[ویکی فقه] محمد بن تاج الدین حسن بن محمد اصفهانی ملقب به «بهاء الدین»، معروف به «بهاء» که به «عالم ربانی» و «فاضل هندی» نیز شهرت یافته است، و گاهی به جهت تالیف کتاب « کشف اللثام »، به «کاشف اللثام» هم نامیده می گردد
وی در سال ۱۰۶۲ ه. ق در یک خانواده روحانی به دنیا آمد او از همان اوان کودکی به تحصیل علوم متداول آن زمان مشغول شد و بخاطر هوش سرشارش در سیزده سالگی از تحصیل معقول و منقول فراغت یافت. پس از طی مراحل تحصیل و کمالات، به مرتبه ای رسید که از او به عنوان یکی از فقهای بزرگ و نامدار اواخر دولت صفویه نام برده می شد و در اغلب علوم عقلی و نقلی و فنون اصلی و فرعی اسلامی، وحید عصر و اعجوبه دهر بوده است. او به واسطه پدرش تاج الدین حسن، از ملا حسنعلی پسر ملا عبدالله شوشتری که از مشایخ علامه مجلسی بوده است، روایت می کند. علت اشتهار او به فاضل هندی نیز به مناسبت همراهی او با پدرش در سفر هندوستان بوده است که مدتی در آنجا اقامت گزید و بر خلاف رضایت و میل باطنی اش به (فاضل هندی) مشهور گردیده است.
تالیفات
وی قبل از ۱۲ سالگی شروع به تالیف کتاب نموده است، از او کتابها و آثار مفیدی به یادگار مانده است که مرحوم مدرس در کتاب ریحانة الادب اسامی برخی از آنها را به این ترتیب نام می برد: - کشف اللثام عن قواعد الاحکام ، که شرح قواعد علامه و مشهورترین تالیف او، و از مهم ترین منابع و مدارک صاحب ریاض در موقع تالیف کتاب ریاض ، و مستند صاحب جواهر در تالیف کتاب پر ارزش « جواهر » بوده است و مرحوم صاحب جواهر اعتقاد کامل به این کتاب داشته است و هر گاه این کتاب را همراه نداشته، چیزی را آغاز به تحریر نمی نموده است. - اصالة النظر فی القضاء و القدر - تفسیر القرآن ، که مبسوط و مفصل است- تلخیص الشفا که ملخص شفای ابوعلی سینا است- چهار آئینه به زبان فارسی ، در چهار مطلب: صانع، عصمت آل عبا علیه السّلام ، اجماع امت بر امامت غیر معصوم و آیه غار - حاشیه شرح عقائد نسفیه تفتازانی - حاشیه شرح مواقف سید شریف - الزبدة فی اصول الدین - حاشیه شرح هدایة میبدی - شرح العوامل المائة - شرح قصیده حمیری - شرح الکافیة - کلید بهشت (به فارسی) - ملخص التلخیص- المناهج السویة فی شرح الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة و غیر اینها هم هشتاد مورد را در فنون متنوعه به او نسبت داده اند
وفات
او در سال ۱۱۳۷ ه. ق (که مصادف بود با فتنه افغان و تسلط آنان بر اصفهان) دار فانی را وداع نمود و آرامگاه او در تخت فولاد، بالاتر از قبر خواجوئی می باشد. حاج ملا محمد نائینی نیز که ملقب به (فاضل) بود در سال ۱۲۶۳ ه. ق در اصفهان وفات یافت و در جنب آرامگاه فاضل هندی مدفون گردید که به همین مناسبت این آرامگاه را مردم اصفهان (فاضلان) می گویند .
وی در سال ۱۰۶۲ ه. ق در یک خانواده روحانی به دنیا آمد او از همان اوان کودکی به تحصیل علوم متداول آن زمان مشغول شد و بخاطر هوش سرشارش در سیزده سالگی از تحصیل معقول و منقول فراغت یافت. پس از طی مراحل تحصیل و کمالات، به مرتبه ای رسید که از او به عنوان یکی از فقهای بزرگ و نامدار اواخر دولت صفویه نام برده می شد و در اغلب علوم عقلی و نقلی و فنون اصلی و فرعی اسلامی، وحید عصر و اعجوبه دهر بوده است. او به واسطه پدرش تاج الدین حسن، از ملا حسنعلی پسر ملا عبدالله شوشتری که از مشایخ علامه مجلسی بوده است، روایت می کند. علت اشتهار او به فاضل هندی نیز به مناسبت همراهی او با پدرش در سفر هندوستان بوده است که مدتی در آنجا اقامت گزید و بر خلاف رضایت و میل باطنی اش به (فاضل هندی) مشهور گردیده است.
