دکل های مخابراتی دکل هایی هستند که برای مقاصد مخابراتی از قبیل نصب دیش های ( ار اف اس ) یامایکروویو، آنتن های رادیو، تقویت آنتن های موبایل، آنتن های بیسیم و… استفاده می شود. [ ۱]
اصطلاحات “دکل” و “برج” اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. با این حال، از نظر مهندسی سازه، یک برج یک سازه خود نگهدار یا کنسول است، در حالی که یک دکل توسط افراد نگه داشته می شود. مهندسان پخش در بریتانیا از همین اصطلاحات استفاده می کنند. دکل یک سازه زمینی یا پشت بامی است که آنتن ها را در ارتفاعی پشتیبانی می کند که بتوانند امواج رادیویی را به طور رضایت بخشی ارسال یا دریافت کنند. دکل های معمولی از شبکه فولادی یا ساختار فولادی لوله ای ساخنه شده اند. خود دکل ها هیچ نقشی در انتقال مخابرات سیار ندارند. دکل ها ( برای استفاده از اصطلاحات مهندسی عمران ) معمولاً برای ساخت ارزان تر هستند، اما نیاز به یک منطقه گسترده در اطراف آن ها دارند تا سیم ها را در خود جای دهد. برج ها بیشتر در شهرهایی که زمین در آنها کمبود است استفاده می شود. ( نکته: اصطلاحی که در ایالات متحده استفاده می شود برخلاف اروپا است – در ایالات متحده، سازه هایی که دکل نامیده می شوند معمولاً سازه های نسبتاً کوچک هستند، در حالی که سازه های بزرگتر، ضخیم یا بدون خط، برج نامیده می شوند. به عنوان مثال، کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده، از “برج” برای توصیف سازه هایی مانند برج های انتقال رادیو و تلویزیون استفاده می کند.
دکل های خودایستا اصطلاحاْ به دکل هایی گفته می شود که دارای ۳ یا ۴ پایه بوده و پایه ها با اعضای خرپائی به هم متصل می شوند.
این نوع دکل ها به صورت چهارپایه بوده که معمولاَ تمام قطعات دکل از نبشی ساخته می شود که به وسیلهٔ پیچ و مهره به یکدیگر متصل می شوند. این دکل ها برای بارهای زیاد و معمولاً برای ارتفاع های بلندتر از ۲۴ متر استفاده می شود.
دکل های خودایستا سه پایه دکل هایی هستند که به صورت مشبک بوده و دارای سه پایه می باشد. پایه ها اکثراَ از لوله و اعضای داخلی به صورت خرپائی از نبشی ساخته می شود. در ساخت پایه ها از نبشی، نبشی ۶۰ درجه، میل گردهای توپر، پرفیل های خمکاری شده و… نیز استفاده می شود. اعضای داخلی ( بریس ها ) از نبشی، لوله، میلگرد ساخته می شود. این نوع دکل ها برای نصب آنتنهای ماکروویو، آنتنهای موبایل و بیسیم استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاحات “دکل” و “برج” اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. با این حال، از نظر مهندسی سازه، یک برج یک سازه خود نگهدار یا کنسول است، در حالی که یک دکل توسط افراد نگه داشته می شود. مهندسان پخش در بریتانیا از همین اصطلاحات استفاده می کنند. دکل یک سازه زمینی یا پشت بامی است که آنتن ها را در ارتفاعی پشتیبانی می کند که بتوانند امواج رادیویی را به طور رضایت بخشی ارسال یا دریافت کنند. دکل های معمولی از شبکه فولادی یا ساختار فولادی لوله ای ساخنه شده اند. خود دکل ها هیچ نقشی در انتقال مخابرات سیار ندارند. دکل ها ( برای استفاده از اصطلاحات مهندسی عمران ) معمولاً برای ساخت ارزان تر هستند، اما نیاز به یک منطقه گسترده در اطراف آن ها دارند تا سیم ها را در خود جای دهد. برج ها بیشتر در شهرهایی که زمین در آنها کمبود است استفاده می شود. ( نکته: اصطلاحی که در ایالات متحده استفاده می شود برخلاف اروپا است – در ایالات متحده، سازه هایی که دکل نامیده می شوند معمولاً سازه های نسبتاً کوچک هستند، در حالی که سازه های بزرگتر، ضخیم یا بدون خط، برج نامیده می شوند. به عنوان مثال، کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده، از “برج” برای توصیف سازه هایی مانند برج های انتقال رادیو و تلویزیون استفاده می کند.
دکل های خودایستا اصطلاحاْ به دکل هایی گفته می شود که دارای ۳ یا ۴ پایه بوده و پایه ها با اعضای خرپائی به هم متصل می شوند.
این نوع دکل ها به صورت چهارپایه بوده که معمولاَ تمام قطعات دکل از نبشی ساخته می شود که به وسیلهٔ پیچ و مهره به یکدیگر متصل می شوند. این دکل ها برای بارهای زیاد و معمولاً برای ارتفاع های بلندتر از ۲۴ متر استفاده می شود.
دکل های خودایستا سه پایه دکل هایی هستند که به صورت مشبک بوده و دارای سه پایه می باشد. پایه ها اکثراَ از لوله و اعضای داخلی به صورت خرپائی از نبشی ساخته می شود. در ساخت پایه ها از نبشی، نبشی ۶۰ درجه، میل گردهای توپر، پرفیل های خمکاری شده و… نیز استفاده می شود. اعضای داخلی ( بریس ها ) از نبشی، لوله، میلگرد ساخته می شود. این نوع دکل ها برای نصب آنتنهای ماکروویو، آنتنهای موبایل و بیسیم استفاده می شود.
wiki: دکل مخابراتی