مخابرات

مخابرات، انتقال نشانه های سیگنال ها، پیام ها، واژه ها، نوشته ها، تصاویر و صداها و اطلاعات از هر گونه ای از راه سیم، امواج رادیویی، نور یا دیگر سامانه های مخابراتی است. [ ۱] [ ۲] در زمان های گذشته، از کبوتر، [ ۳] [ ۴] فانوس، [ ۵] دود، طبل، سمافوریا ( مخابره به وسیله پرچم ) و هلیوگراف ( مخابره به وسیله نور خورشید ) برای ارتباط استفاده می شد. [ ۶]
در دوران نوین، مخابرات شامل به کارگیری انتقال دهنده های الکترونیکی مانند تلفن، تلویزیون، رادیو یا رایانه است. نخستین مخترعان در زمینه مخابرات آنتونیو میوچی، الکساندر گراهام بل، گوگلیلمو مارکونی و جان لوگی برد هستند.
مخابرات بخش مهمی از اقتصاد جهانی است و سود صنعت مخابرات سه درصد محصولات عمده جهان است. [ ۷]
سیستم های مخابراتی شامل سه جزء اصلی است:
• فرستنده: اطلاعات را به سیگنال قابل انتقال تبدیل می کند و آن را وارد کانال مخابراتی می کند.
• کانال مخابراتی: سیگنال را حمل می کند و شامل محیط انتقال مانند هوا و فضا، کابل مسی و فیبر نوری و … می شود.
• گیرنده: سیگنال را از کانال دریافت کرده و آن را به اطلاعات قابل استفاده تبدیل می کند.
به طور مثال دکل رادیویی در ارسال های رادیویی، شامل یک رادیوی فرستنده، فضای آزاد به عنوان کانال مخابراتی و رادیوی گیرنده است.
معمولاً سامانه های مخابراتی دو طرفه هستند، و یک دستگاه واحد، نقش فرستنده و گیرنده را ایفا می کند ( ترانسیور ) .
مثلاً، تلفن همراه یک دستگاه ترانسیور است. مخابره پیام از راه خطوط تلفن را ارتباط نقطه به نقطه می گویند، زیرا میان یک فرستنده و یک گیرنده است.
مخابرات از راه ارسال رادیویی را ارتباط پخشی می نامند زیرا میان یک فرستنده قوی و گیرنده های بسیار است.
سیگنال ها به صورت آنالوگ یا دیجیتال هستند. در حالت آنالوگ، سیگنال در حوزه زمان به طور پیوسته وجود دارد و نیز می تواند هر مقداری ( ولتاژ ) داشته باشد. سیگنال دیجیتال اگرچه همچنان در حوزه زمان پیوسته است اما به صورت دسته ای از مقادیر گسسته ( مثلاً صفر و پنج ولت ) کد می شود. هر سیگنال چه آنالوگ و چه دیجیتال می تواند دارای اطلاعات باشد.
اطلاعات موجود در هر یک از سیگنال های آنالوگ و دیجیتال هنگام انتقال با نویز، با هم مخلوط می شوند و باعث از میان رفتن اطلاعات موجود در سیگنال می شوند.