تالیفات
وی قبل از ۱۲ سالگی شروع به تالیف کتاب نموده است، از او کتابها و آثار مفیدی به یادگار مانده است که مرحوم مدرس در کتاب ریحانة الادب اسامی برخی از آنها را به این ترتیب نام می برد: - کشف اللثام عن قواعد الاحکام ، که شرح قواعد علامه و مشهورترین تالیف او، و از مهم ترین منابع و مدارک صاحب ریاض در موقع تالیف کتاب ریاض ، و مستند صاحب جواهر در تالیف کتاب پر ارزش « جواهر » بوده است و مرحوم صاحب جواهر اعتقاد کامل به این کتاب داشته است و هر گاه این کتاب را همراه نداشته، چیزی را آغاز به تحریر نمی نموده است. - اصالة النظر فی القضاء و القدر - تفسیر القرآن ، که مبسوط و مفصل است- تلخیص الشفا که ملخص شفای ابوعلی سینا است- چهار آئینه به زبان فارسی ، در چهار مطلب: صانع، عصمت آل عبا علیه السّلام ، اجماع امت بر امامت غیر معصوم و آیه غار - حاشیه شرح عقائد نسفیه تفتازانی - حاشیه شرح مواقف سید شریف - الزبدة فی اصول الدین - حاشیه شرح هدایة میبدی - شرح العوامل المائة - شرح قصیده حمیری - شرح الکافیة - کلید بهشت (به فارسی) - ملخص التلخیص- المناهج السویة فی شرح الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة و غیر اینها هم هشتاد مورد را در فنون متنوعه به او نسبت داده اند
وفات
او در سال ۱۱۳۷ ه. ق (که مصادف بود با فتنه افغان و تسلط آنان بر اصفهان) دار فانی را وداع نمود و آرامگاه او در تخت فولاد، بالاتر از قبر خواجوئی می باشد. حاج ملا محمد نائینی نیز که ملقب به (فاضل) بود در سال ۱۲۶۳ ه. ق در اصفهان وفات یافت و در جنب آرامگاه فاضل هندی مدفون گردید که به همین مناسبت این آرامگاه را مردم اصفهان (فاضلان) می گویند .
wikifeqh: محمدحسن_اصفهانی
[ویکی فقه] محمدحسن اصفهانی (ابهام زدایی). محمدحسن اصفهانی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ملامحمدحسن اصفهانی، ادیب عارف، از دانشمندان قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن اصفهانی (کاتب)، خوشنویس هنرمند و کاتب ماهر قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن اصفهانی (ثلث نویس)، از خوش نویسان ثلث و نسخ در اوایل قرن دوازدهم هجری در اصفهان• محمدحسن اصفهانی (خوش نویس)، از خوش نویسان اوایل قرن چهاردهم هجری در اصفهان• محمدحسن اصفهانی (نسخ نویس)، از خوش نویسان خط نسخ در دوره قاجاریه• محمدحسن بن محمدابراهیم شیروانی گزی اصفهانی، عالم فاضل محقّق در اصفهان• محمدحسن بن محمدابراهیم یزدی اصفهانی، فاضل جلیل و ادیب خطیب، از فضلاء قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن سکوت علی شاه بن محمدابراهیم دهکردی اصفهانی، از عرفای اواخر دوره قاجاریه• محمدحسن بن ابوتراب تفضلی بروجردی اصفهانی، عالم فاضل در اصفهان• نواب محمدحسن میرزا بن ابراهیم صدر اصفهانی، از اعیان فضلا و اشراف اصفهان• محمدحسن بن احمد شریف اردستانی اصفهانی، از فضلای اوایل حکومت قاجاریه• محمدحسن بن اسماعیل نجفی مسجد شاهی اصفهانی، عالم فاضل جلیل در اصفهان• محمدحسن بن محمدتقی حداد اصفهانی، از خطاطان توانای عصر قاجاریه در اصفهان• محمدحسن بن محمدتقی خوانساری اصفهانی، از کاتبان و نسخه نویسان قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمدجواد واعظ بیدآبادی قزوینی اصفهانی، عالم فاضل و واعظ کامل، از فضلای اهل منبر، ادیب و شاعر در اصفهان• محمدحسن منانی اصفهانی، شاعر ادیب فاضل در اصفهان• محمدحسن بن محمدحسین منجم باشی حسینی گنابادی اصفهانی، از دانشمندان و ریاضی دانان و منجّمین اصفهان در قرن سیزدهم هجری• محمدحسن بن محمدحسین ادیب الدوله اصفهانی، از ادباء و نویسندگان و