[ویکی فقه] محمدربیع بن محمد خوانساری اصفهانی، از فضلاء قرن دوازدهم هجری در اصفهان می باشد.
آقامحمّدربیع بن آقارضی الدّین محمّد بن آقاحسین خوانساری از فضلاء قرن دوازدهم هجری در اصفهان سکونت داشته و در سال ۱۱۵۹ق به هند رفته و مورد احترام محمّدشاه پادشاه هند واقع شده و میرزا نجف خان به تعظیم او کوشیده است. به ندرت شعر می گفت این بیت از اوست: کی سر و برگ تماشای بهار است مرا ••••• گل به چشم از غم هجران تو خار است مرا
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۵۶۰.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۵۶۰.۲. ↑ العجمی، فالح شبیب، صحف ابراهیم، ص۱۴۶.۳. ↑ حسین صبا، محمدمظفر، تذکره روز روشن، ص۲۸۸.۴. ↑ ایمان، رحیم علی خان، تذکره منتخب اللطایف، ص۳۰۷.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۳، ص۳۲.
...
آقامحمّدربیع بن آقارضی الدّین محمّد بن آقاحسین خوانساری از فضلاء قرن دوازدهم هجری در اصفهان سکونت داشته و در سال ۱۱۵۹ق به هند رفته و مورد احترام محمّدشاه پادشاه هند واقع شده و میرزا نجف خان به تعظیم او کوشیده است. به ندرت شعر می گفت این بیت از اوست: کی سر و برگ تماشای بهار است مرا ••••• گل به چشم از غم هجران تو خار است مرا
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۵۶۰.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۵۶۰.۲. ↑ العجمی، فالح شبیب، صحف ابراهیم، ص۱۴۶.۳. ↑ حسین صبا، محمدمظفر، تذکره روز روشن، ص۲۸۸.۴. ↑ ایمان، رحیم علی خان، تذکره منتخب اللطایف، ص۳۰۷.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۳، ص۳۲.
...
wikifeqh: آقامحمدربیع_خوانساری