غلظت

غلظت کمیتی است که بیان می کند چه مقدار از یک حل شونده در حلال حل شده است.
به طور کلی غلظت چه با تغییر فشار و چه دما می تواند تغییر کند. افزایش فشار همواره غلظت ماده را زیاد می کند و افزایش دما عموماً غلظت را کاهش می دهد اما قابل توجه است که برخی استثناها دراین خصوص وجود دارد. برای مثال غلظت آب در بین دمای ۰تا۴درجه سانتی گراد کاهش می یابد درست مانند رفتاری که از سیلسیوم در دماهای پایین مشاهده شده است. تأثیر فشار و دما بر روی غلظت مایعات و جامدات کم است. قابلیت فشردگی مایع یا جامد ( ۱۰−6 ) bar−۱ است. این بدان معناست که در حدود ۱۰هزار مرتبه فشار اتمسفر برای کاهش حجم یک ماده به اندازه یک درصد لازم است. ( هم چنین فشار حدود هزار برای شن و خاک رس نیاز است. در مقابل غلظت گازها به طور قوی تحت تأثیر فشار است. غلظت یک گاز ایده آل طبق فرمول  : ρ = M P R T , که M جرم مولار و P فشار و R ثابت جهانی گازها و T دمای مطلق است. این بدان معناست که غلظت یک گاز ایده آل می تواند با دو برابر کردن فشار یا نصف کردن دمای مطلق دو برابر شود.

غِلْظت (concentration)
در شیمی، مقدار مادۀ حل شده در مقدار معیّنی از محلول. این مقدار با جرم مشخص می شود و فقط برای مایعات این مقدار را با حجم مشخص می کنند. واحدهای متداول غلظت عبارت اند از مول در دسی متر مکعب، گرم در دسی متر مکعب (لیتر)، گرم در صد سانتی متر مکعب، و گرم در صد گرم. اگرمقداری حلال از محلول جدا شود، محلول غلیظ می شود. در محلول های غلیظ، درصد جزء حل شده بالاست. آب نمک غلیظ حاوی حدود ۳۰ درصد کلرید سدیم در آب است. سود سوزآور غلیظ حدود ۴۰ درصد هیدروکسید سدیم دارد و اسید سولفوریک غلیظ شامل ۹۸ درصد اسید است.