مترجمین نیمه نخست قرن چهاردهم هجری• محمدحسن بن محمدحسین امین الضرب صراف اصفهانی، از تجار مشهور اواخر دوره قاجاریه• محمدحسن بن محمدحسین بافرانی نائینی اصفهانی، از فضلاء و کاتبان قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن دوست محمد منجم اصفهانی، از اساتید فن نجوم و دانشمندان اصفهان در قرن سیزدهم هجری• محمدحسن بن محمدرحیم لنجانی اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از فضلای قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمدرحیم اصفهانی (طبیب)، از علاقه مندان و دانشجویان طب در قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمدرحیم خوئی اصفهانی، از فضلاء قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمدرحیم خوش نویس اصفهانی، از خطاطین و خوش نویسان مشهور دوره قاجاریه در اصفهان• محمدحسن بن محمدرحیم شیخ الاسلام اصفهانی، عالم فاضل در اصفهان• محمدحسن بن محمدرضا شیخ العراقین نجفی کاشف الغطاء، از علمای قرن چهاردهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن زکریا آرندی نائینی اصفهانی، عارف کامل و زاهد متقی و از دانش وران و عرفای قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمدصالح نصیری طوسی اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران قرن دوازدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن صفرعلی همدانی اصفهانی، عالم فاضل زاهد ورع در اصفهان• محمدحسن بن عباس خانی اصفهانی، از شعرای معاصر اصفهان• محمدحسن بن عباس ذاکر اصفهانی، از اهل منبر و مکتب دار در اصفهان• محمدحسن بن عباس خزدوز مداح زاده اصفهانی، از شعرای معاصر اصفهان• محمدحسن بن عبدالرحیم قاضی اصفهانی، عالم فاضل، از علمای قرن چهاردهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن عبدالغفار حکیم چینی اصفهانی، از فلاسفه و دانشمندان عالی قدر قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن عبدالکریم نظام العلماء شیرازی اصفهانی، عالم فاضل و از آزادی خواهان صدر مشروطیت در اصفهان• محمدحسن بن عبداللّه گیلانی اصفهانی، عالم فاضل و از علمای قرن دوازدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن علی نوری اصفهانی، از علماء و حکمای قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن علی گیلانی اصفهانی، از فضلاء و ادبای قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن علی قدیری کفرانی اصفهانی، از علما و فقهای عالی قدر معاصر• محمدحسن بن محمدعلی استرآبادی اصفهانی، عالم فاضل، از دانشوران اواخر دوره صفویه در اصفهان• محمدحسن بن محمدعلی هزارجریبی مازندرانی نجفی اصفهانی، از علمای بزرگ اصفهان در عصر قاجاریّه، عالم فاضل متقّی و مجتهد محقّق مدقّق• محمدحسن بن محمدعلی زاهدی گیلانی اصفهانی، عالم فاضل، از علمای اواخر دوره قاجاریه در اصفهان• محمدحسن بن محمدعلی عالم نجف آبادی اصفهانی، عالم فاضل زاهد متّقی در اصفهان• محمدحسن بن محمدعلی فروغی مبارکه ای اصفهانی، شاعر ادیب معاصر در اصفهان• محمدحسن بن محمدقاسم کلباسی اصفهانی، از اجلّه زهاد و عُبّاد در قرن دوازدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمدکاظم ورنوسفادرانی اصفهانی، عالم فاضل و فقیه محدّث و مفسّر، از دانشوران قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمدمحسن جزایری اصفهانی، از خوشنویسان عصر شاه سلطان حسین صفوی• محمدحسن بن محمد مدرس شیرازی اصطهباناتی اصفهانی، عالم فاضل متقی در اصفهان• محمدحسن بن محمد بن عبدالمطلب اصفهانی، عالم فاضل، از دانشوران قرن سیزدهم هجری• محمدحسن بن محمد