مدارس دیم مدارس کوچک و خصوصی برای کودکان خردسال بود که در اوایل دوره مدرن در جزایر انگلیس و مستعمرات آن پدید آمدند. این مدارس توسط «دام مدرسه»، یک زن محلی تدریس می شد که با پرداخت هزینه ای اندک، کودکان را آموزش می داد. مدارس دیم بسیار محلی بودند و به طور معمول می توان آنها را در سطح شهر یا منطقه پیدا کرد. [ ۱]
در مدارس دیم از کودکان انتظار می رفت که خواندن و حساب را یاد بگیرند و گاهی اوقات نیز به طور مکتوب آموزش می بینند. دختران اغلب در کارهای دستی مانند بافندگی و خیاطی آموزش می دیدند. مدارس دیم از قرن شانزدهم تا اواسط قرن نوزدهم، زمانی که تحصیلات اجباری در انگلیس آغاز شد، ادامه یافت. از بسیاری جهات، مدارس دیم پیشگام مهد کودک و مدارس ابتدایی امروزی بودند. [ ۲]
منشأ دقیق مدارس دیم مشخص نیست. به نظر می رسد که آنها به طور طبیعی از تقاضای آموزش در دسترس در اوایل کودکی و نیاز به مراقبت از کودکان ارزان و راحت توسط طبقه کارگر تکامل یافته اند. در بسیاری از موارد، مدارس دیم در خانه خود معلم برگزار می شد و معلم در خانه خود به بچه ها آموزش می داد. مدرسه در هر جا که تقاضا وجود داشت و مدارک تحصیلی آنها پذیرفته می شد، با گروه های کوچکی از کودکان کار برجا می شد. مدارس دیم به هیچ وجه با یکدیگر پیوند نداشتند. در عوض، آنها توسط زنان مستقل در مناطق محلی خود اداره می شدند. بسیاری از معلمان مدارس معروف یا بیوه و اسپینستر طبقه متوسط میانه رو بودند یا زنان جوان و مجردی که به درآمد اضافی نیاز داشتند در این مدارس کار می کردند. در بعضی شرایط اگرچه این امر غیرمعمول بود، مدارس دیم توسط مردان تدریس می شد. [ ۳]
مدارس دیم معمولاً فقط چند شیلینگ ( واحد پول ) برای شهریه دانش آموزان خود می گرفتند. به عنوان مثال، دیم سیمراز دارلینگتون، دورهام ثبت شده که هر سال چهار شیلینگ دریافت می کرده است. در اواسط قرن هفدهم، دو شیلینگ تقریباً برابر با دستمزد دو روز یک تاجر ماهر است و یک قرص نان تقریباً نه شیلینگ قیمت داشت. این زمینه حاکی از آن است که معلمان مدارس دیم بر خلاف تلاشهایشان بسیار اندک دریافت می کردند و مجبور بودند به بسیاری از دانش آموزان آموزش دهند تا بتوانند درآمد زندگی خود را تأمین کنند. [ ۴]
• ویلیام وردزورث: در مدرسه خانمها در پنریث، کامبریا زیر نظر معلم خانم آن بیرکت، تحصیل کرد. در آنجا بود که با همسرش مری هاچینسون ملاقات کرد. وی دربارهٔ تجربه مدرسه دیم خود گفت: "مدرسه دیم قدیمی تأثیری در ایجاد متکلمان یا منطق دانان نداشت، اما او غالباً بدون تردید خواندن را تعلیم داده و حافظه را تمرین می کرد. اما هنوز بخش ها در حال بهبود یافتن هستند. شاید چیزی که او توضیح داد و فهم بقیه چیزها را به والدین و استادان سپرد.
• جان کیتس: در یک مدرسه دیم در لندن تحصیل کرد.
• الیور گلداسمیت: نامه های خود را از خانم دلاپ در مدرسه دیم آموخت.
• چارلز دیکنز: در مدرسه ای که یک معشوقه در روم لین در چاتم کنت تأسیس کرده بود، تحصیل کرد. پیپ، قهرمان اصلی دیکنز در رمان خود، «انتظارات بزرگ»، در یک مدرسه دیم که توسط خاله بزرگ آقای ووپس تدریس می شود تحصیل می کند، که تقریباً کاملاً بی فایده توصیف شده است.
