محمود بن محمد حمزاوی

[ویکی فقه] حَمزاوی، محمود بن محمد نَسیب، فقیه و مفسر و عالم حنفی قرن سیزدهم بود.
بنی حمزه از خاندانهای علمی حنفی مذهب در سرزمین شام اند که عالمان برجسته ای از میان آن ها برخاسته اند.اسلاف این خاندان ساکن حرّان بودند که به دمشق مهاجرت کردند و در آن دیار منصب «نقابةالاشراف» را برعهده گرفتند که تا چند نسل تداوم یافت. نسب آنان به محمد بن اسماعیل اعرج، فرزند امام جعفر صادق علیه السلام، می رسد.
اساتید
محمود حمزاوی در ۱۲۳۶ یا ۱۲۳۴ در دمشق به دنیا آمد. مقدمات علوم را نزد پدرش آموخت، سپس فقه و اصول و تفسیر و حدیث و علوم دیگر را از کسانی چون سعید حلبی، عبدالرحمان کزبری، حامد عطار، حسن شَطّی و عمرآمدی فراگرفت.
مناصب اجتماعی
حمزاوی در ۲۴ سالگی به مناصب قضایی رسید و در ۱۲۶۶ به عضویت مجلس بزرگ ایالتی دمشق (که ادارۀ آن جا را برعهده داشت) برگزیده شد.وی مدیریت اوقاف شام و ریاست امور املاک و اراضی عمومی را نیز برعهده داشت. او در ۱۲۸۴ مفتی شام شد و تا آخر عمر در این سمت باقی ماند. در حادثۀ سال /۱۸۶۰ ــ که بر اثر اختلافات مذهبی، بسیاری از محله های مسیحی نشین و کلیسا ها در دمشق تخریب شدندــ حمزاوی به حمایت از آسیب دیدگان و رفع نیازهای آنان پرداخت و از این رو، ناپلئون سوم، امپراتور فرانسه، از او قدردانی کرد.
وفات
...