هرندی اصفهانی، از فضلاء و نویسندگان کتب در قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمد ساکت اصفهانی، شاعر ادیب از سخنوران قرن چهاردهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمد طلائی خراسانی اصفهانی، عالم فاضل از دانشوران قرن دوازدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمد قلزم وردنجانی چهارمحالی اصفهانی، عالم کامل و شاعر ادیب، از سخنوران و دانشمندان قرن چهاردهم هجری• محمدحسن بن محمد مستوفی اصفهانی، از ادباء خوشنویسان و مستوفیان قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن محمود معلم اصفهانی، از ملازمان آقاکمال الدّین شریعتمدار و شیخ مهدی نجفی در اصفهان• محمدحسن بن مهدی نجفی زاده اصفهانی، از علماء و فضلای معاصر اصفهان• محمدحسن بن محمدمهدی قاری اصفهانی، از فضلاء و خطاطان اصفهان در قرن سیزدهم هجری• محمدحسن بن محمدنصیر منشی حسینی مرعشی اصفهانی، شاعر و ادیب، منشی و خوشنویس قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن کربلائی هاشم بروجنی اصفهانی، از فضلاء و نویسندگان کتب در قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن بن هاشم سه چهاری اصفهانی، عالم فاضل ادیب نویسنده، از فضلاء و نویسندگان معاصر اصفهان• محمدحسن بن یدالله رحیمیان اصفهانی، عالم فاضل معاصر در اصفهان• محمدحسن تخت فولادی اصفهانی، از عرفاء و زُهّاد اصفهان در عصر قاجاریه• محمدحسن تسلیم اصفهانی، شاعر ادیب و مردی عارف و سالک در اصفهان• محمدحسن توپچی اصفهانی، از صاحب منصبان دستگاه ظلّ السّلطان• محمدحسن داورپناه اصفهانی، عالم کامل و فقیه جلیل در اصفهان• محمدحسن درویش چهارمحالی اصفهانی، از شعراء قدیمی و محترم چهارمحال• محمدحسن زلالی خوانساری اصفهانی، از مشاهیر شعرای قرن یازدهم هجری در اصفهان• محمدحسن نقاش زرگر اصفهانی، از عرفاء و متصوّفه قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن ظریف اصفهانی، مشاعر و ادیب منشی قرن سیزدهم هجری در اصفهان• محمدحسن میردامادی سدهی اصفهانی، عالم فاضل فقیه متّقی در اصفهان• محمدحسن واعظ کامل اصفهانی، از خطبای اهل منبر اصفهان• سیدمحمدحسن موسوی اصفهانی (خطاط)، خطاط نسخ نویس اوایل قرن چهاردهم هجری• سیدمحمدحسن طباطبائی محرر نائینی اصفهانی، از خوشنویسان خط نستعلیق در قرن چهاردهم هجری در اصفهان• سیدمحمدحسن بدری اصفهانی، از خطاطان فاضل اصفهان• سیدمحمدحسن بن سیدمهدی نحوی اصفهانی، عالم فاضل فقیه، از دانشمندان قرن چهاردهم هجری در اصفهان• سیدمحمدحسن بن محمدمهدی خدائی درب امامی اصفهانی، شاعر ادیب قرن چهاردهم هجری در اصفهان• سیدمحمدحسن بن هدایت اللّه شهیدی مشهدی اصفهانی، عالم فاضل در اصفهان• سیدمحمدحسن بن سیدمحمدعلی موسوی سدهی اصفهانی، عالم فاضل و فقیه محقّق، از علمای اواخر دوره قاجاریه در اصفهان• سیدمحمدحسن بن سیدعلی بهشتی اصفهانی، عالم فاضل جلیل و از علمای قرن سیزدهم هجری در اصفهان• سیدمحمدحسن بن محمدحسین امام جمعه حسینی خاتون آبادی، عالم فاضل مجتهد، از رؤساء علمای اصفهان• سیدمحمدحسن بن ابراهیم مفتون حسینی خلیفه سلطانی قمشه ای، عارف سالک و شاعر ادیب اواخر دوره قاجاریه• سیدمحمدحسن بن ابراهیم هاشمی طالخونچه ای اصفهانی، از علمای قرن چهاردهم هجری در اصفهان• سیدمحمدحسن بن احمد روضاتی موسوی چهارسوقی اصفهانی، از علماء و ائمه جماعت در اصفهان• سیدمحمدحسن بن محمدتقی مجتهد موسوی خواجوئی اصفهانی، عالم فاضل زاهد متقی، جامع معقول و منقول از علمای قرن سیزدهم هجری در اصفهان• امیرآقا محمدحسن کیانی فلاورجانی اصفهانی، از علمای اصفهان در قرن سیزده هجری
...
