[ویکی فقه] محمدحسین بن ملک محمد ثاقب اصفهانی، شاعر و ادیب و از سخنوران قرن سیزدهم هجری می باشد.
میرزا محمّدحسین اصفهانی، متخلّص به «ثاقب» بن ملک محمّد بن محمّد شاعر و ادیب. از سخنوران قرن سیزدهم هجری. او از خاندان ملّاملک احمد است که قاضی عسکر دولت قاجاریه بوده و اصل این خاندان از روستای «لاو» سمیرم است. در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس در تهران به دربار فتحعلی شاه راه یافته و به مشاغل دیوانی روی آورد. «ثاقب» به امر فتحعلی شاه کتاب «تاریخ جهان آرا» را تالیف نمود.
وفات
وی سرانجام در سال ۱۲۵۸ق وفات یافت. برادرزاده اش میرزا نصراللَّه شهاب لاوی اصفهانی از شعرای معروف عهد قاجاریه است. و این مصرع را در سوگ عمّ خود گفته است: «شهابا همی سوز بر یاد ثاقب» ثاقب جدّ فامیل ملک احمدی ساکن محلّه پای قلعه اصفهان می باشد. هر شب سپهر گوهر انجم کشد به دوش ••••• تا صبح دم کند به قدوم تواش نثارتا هست در زمانه ز آویز مهر و ماه ••••• در گوش آسمان به شب و روز، گوشواربادا غلام حلقه به گوش درت همی ••••• شب ماه و روز مهر، به تایید کردگار
وفازواره ای، محمدعلی، تذکره مآثر الباقریه، ص۱۳۳-۱۳۱.
۱. ↑ وفازواره ای، محمدعلی، تذکره مآثر الباقریه، ص۱۳۳-۱۳۱.۲. ↑ وفازواره ای، محمدعلی، تذکره مآثر الباقریه، ص۳۳۴-۳۳۵.۳. ↑ مذهب اصفهانی، میرزا محمدعلی، تذکره مدایح معتمدیه، (خطی. ۴. ↑ حبیب ابادی، پرویزبیگی، تذکره حدیقه الشّعراء، ج۱، ص۳۵۲.۵. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۴، ص۱۵۷۷.۶. ↑ منزوی، احمد، فهرستواره کتاب های فارسی، ج۱، ص۶۰۹.۷. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۰۹.۸. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۲۵.
منبع
...
میرزا محمّدحسین اصفهانی، متخلّص به «ثاقب» بن ملک محمّد بن محمّد شاعر و ادیب. از سخنوران قرن سیزدهم هجری. او از خاندان ملّاملک احمد است که قاضی عسکر دولت قاجاریه بوده و اصل این خاندان از روستای «لاو» سمیرم است. در اصفهان علم و ادب آموخته و سپس در تهران به دربار فتحعلی شاه راه یافته و به مشاغل دیوانی روی آورد. «ثاقب» به امر فتحعلی شاه کتاب «تاریخ جهان آرا» را تالیف نمود.
وفات
وی سرانجام در سال ۱۲۵۸ق وفات یافت. برادرزاده اش میرزا نصراللَّه شهاب لاوی اصفهانی از شعرای معروف عهد قاجاریه است. و این مصرع را در سوگ عمّ خود گفته است: «شهابا همی سوز بر یاد ثاقب» ثاقب جدّ فامیل ملک احمدی ساکن محلّه پای قلعه اصفهان می باشد. هر شب سپهر گوهر انجم کشد به دوش ••••• تا صبح دم کند به قدوم تواش نثارتا هست در زمانه ز آویز مهر و ماه ••••• در گوش آسمان به شب و روز، گوشواربادا غلام حلقه به گوش درت همی ••••• شب ماه و روز مهر، به تایید کردگار
وفازواره ای، محمدعلی، تذکره مآثر الباقریه، ص۱۳۳-۱۳۱.
۱. ↑ وفازواره ای، محمدعلی، تذکره مآثر الباقریه، ص۱۳۳-۱۳۱.۲. ↑ وفازواره ای، محمدعلی، تذکره مآثر الباقریه، ص۳۳۴-۳۳۵.۳. ↑ مذهب اصفهانی، میرزا محمدعلی، تذکره مدایح معتمدیه، (خطی. ۴. ↑ حبیب ابادی، پرویزبیگی، تذکره حدیقه الشّعراء، ج۱، ص۳۵۲.۵. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۴، ص۱۵۷۷.۶. ↑ منزوی، احمد، فهرستواره کتاب های فارسی، ج۱، ص۶۰۹.۷. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۰۹.۸. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۲۵.
منبع
...
wikifeqh: محمدحسین_بن_ملک محمد_ثاقب_اصفهانی