محمود بیلونی

[ویکی فقه] بیلونی، محمودبن محمد، ابوالثَّناء، محدّث، فقیه و ادیب شافعیِ حلب در قرن دهم و یازدهم است. در ۹۳۳، در حلب متولد شد.
در کودکی پدر خود را از دست داد و عمویش سرپرستی او را به عهده گرفت.

فعالیت علمی
بیلونی مدت زیادی نزد طبّاخ تحصیل کرد و ادبیات و فقه و اصول و ریاضیات و تجوید قرآن را فرا گرفت و از وی اجازه روایت کتب حدیث و نیز تألیفات و اشعارش را دریافت داشت.
بیلونی از کودکی به حفظ قرآن همت گماشت و علم قراآت را فراگرفت.
در حدیث از شاگردان شیخ احمد طویل حلبی، معروف به ابن الطویل، محدث و صوفی شافعی، بود و از وی اجازه دریافت کرد.
در ۹۵۷، با نامه از علمای دمشق و قاهره، درخواست اجازه کرد که در پاسخ وی، علاءبن عمادّالدین دمشقی، کمال محمدبن ابوالوفا معروف به ابن موقع، شیخ ناصرالدّین طبلاوی و چند تن دیگر به او اجازه دادند.
همچنین در ۹۶۳، در دمشق از محمدبن بلبان اجازه دریافت کرد.
در ۹۶۴ به قصد حج به حجاز رفت و عالم بزرگ حجاز، احمدبن حجر هیتمی، به او اجازة فتوا و تدریس داد.
سپس به حلب بازگشت و در آنجا از استادش، رضی الدین ابن حنبلی، لغت شناس و شاعر و فقیه حنفی، اکرام و احترام دید و در زمان حیات همین استاد به تدریس پرداخت.
نخست در جامع حلب متولّی آموزش قرآن و سپس مدرس مدرسهشدّادیّه شد و پس از درگذشت عمویش امام مسجد حجازیّه گردید.

شاگردان بیلونی
وی در دوران تدریس، شاگردان بسیاری پرورش داد؛ از استادش بیلونی به وفور علم و زهد و تقوای بسیار یاد کرده و او را حافظ قرآن و در ادبیات، منطق، هیئت و فقه و اصول و معارف صوفیّه بی نظیر خوانده است.

عزلت در اواخر عمر
...