مدل

مدل (ترانه). «مُدل» ( به آلمانی: Das Model ) ترانه ای از گروه آلمانی کرافت ورک است که در سال ۱۹۷۸ منتشر شد. رالف هوتر و کارل بارتوس سازندگان این ترانه هستند و امیل شولت در سرایش اشعار با آن ها همکاری کرده است. «مدل» یکی از قطعات آلبوم انسان - ماشین است. این آلبوم شامل ۶ ترانه بود که پنج تای آن ها از جمله «مدل» در قالب تک آهنگ منتشر شدند. [ ۳]
در سال ۱۹۸۱ ترانهٔ «مدل» هم زمان با انتشار آلبوم استودیویی دنیای کامپیوتر دوباره منتشر شد[ ۴] و در فوریهٔ ۱۹۸۲ صدرنشین آفیشال چارتس بریتانیا شد. [ ۵]
مشاهدهٔ مُدل هایی که در یک کلوپ شبانه در کلن کار می کردند منشأ الهام امیل شولت برای سرودن شعر «مُدل» بود. برخی فمینیست ها ادعا می کنند که این آهنگ به موضوعش عینیت می بخشد: زنی که برای پول لبخند می زند و تنها دلیل وجودش زُل زدن مردهاست. برخی دیگر از «مُدل» به عنوان انتقادی از جامعهٔ مصرف گرا که زنان را به آدم واره های بی هویت تقلیل می دهد دفاع می کنند. [ ۶]
آل میوزیک از «مُدل» به عنوان نامتعارف ترین قطعه در میان همهٔ آثار کرافت ورک یاد کرده است. [ ۷]

مدل (شخص). مدل ( به انگلیسی: Model ) فردی است که شغلش نمایش نوعی تمثال از حالت فیزیکی بدن ایدئال انسان در حیطه هنر، تجارت و طراحی البسه است. [ ۱] [ ۲] هنر مدل معمولاً به معنی پوشیدن و نمایش لباس های جدید طراحی شده توسط طراحان لباس و شرکت های تولید پوشاک است. به افرادی که در کار خود موفق تر و همچنین مشهورتر هستند سوپرمدل می گویند. افرادی که برای نقاشی، مجسمه سازی، عکاسی و سایر هنرهای تجسمی الگوی هنرمندان می شوند نیز مدل نامیده می شوند. شبکهٔ فرانسوی فرانس ۲۴ بیشترین مدعیان فشن در ایران را دخترانی معرفی کرده است که فقط برای گرفتن «لایک» و کسب معروفیت، به رایگان جلوی دوربین عکاسان می روند. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
مدلینگ به عنوان یک حرفه برای اولین بار در سال ۱۸۵۳ توسط چارلز فردریک وورث، «پدر سبک عالی» تأسیس شد، هنگامی که او از همسرش، ماری ورنت وورث، خواست تا لباسهایی را که طراحی کرده است، مدل کند. [ ۶] [ ۷] اصطلاح «مدل خانه» برای توصیف این نوع کار ایجاد شد. سرانجام، این روشی عادی برای خانه های مد پاریس شد. هیچ الزامات استاندارد اندازه گیری فیزیکی برای یک مدل وجود نداشت و بیشتر طراحان برای نشان دادن تنوع در طرح های خود از زنان با اندازه های مختلف استفاده می کردند.
با پیشرفت عکاسی مد، حرفه مدلینگ به مدل سازی عکس نیز گسترش یافت. مدل ها نسبتاً ناشناس و نسبتاً ضعیف پرداختند تا اواخر دهه ۱۹۴۰، زمانی که سه سوپرمدل اول جهان، باربارا گوالن، بتینا گراتسیانی و لیزا فونساگریوز فرماندهی مبالغ بسیار زیادی را آغاز کردند. در طول دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، گراتسیانی بیشترین عکس را در فرانسه و ملکه بی چون و چرای مد را در اختیار داشت، در حالی که فونساگریوز در بیش از ۲۰۰ جلد مجله وگ ظاهر شد. شناخت نام وی منجر به اهمیت مجله وگ در شکل گیری مشاغل مدل های مد شد. یکی از محبوب ترین مدل ها در طول دهه ۱۹۴۰ جینکس فالکنبورگ بود که هر ساعت ۲۵ دلار دستمزد می گرفت که در آن زمان مبلغ هنگفتی بود؛ و کارمن دل اورفیس نیز بر مد مسلط بودند. [ ۸] کلیسای Dorothea در میان اولین مدل های سیاه پوست در صنعت بود که در پاریس به رسمیت شناخته شد. با این حال، این مدل ها در خارج از جامعه مد ناشناخته بودند. اندازه گیری های ویلهلمینا کوپر ۳۸ " - ۲۴" - ۳۶ "در حالی که اندازه گیری های شانل ایمان ۳۲" - ۲۳ " - ۳۳" بود. [ ۹] در سال ۱۹۴۶، مدل های فورد توسط آیلین و جرارد فورد در نیویورک تأسیس شد. این یکی از قدیمی ترین آژانس های نمونه در جهان است.

مدل (هنر). مدل ( انگلیسی: Model ) عنوان یک الگوی الهام دهندهٔ کار هنری برای هنرمندان هنرهای تجسمی است. مدل، مهمترین فرایند نمایش خلاقیت هنرمند و اثر هنری وی محسوب می شود و همانند یک مرجع بصری برای هنرمند تلقی می شود. با این وجود، مدل ها فارغ از جنبهٔ الگو بودن صرف، اغلب به عنوان موز ( اسطوره ) تصور می شوند. منبعی الهام بخش که بدون وجود آنها، هنر وجود نخواهد داشت. [ ۱] هنرمندان ممکن است گاهی از دوستان و خانواده خود به عنوان مدل نیز استفاده کنند. برخی مدل ها را هنرمندان حرفه ای به صورت خصوصی استخدام می کنند. اگر چه در تصویرگری و نقاشی، زیباشناختی جزو انگیزه های اولیهٔ تجاری اثر است اما معمولاً و در غالب آثار از مدل ها استفاده می شود. به عنوان مثال، نورمن راکول از دوستان و همسایگان خود به عنوان مدل در کارهای هنری و تجاری خود استفاده می کرد. [ ۲]
مدل شدن برهنه، و هنر برهنگی به طور کلی و در بیشتر اوقات همراه با مخالفت های اجتماعی یا دست کم برخی از عناصر جوامع است. [ ۳] در دوره های کلاس های هنری و طراحی یا سایر محیط های دانشگاهی با کمک مدل های برهنه، قوانین سختگیرانه ای برای مدل ها و هنرآموزان اعمال می شود و مدرسان و استادان، تأکید و توجه ویژه ای بر جدی بودن مطالعهٔ فیگور ( مدل ) توسط کارآموزان دارند. [ ۴] [ ۵] عکاسی به طور کلی ممنوع است و در بعضی از مدارس، دانش آموزان و دانشجویان غیر هنری، مجاز به الگوبرداری نیستند چرا که این موضوع باعث ایجاد تعارض و تضاد منافع برای مؤسسه هنری است. [ ۶] پذیرش مراجعه کننده و چشم چرانی در محدوده و مکانی که یک مدل برهنه قرار دارد به شدت کنترل می شود. برهنه شدن با احتیاط انجام می شود و مدل برهنه می تواند در هر زمان که نمایش ندارد، لباس بپوشد. [ ۳] به طور کلی برای هر کسی از جمله استادان، لمس یک مدل ممنوع است. برخی موسسات صرفاً به مربی اجازه می دهند که مستقیماً با یک مدل صحبت کند. [ ۳]