• ویلیام شنستون: کتاب مدرسه، یک شعر را بر اساس تجربه خود در یک مدرسه دیم نوشت.
• جورج کراب: شعر خود را بر اساس تجربه خود در یک مدرسه دیم در جلد اول شعر خود نوشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر مدارس دیم از کودکان انتظار می رفت که خواندن و حساب را یاد بگیرند و گاهی اوقات نیز به طور مکتوب آموزش می بینند. دختران اغلب در کارهای دستی مانند بافندگی و خیاطی آموزش می دیدند. مدارس دیم از قرن شانزدهم تا اواسط قرن نوزدهم، زمانی که تحصیلات اجباری در انگلیس آغاز شد، ادامه یافت. از بسیاری جهات، مدارس دیم پیشگام مهد کودک و مدارس ابتدایی امروزی بودند. [ ۲]
منشأ دقیق مدارس دیم مشخص نیست. به نظر می رسد که آنها به طور طبیعی از تقاضای آموزش در دسترس در اوایل کودکی و نیاز به مراقبت از کودکان ارزان و راحت توسط طبقه کارگر تکامل یافته اند. در بسیاری از موارد، مدارس دیم در خانه خود معلم برگزار می شد و معلم در خانه خود به بچه ها آموزش می داد. مدرسه در هر جا که تقاضا وجود داشت و مدارک تحصیلی آنها پذیرفته می شد، با گروه های کوچکی از کودکان کار برجا می شد. مدارس دیم به هیچ وجه با یکدیگر پیوند نداشتند. در عوض، آنها توسط زنان مستقل در مناطق محلی خود اداره می شدند. بسیاری از معلمان مدارس معروف یا بیوه و اسپینستر طبقه متوسط میانه رو بودند یا زنان جوان و مجردی که به درآمد اضافی نیاز داشتند در این مدارس کار می کردند. در بعضی شرایط اگرچه این امر غیرمعمول بود، مدارس دیم توسط مردان تدریس می شد. [ ۳]
مدارس دیم معمولاً فقط چند شیلینگ ( واحد پول ) برای شهریه دانش آموزان خود می گرفتند. به عنوان مثال، دیم سیمراز دارلینگتون، دورهام ثبت شده که هر سال چهار شیلینگ دریافت می کرده است. در اواسط قرن هفدهم، دو شیلینگ تقریباً برابر با دستمزد دو روز یک تاجر ماهر است و یک قرص نان تقریباً نه شیلینگ قیمت داشت. این زمینه حاکی از آن است که معلمان مدارس دیم بر خلاف تلاشهایشان بسیار اندک دریافت می کردند و مجبور بودند به بسیاری از دانش آموزان آموزش دهند تا بتوانند درآمد زندگی خود را تأمین کنند. [ ۴]
• ویلیام وردزورث: در مدرسه خانمها در پنریث، کامبریا زیر نظر معلم خانم آن بیرکت، تحصیل کرد. در آنجا بود که با همسرش مری هاچینسون ملاقات کرد. وی دربارهٔ تجربه مدرسه دیم خود گفت: "مدرسه دیم قدیمی تأثیری در ایجاد متکلمان یا منطق دانان نداشت، اما او غالباً بدون تردید خواندن را تعلیم داده و حافظه را تمرین می کرد. اما هنوز بخش ها در حال بهبود یافتن هستند. شاید چیزی که او توضیح داد و فهم بقیه چیزها را به والدین و استادان سپرد.
• جان کیتس: در یک مدرسه دیم در لندن تحصیل کرد.
• الیور گلداسمیت: نامه های خود را از خانم دلاپ در مدرسه دیم آموخت.
• چارلز دیکنز: در مدرسه ای که یک معشوقه در روم لین در چاتم کنت تأسیس کرده بود، تحصیل کرد. پیپ، قهرمان اصلی دیکنز در رمان خود، «انتظارات بزرگ»، در یک مدرسه دیم که توسط خاله بزرگ آقای ووپس تدریس می شود تحصیل می کند، که تقریباً کاملاً بی فایده توصیف شده است.
• ویلیام شنستون: کتاب مدرسه، یک شعر را بر اساس تجربه خود در یک مدرسه دیم نوشت.
• جورج کراب: شعر خود را بر اساس تجربه خود در یک مدرسه دیم در جلد اول شعر خود نوشت.
wiki: مدارس دیم