محمدطاهر بن علی گجراتی پتنی

[ویکی فقه] پَتَنی، محمدطاهر بن علی گُجَراتی، محدّث و رجالی حنفی مذهب قرن دهم است.
لقب او را به اختلاف جمال الدّین و مجدالدّین ضبط کرده اند.

محل تولد
پتنی (فتنی) در سال ۹۱۳ یا ۹۱۴ در پَتَن (فتن) از بلاد گجرات هند به دنیا آمد و قبل از بلوغ حافظ قرآن شد.

اساتید پتنی
او پانزده سال نزد شیخ برهان الدّین سمهودی و یداللّه سوهی و شیخ ناگوری و چندتن دیگر در موطن خود به تحصیل پرداخت و در حدیث سرآمد علمای گجرات گردید و به ملک المحدّثین شهرت یافت، و در سال ۹۴۴ به حج رفت و پس از زیارت حرمین شریفین در مکّه اقامت گزید و از محضر دانشمندانی چون ابن حجر هَیْتَمی (متوفی ۹۷۴)، ابوالحسن بکری (متوفی ۹۵۲) و شیخ عبدالله عیدروس (متوفی ۹۹۰) استفاده کرد. در این میان بیش از همه از شیخ علی بن حسام الدّین متّقیِ هندی (متوفی ۹۷۵)، صاحب کنزالعمّال، بهره برد و ملازم و مرید او در طریقه قادریّه و شاذلیّه شد. وی در مقدّمه بعضی از آثارش متقّی هندی را ستوده و از او به احترام یاد کرده است.

بازگشت به وطن
...