...
wikifeqh: حاج_محمد_حسن_اصفهانی
[ویکی فقه] محمدحسن اصفهانی (ثلث نویس). محمدحسن اصفهانی (ثلث نویس)، از خوش نویسان ثلث و نسخ در اوایل قرن دوازدهم هجری در اصفهان می باشد.
محمدحسن اصفهانی، از خوش نویسان ثلث و نسخ در اوایل قرن دوازدهم هجری است. قرآنی به خط او در کتابخانه سلطنتی ایران موجود است که تاریخ کتابتش ۱۱۱۱ق است و خواص سور آن را به خط شکسته بسیار خوب، میرزا عبدالوهاب موسوی اصفهانی نوشته است.
همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۱۲.
۱. ↑ همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۱۲.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۱.
...
محمدحسن اصفهانی، از خوش نویسان ثلث و نسخ در اوایل قرن دوازدهم هجری است. قرآنی به خط او در کتابخانه سلطنتی ایران موجود است که تاریخ کتابتش ۱۱۱۱ق است و خواص سور آن را به خط شکسته بسیار خوب، میرزا عبدالوهاب موسوی اصفهانی نوشته است.
همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۱۲.
۱. ↑ همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۱۲.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۱.
...
wikifeqh: محمدحسن_اصفهانی_(ثلث نویس)
[ویکی فقه] محمدحسن اصفهانی (خوش نویس). محمدحسن اصفهانی (خوش نویس)، از خوش نویسان اوایل قرن چهاردهم هجری در اصفهان می باشد.
محمّد حسن اصفهانی از خوش نویسان اوایل قرن چهاردهم هجری، در سال های ۱۳۳۲ و ۱۳۳۳ق کتاب «منهاج المستخیر» تالیف: سلطان القُرّاء محمّدحسین بن کاظم علوی حسنی حسینی حافظ تبریزی را به خطّ نستعلیق نوشته است. نسخه به شماره ۵۱۹۹ در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.
مرکز اسناد دانشگاه تهران، فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج۱۵، ص۴۱۴۷.
۱. ↑ مرکز اسناد دانشگاه تهران، فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج۱۵، ص۴۱۴۷.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۱.
...
محمّد حسن اصفهانی از خوش نویسان اوایل قرن چهاردهم هجری، در سال های ۱۳۳۲ و ۱۳۳۳ق کتاب «منهاج المستخیر» تالیف: سلطان القُرّاء محمّدحسین بن کاظم علوی حسنی حسینی حافظ تبریزی را به خطّ نستعلیق نوشته است. نسخه به شماره ۵۱۹۹ در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.
مرکز اسناد دانشگاه تهران، فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج۱۵، ص۴۱۴۷.
۱. ↑ مرکز اسناد دانشگاه تهران، فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج۱۵، ص۴۱۴۷.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۱.
...
wikifeqh: محمدحسن_اصفهانی_(خوش نویس)
[ویکی فقه] محمدحسن اصفهانی (نسخ نویس). محمدحسن اصفهانی (نسخ نویس)، از خوش نویسان خط نسخ در دوره قاجاریه می باشد.
محمّدحسن اصفهانی، از خوش نویسان خط نسخ در دوره قاجاریه است. وی نسخه ای از قرآن مجید را به خط نسخ خوش در سال ۱۲۶۰ق کتابت نموده که در کتابخانه سلطنتی سابق موجود است.
بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۱۵۸.
۱. ↑ بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۱۵۸.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۱.
...
محمّدحسن اصفهانی، از خوش نویسان خط نسخ در دوره قاجاریه است. وی نسخه ای از قرآن مجید را به خط نسخ خوش در سال ۱۲۶۰ق کتابت نموده که در کتابخانه سلطنتی سابق موجود است.
بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۱۵۸.
۱. ↑ بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۱۵۸.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۱.
...
wikifeqh: محمدحسن_اصفهانی_(نسخ نویس)
[ویکی فقه] محمدحسن اصفهانی (کاتب). محمدحسن اصفهانی (کاتب)، خوشنویس هنرمند و کاتب ماهر قرن سیزدهم هجری در اصفهان می باشد.
محمّدحسن اصفهانی، در سال ۱۲۴۳ق «قرآن مجید» را به خط نسخ نوشته و به شماره ۵ در کتابخانه چهلستون مسجد جامع موجود است. همین نویسنده «سوره حشر» و «سوره فتح» و به شماره ۱۱ در همین کتابخانه موجود است.
مدرسی طباطبائی، سیدحسین و رضا استادی، آشنایی با چند نسخه خطی، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.
۱. ↑ مدرسی طباطبائی، سیدحسین و رضا استادی، آشنایی با چند نسخه خطی، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۰-۴۴۱.
...
محمّدحسن اصفهانی، در سال ۱۲۴۳ق «قرآن مجید» را به خط نسخ نوشته و به شماره ۵ در کتابخانه چهلستون مسجد جامع موجود است. همین نویسنده «سوره حشر» و «سوره فتح» و به شماره ۱۱ در همین کتابخانه موجود است.
مدرسی طباطبائی، سیدحسین و رضا استادی، آشنایی با چند نسخه خطی، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.
۱. ↑ مدرسی طباطبائی، سیدحسین و رضا استادی، آشنایی با چند نسخه خطی، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۰-۴۴۱.
...
wikifeqh: محمدحسن_اصفهانی_(کاتب)
[ویکی فقه] محمد بن تاج الدین حسن بن محمد اصفهانی ملقب به «بهاء الدین»، معروف به «بهاء» که به «عالم ربانی» و «فاضل هندی» نیز شهرت یافته است، و گاهی به جهت تالیف کتاب « کشف اللثام »، به «کاشف اللثام» هم نامیده می گردد
وی در سال ۱۰۶۲ ه. ق در یک خانواده روحانی به دنیا آمد او از همان اوان کودکی به تحصیل علوم متداول آن زمان مشغول شد و بخاطر هوش سرشارش در سیزده سالگی از تحصیل معقول و منقول فراغت یافت. پس از طی مراحل تحصیل و کمالات، به مرتبه ای رسید که از او به عنوان یکی از فقهای بزرگ و نامدار اواخر دولت صفویه نام برده می شد و در اغلب علوم عقلی و نقلی و فنون اصلی و فرعی اسلامی، وحید عصر و اعجوبه دهر بوده است. او به واسطه پدرش تاج الدین حسن، از ملا حسنعلی پسر ملا عبدالله شوشتری که از مشایخ علامه مجلسی بوده است، روایت می کند. علت اشتهار او به فاضل هندی نیز به مناسبت همراهی او با پدرش در سفر هندوستان بوده است که مدتی در آنجا اقامت گزید و بر خلاف رضایت و میل باطنی اش به (فاضل هندی) مشهور گردیده است.
وی در سال ۱۰۶۲ ه. ق در یک خانواده روحانی به دنیا آمد او از همان اوان کودکی به تحصیل علوم متداول آن زمان مشغول شد و بخاطر هوش سرشارش در سیزده سالگی از تحصیل معقول و منقول فراغت یافت. پس از طی مراحل تحصیل و کمالات، به مرتبه ای رسید که از او به عنوان یکی از فقهای بزرگ و نامدار اواخر دولت صفویه نام برده می شد و در اغلب علوم عقلی و نقلی و فنون اصلی و فرعی اسلامی، وحید عصر و اعجوبه دهر بوده است. او به واسطه پدرش تاج الدین حسن، از ملا حسنعلی پسر ملا عبدالله شوشتری که از مشایخ علامه مجلسی بوده است، روایت می کند. علت اشتهار او به فاضل هندی نیز به مناسبت همراهی او با پدرش در سفر هندوستان بوده است که مدتی در آنجا اقامت گزید و بر خلاف رضایت و میل باطنی اش به (فاضل هندی) مشهور گردیده است.