مدل بازسازی شکستگی دورشته ای

مدل بازسازی شکستگی دورشته ای ( به انگلیسی: Double - strand break repair model ) به مدل های مختلف مسیرهایی اشاره دارد که سلول ها برای بازسازی شکستگی های دورشته ای ( DSB ) انجام می دهند. بازسازی DSB یک فرایند مهم سلولی است، زیرا تجمع DSB بازسازی نشده می تواند سبب بازآرایی کروموزومی، تومورزایی یا حتی مرگ سلولی شود. [ ۱] در سلول های انسانی، دو سازوکار اصلی بازسازی DSB وجود دارد: نوترکیبی هم ساخت ( HR ) و اتصال انتهایی ناهمولوگ ( NHEJ ) . HR به عنوان مرجع برای بازسازی DSB به DNA الگوی آسیب دیده تکیه می کند که سبب بازیابی توالی اصلی می شود. [ ۲] NHEJ انتهای آسیب دیده را بدون توجه به همسانی اصلاح و بستن می کند. [ ۲] از نظر انتخاب مسیر بازسازی DSB، به نظر می رسد اکثر سلول های پستانداران به جای HR از NHEJ حمایت می کنند. این به این دلیل است که بهره گیری از HR ممکن است سبب حذف یا تکثیر ژن در سلول هایی شود که دارای توالی های تکراری هستند. [ ۱] از نظر مدل های بازسازی در چرخه سلولی، HR تنها هنگام مراحل S و G2 امکان پذیر است، در حالی که NHEJ می تواند در کل فرایند رخ دهد. [ ۳] این مسیرهای بازسازی همه توسط سازوکار پاسخ آسیب DNA فراگیر تنظیم می شوند. [ ۴] علاوه بر HR و NHEJ، مدل های بازسازی دیگری نیز وجود دارد که در سلول ها وجود دارد. برخی از آنها تحت HR طبقه بندی می شوند، مانند بازپخت ( annealing ) رشته وابسته به سنتز، تکثیر ناشی از شکست، و بازپخت تک رشته ای. در حالی که دیگران یک مدل بازسازی کاملاً جایگزین هستند، یعنی اتصال انتهایی با واسطه میکروهمولوژی مسیر ( MMEJ ) . [ ۵]