مدعی و منکر

[ویکی فقه] در این مقاله به بررسی تعاریفی از مدعی و منکر می پردازیم.
فقها در تعریف مدعی و مدعی علیه (که در لسان حقوقی امروز خواهان و خوانده نامیده می شوند) تعاریف مختلفی ارائه نموده اند، برخی از این تعاریف با برخی دیگر از لحاظ مصداق سازگاری دارند ولی با برخی دیگر ظاهرا سازگار نبوده، میان آنها از نظر مصداق تعارض وجود دارد.
تعریف اول
المدعی هو الذی یترک لو ترک الخصومه؛ مدعی کسی است که اگر دعوی را ترک نماید کسی متعرض او نمی گردد. مدعی کسی است که وجود عین یا دینی را بر طرف مقابل ادعا می نماید و از دادگاه الزام او را به خواسته خویش می خواهد. و مدعی علیه در مقابل اوست، دعوا را رد نموده، اشتغال ذمه خویش را به خواسته مدعی منکر می گردد.
تشبیه به قبول و ایجاب
انکار منکر در برابر ادعای مدعی از قبیل قبول در برابر ایجاب است (چنانچه قبول متاخر و متفرع بر ایجاب است) انکار نیز رتبتا متاخر از ادعا و متفرع بر دعوی است. بنابراین منکر بودن شخص، متفرع بر وجود مدعی است که چیزی را علیه او ادعا نماید. پس اگر مدعی دست از ادعای خویش بردارد، دیگر نه مدعی در بین خواهد بود و نه منکر. مقصود فقها از تعریف مدعی به «لو ترک ترک» همین است، این تعریف از مدعی، با آنچه که عرف از آن می فهمد موافق است.
← اشکال بر تعریف
...