشیدی.
• میزان انتشار آلاینده ها
• شرایط منبع آلودگی مانند محل منبع و ارتفاع، نوع منبع، سرعت خروج، دمای خروج و میزان انتشار.
• شرایط جغرافیایی و توپوگرافی.
اولین مقالات مربوط به معادلات انتشار آلاینده های هوا به دهه ۱۹۳۰ و قبل از آن بازمی گردد. یکی از معادلات پراکندگی آلاینده اولیه هوا توسط بوسانکت و پیرسون بدست آمده است. [ ۲] سر گراهام ساتون در سال ۱۹۴۷ یک معادله برای پراکندگی آلاینده هوا پیشنهاد داد[ ۳] که شامل فرض توزیع گاوسی برای انتشار عمودی و افقی می شود. امروزه، اغلب مدل های استاندارد انتشار آلاینده های هوا مانند AERMOD و CAL3QHC از توزیع گاوسی برای تخمین غلظت آلاینده ها در فواصل مختلف استفاده می کنند. [ ۴] [ ۵]
