مخلوط افیون

مخلوط افیون ( به انگلیسی: Laudanum ) تنتور اپیوم یا شربت تریاک، یکی از داروهای گیاهی ساخته شده الکلی است که شامل حدود ۱۰٪ پودر تریاک، معادل ۱٪ مرفین است. رنگ آن قرمز مایل به قهوه ای بوده و طعم آن بسیار تلخ است. مخلوط افیون شامل تمامی آلکالوئیدهای تریاک، مرفین و کدئین می شود. به دلیل غلظت مرفین بالا، مخلوط افیون به عنوان یک ماده مخدر مورد استفاده قرار می گرفته است، اگرچه در طول تاریخ این ماده برای درمان بسیاری از بیماری ها به ویژه ضد درد و سرفه مورد استفاده بوده است. تنتور افیون از لحاظ تاریخی برای درمان بیماری های مختلف مورد استفاده قرار می گرفت، اما کاربرد اصلی آن به عنوان یک داروی ضد درد و سرکوب کننده سرفه بود. از آن جایی که این شربت تمامی آلکالوئیدهای تریاک را دارا می باشد به نام تریاک کامل نیز شناخته می شود. برای مثال پس از مصرف ۵ میلی گرم از این شربت احساس گرگرفتگی و انقباض عضلات به فرد دست می دهد، سپس احساس بیخیالی، گیجی، سرگیجه، بُهت و مَستی و. . . به سراغ مصرف کننده می آید. پس از گذشت حدود نیم ساعت تا چهل و پنج دقیقه فرد پرحرف، اهل کار و فعالیت و پرانرژی می شود این اثرات از ۲ ساعت تا ۱۲ ساعت ادامه دارند. [ ۱] لادانوم به صورت دارو در آمریکا و در انگلستان توسط پزشکان تجویز می شود. هرچند مصرف این دارو اکنون محدود به کنترل و درمان بیماری اسهال، کم کردن درد و کم کردن اثرات قطع مصرف در نوزادان به دنیا آمده از مادران مصرف کننده هروئین و دیگر مواد مخدر است. سازمان غذا و دارو ( مخفف انگلیسی: FDA ) اخیراً اعلام کرده است که میزان در دسترس بودن داروی اپیوم تینکچر در آمریکا دچار مخاطره شده است. امروزه هر میلی گرم این شربت در بازار آزاد ایران ۴۵ هزار تومان است! و یک بطری کامل یک میلیون و دویست هزار تومان هزینه در بردارد. [ ۲]
پاراسلوس زاده ۱۴۹۳، یک کیمیاگر بود که در شهر سالزبورگ اتریش متولد شد. او اولین شخصی بود که متوجه شد که آلکالویئدهای تریاک در الکل بسیار بهتر از آب حل می شوند. با توجه به تجربه های زیادی که در محلول های تریاک داشت به محلول اوتی دست یافت که به عنوان تعدیل کننده درد به کار برد. او این محلول را لادانوم ( به انگلیسی: Laudanum ) نامید. واژه لادانوم برای تمامی محلول هایی که دارای الکل و تریاک می باشد به کار می رود. لادانوم ساخته شده توسط پاراسلوس از تمامی شربت های تریاک قرن هفدهم متفاوت بود. تا قرن نوزدهم لادانوم برای تسکین درد و به عنوان داروی خواب آور در بسیاری از داروها مورد استفاده قرار گرفت. در قرن بیستم اعتیادآور بودن تریاک و مشتقاتش بیشتر فهمیده شد و مورد توجه قرار گرفت و محدودیت هایی برای استفاده از آن اعمال شد. بعد از آن وجود برچسب برای داروهای شامل مواد افیونی اجباری شد. تا آن تاریخ مصرف داروهای شامل مواد افیونی تا ۳۳ درصد کاهش یافت. در اواخر قرن بیستم استفاده از داروی لادانوم مخصوصاً برای درمان اسهال شدید مورد استفاده قرار می گرفت. این دارو امروزه بدون برچسب به عنوان تسکین دهنده درد و برطرف کننده اثرات قطع ناگهانی مصرف مواد مخدر در آمریکا مورد استفاده قرار می گیرد.