[ویکی اهل البیت] محمدحسن آقابزرگ ساوجی. عالم، مدرس و مجتهد. معروف به آقا بزرگ یا شیخ آقابزرگ ساوجی.
فقیه و عالم ربانی، آیت اللّه شیح محمدحسن ساوجی معروف به «آقا بزرگ» از مفاخر شهر تاریخی ساوه و از چهره های برجسته علمی و اخلاقی در تهران به شمار می رود.
ایشان در سال 1272 قمری در روستای «سماوک» در نزدیکی ساوه در خانه مردی صالح به نام حاج ملا رحیم که از راه کشاورزی گذران زندگی می کرد، پا به عرصه گیتی نهاد.
مرحوم ساوجی در عنفوان جوانی برای تحصیل علوم دینی عازم شهر مقدس قم شد و مدتی را در این شهر به تحصیل فقه و اصول پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل و کسب فیض بیشتر رهسپار عتبات عالیات گردید.
آیت اللّه ساوجی در دوران اقامتش در عراق در شهرهای مقدس سامرا، کربلا و نجف محضر بزرگانی چون: میرزا حبیب اللّه رشتی، میرزا حسین خلیلی تهرانی و... که از اساتید برجسته آن زمان به شمار می رفتند را درک کرده و با کسب فیض از آن فرزانگان، مراحل ترقی علمی و رشد فکری را طی کرد و خود در علوم: فقه، اصول، تفسیر، کلام، الهیات و فلسفه صاحب نظر گردید.
ایشان در سامرا، زمانی هم حجره مرحوم آیت اللّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه علمیه قم بود و با هم رفاقت دیرینه ای داشتند.
در حوزه ی درس حاج میرزا حبیب اللَّه رشتی و حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی به درجه ی اجتهاد رسید و در مدارس مروی و سپهسالار جدید به تدریس پرداخت و گروه بسیاری در حوزه ی درس او که غالباً حوزه ی ادب و فقه و اصول بود، حاضر می شدند. وی در علوم معقول از استادان بزرگ بود. در سلوک نیز پیرو آخوند ملا فتحعلی اراکی بود.
مرحوم ساوجی پس از تکمیل مراتب علم و کمال و اجازه روایت و اجتهاد، آهنگ بازگشت به ایران نمود. ایشان تهران را به عنوان سنگری مناسب برای ایفای رسالت دینی و تدریس طلاب برگزید و سالها در مدارس سپهسالار (شهید مطهری)، مروی و حکیم هاشم به تدریس علوم معقول و منقول اشتغال داشت.
فقیه و عالم ربانی، آیت اللّه شیح محمدحسن ساوجی معروف به «آقا بزرگ» از مفاخر شهر تاریخی ساوه و از چهره های برجسته علمی و اخلاقی در تهران به شمار می رود.
ایشان در سال 1272 قمری در روستای «سماوک» در نزدیکی ساوه در خانه مردی صالح به نام حاج ملا رحیم که از راه کشاورزی گذران زندگی می کرد، پا به عرصه گیتی نهاد.
مرحوم ساوجی در عنفوان جوانی برای تحصیل علوم دینی عازم شهر مقدس قم شد و مدتی را در این شهر به تحصیل فقه و اصول پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل و کسب فیض بیشتر رهسپار عتبات عالیات گردید.
آیت اللّه ساوجی در دوران اقامتش در عراق در شهرهای مقدس سامرا، کربلا و نجف محضر بزرگانی چون: میرزا حبیب اللّه رشتی، میرزا حسین خلیلی تهرانی و... که از اساتید برجسته آن زمان به شمار می رفتند را درک کرده و با کسب فیض از آن فرزانگان، مراحل ترقی علمی و رشد فکری را طی کرد و خود در علوم: فقه، اصول، تفسیر، کلام، الهیات و فلسفه صاحب نظر گردید.
ایشان در سامرا، زمانی هم حجره مرحوم آیت اللّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه علمیه قم بود و با هم رفاقت دیرینه ای داشتند.
در حوزه ی درس حاج میرزا حبیب اللَّه رشتی و حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی به درجه ی اجتهاد رسید و در مدارس مروی و سپهسالار جدید به تدریس پرداخت و گروه بسیاری در حوزه ی درس او که غالباً حوزه ی ادب و فقه و اصول بود، حاضر می شدند. وی در علوم معقول از استادان بزرگ بود. در سلوک نیز پیرو آخوند ملا فتحعلی اراکی بود.
مرحوم ساوجی پس از تکمیل مراتب علم و کمال و اجازه روایت و اجتهاد، آهنگ بازگشت به ایران نمود. ایشان تهران را به عنوان سنگری مناسب برای ایفای رسالت دینی و تدریس طلاب برگزید و سالها در مدارس سپهسالار (شهید مطهری)، مروی و حکیم هاشم به تدریس علوم معقول و منقول اشتغال داشت.
wikiahlb: محمدحسن_آقابزرگ_ساوجی