محمود بدر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] محمود بدر فرزند نصیرالدوله یکی از رجال سیاسی ایران در دوران پهلوی بود.
محمود، فرزند نصیرالدوله در سال ۱۲۰۹ (ه. ق) به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در تهران تحصیلات متوسطه و عالیه خود را در انگلیس به پایان برد و از دانشگاه "کمبریج لندن" در رشته اقتصاد فارغ التحصیل شد.
مشاغل محمود بدر
پس از مراجعت به ایران در سال ۱۳۲۷ (ه. ق) وارد اداره گمرک شد که در آن زمان نخست به ریاست "مسیو برنارد بلژیکی" اداره می شد. پس از آن که "دکتر میلسپو" برای نخستین بار به ریاست کل دارایی ایران منصوب شد، یکی از مستشاران آمریکایی به نام "مسترگور" به ریاست کل محاسبات مالیه انتخاب گردید و محمود بدر به معاونت او رسید.در سال ۱۳۱۰ (ه. ش) در سمت رئیس حساب داری وزارت راه همراه با "ارباب کی خسرو شاهرخ" نماینده زرتشتیان در مجلس شورای ملی مأمور پایان بخشیدن به فعالیت های راه آهن گردید. محمود بدر در کابینه "محمود جم" در ۱۱ آذر ۱۳۱۴ ابتدا کفیل و بعد وزیر دارایی شد. در زمانی که کفیل وزارت دارایی بود، همراه هیئتی برای مذاکره در امور تجاری اقتصادی و مذاکرات پایاپای بین ایران و آلمان به برلن سفر کرد و موفق به عقد قرارداد بین ایران و آلمان شد. محمود بدر در کابینه سهیلی در ۱۸ اسفند ۱۳۲۰ مجدداً به وزارت دارایی منصوب شد و در کابینه دوم "سهیلی" در ۲۸ بهمن سال ۱۳۲۱ به وزارت بازرگانی و پیشه و هنر رسید و سپس در کابینه "محسن صدر" در ۲۲ خرداد ۲۴ مجدداً به وزارت دارای رسید. وی از سال ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۰ نایب التولیه آستان قدس رضوی بود. او در کابینه "مستوفی الممالک" وزیر معارف بود.
تألیفات
تألیفات وی عبارت اند از: "کتاب آبی" در سه جلد، کتاب "تاریخچه وضعیت اقتصادی و مالی بین المللی در بیست سال اخیر".

پیشنهاد کاربران

محمود بَدِر ( ۱۲۷۱–۱۳۴۷ ) وزیر دارایی و از کارگزاران اقتصادی دوران پهلوی بود. در دوران وزارت دارایی او بانک رهنی ایران تأسیس شد که پس از انقلاب، بانک مسکن شد، همچنین برای نخستین بار در ایران، حساب های پس انداز بانکی شکل گرفت که به سپرده گذاران سود می داد. بدر نخستین کسی است که در ایران وزیر دارایی نامیده شده، پیش از او این وزارت خانه، مالیه نامیده می شد. محمود بدر همچنین بنیانگذار کانون بازنشستگان کشوری است.
...
[مشاهده متن کامل]

پدرش میرزا احمدخان نصیرالدوله که پس از رواج شناسنامه در ایران، نام خانوادگی بَدِر برگزید، از پیشگامان آموزش و پرورش مدرن در ایران و هنگام تولد او منشی دربار ناصرالدین شاه بود. هنگام کودکی اش نیز پدرش وزیر مختار ایران در بلژیک بود. او را برای تحصیل به انگلستان فرستادند که پس از پایان تحصیلات متوسطه در دانشگاه کمبریج در رشته اقتصاد درس خواند.
پس از بازگشت به ایران به عنوان مترجم به استخدام وزارت مالیه درآمد. مدتی منشی و مترجم هنسس رئیس بلژیکی گمرک بود. سپس به معاونت آرتور میلسپو رئیس آمریکایی مالیه کشور رسید. بدین ترتیب ترقی کرد و رئیس حسابداری وزارت مالیه و مدیرکل مالیه وزارت طرق ( راه ) و در سال ۱۳۱۰ مدیرکل وزارت مالیه و سپس خزانه دار کل شد.
در سیزدهم اردیبهشت ۱۳۱۵ علی اکبر داور وزیر مالیه، بدر را به عنوان معاون خود به مجلس شورای ملی معرفی کرد. در پی خودکشی داور در ۲۰ بهمن همان سال، محمود جم نخست وزیر همان روز محمود بدر را به کفالت ( سرپرستی ) وزارت مالیه تعیین و در اول مهر ۱۳۱۶ به عنوان وزیر به مجلس معرفی کرد.
در دوران وزارت بدر، در مهر ۱۳۱۷ نام وزارت مالیه به وزارت دارایی تغییر یافت و او نخستین کسی در ایران بود که وزیر دارایی خوانده شد. از مهمترین اقداماتش در دوران وزارت دارایی، بنیانگذاری بانک رهنی ایران برای کمک به امر مسکن در ایران بود که با به تصویب رساندن لایحه ای در ۲۵ دی ۱۳۱۷ انجام گرفت. این بانک با سرمایه دو میلیون تومان از محل «ذخیره پشیز»، یعنی پول خرد وزارت دارایی تأسیس شد.
بدر همچنین در سال ۱۳۱۸ «صندوق پس انداز ملی» را تحت اداره بانک ملی ایران تأسیس کرد و برای نخستین بار در ایران، حساب های پس انداز شکل گرفت که به سپرده گذاران سود بانکی می داد. بنابر قانون تأسیس این صندوق که در هجدهم اردیبهشت ۱۳۱۸ به تصویب رسید، به پس اندازهای کمتر از پانصد تومان، چهار درصد و پانصد تا دو هزار تومان، سه درصد سود تعلق می گرفت اما پس انداز بیش از دو هزار تومان سودی دریافت نمی کرد. هدف از سقف گذاشتن برای پس انداز این بود که تنها کسانی که مبالغ کمی دارند بتوانند از سود آن بهره ببرند و دارندگان مبالغ بیشتر، به جای آنکه سپرده خود را در بانک محل درآمدی بکنند، آن را به گردش بیندازند.

محمود بدر
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/محمود_بدر

بپرس