محمدجعفر محلاتی

[ویکی فقه] شیخ محمدجعفر محلاتی، از علمای برجسته مجاهد و ضد استعمار ایران در قرن چهاردهم هجری بود.
وی فرزند شیخ محمدحسین محلاتی بود و در ۱۲۸۴ ق در شیراز به دنیا آمد.
تحصیلات و اجتهاد
پس از گذراندن مقدمات و سطح در شیراز در ۱۳۰۹ ق برای تکمیل تحصیلاتش به سامرا رفت و به مدت سه سال از محضر میرزا حسن شیرازی استفاده کرد و بعد از درگذشت میرزا، در ۱۳۲۰ ق عازم نجف اشرف گردید. در آنجا از درس آخوند خراسانی، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی و حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی استفاده کرد و به درجه اجتهاد نایل شد و در ۱۳۳۰ ق به زادگاهش شیراز، بازگشت.وی به خاطر فضل و دانش و زهد و تقوایش مورد توجه عموم قرار گرفت و به تدریس و اقامه جماعت و تفسیر قرآن پرداخت. علاوه بر آن در ماه مبارک رمضان منبر می رفت و مرافعات، محاکمات و معاملات نیز در حضورش انجام می شد و فقرا و مستمندان را دستگیری می کرد.
صدور فتوای جهاد
اندکی پس از آغاز جنگ جهانی اول و ورود نیروهای انگلیسی به بندر بوشهر او، در جنوب عراق به همراه مراجع و علمای شیعه عراق بر ضد اشغالگران انگلیسی فتوای جهاد صادر کردند و علمای فارس نیز به تبعیت از آنان، فتوای جهاد دادند. مردم بوشهر پس از اطلاع از فتاوای جهاد مراجع، برای دفاع از استقلال و شرف ملی خود به مقابله با نیروهای انگلیسی شتافتند و پانصد تن از جوانان برومند تنگستانی به رهبری رئیس علی دلواری در برابر انبوه لشکریان انگلیسی و به قصد بیرون راندن آنان از بوشهر به مقاومت پرداختند و ضربات کوبنده ای بر دشمن وارد کردند؛ اما چند هفته پس از آغاز نبرد، رئیس علی در ذیقعده ۱۳۳۳ ق به شهادت رسید که ضربه ای سنگین بر روحیه مجاهدین وارد آورد. شیخ جعفر محلاتی که به دنبال فرصت مناسبی برای اعلام صدور جهاد بود، در مراسم ختم رئیس علی دلواری اعلام جهاد بر ضد نیروهای انگلیسی صادر کرد که در همه مساجد شیراز خوانده شد و بی درنگ صدها داوطلب، آمادگی خود را برای رفتن به جبهه های نبرد و کمک به دلیران تنگستانی اعلام کردند. آنها پس از چند روز تمرین و آمادگی نظامی در یک گروه هفتصد نفری که در رأس آنان شیخ جعفر محلاتی قرار داشت در روز ۹ ذیقعده ۱۳۳۳ ق شیراز را به قصد برازجان ترک کردند و در راه کازرون نیز عده ای دیگر به آنان پیوستند.
اخراج نیروهای انگلیسی
...