[ویکی فقه] سال ۱۳۲۰ ه.ق. برای شیخ کاظم شوشتری سالی بس پر برکت و با میمنت بود. چنین می نمود که خدای رحیم، لطف بزرگی در حق او فرموده و چشمش را با میلاد پسری با استعداد و شایسته روشنی بخشیده است. تاریخ تولد محقق شوشتری به نوشتهنقباء البشر ولی بنا به گفته خود محقق در مصاحبه با کیهان فرهنگی، سال دوم، شماره اول، ص ۵، در سال ۱۳۲۰ ق. پدر او را به نام نهمین پیشوای شیعیان «محمد تقی» نامید تا هر لحظه به یاد دوستی بزرگ از دوستان برگزیده خدا، یعنی حضرت جواد الائمه ـ علیه السلام ـ باشد و همیشه ذکر و سپاس حق گوید.
خاندان مادری محقق از خانواده های متدین ایرانی بودند که از مدتها پیش، شهر نجف را برای سکونت برگزیده بودند. مادرش متولد نجف اشرف بود و در همان شهر با روحانی جوان شوشتر، محمد کاظم شوشتری ازدواج کرد.شیخ محمد کاظم از تباری تابناک بود که نسل در نسل از نوریان و دانشمردان شوشتر بودند و پیش از میلاد محقق، مردان نام آور بسیاری چون شیخ جعفر شوشتری و ... را در کهکشان درخشانشان نظارگر بودند.پدر دانشمند محقق، یگانه مرجع شوشتر و از مردان مبارز آن دیار بود. او در دفاع از کیان مسلمانان به ویژه در حریم حجاب اسلامی، مرزبانی مبارز و مبارزی بیدار بود که توسط طاغوتیان از شوشتر به بروجرد تبعید شد و روزگار درازی را ـ هم در زمان رضا خان و هم در عصر محمد رضا پهلوی ـ دور از وطن، غریبانه در بروجرد زیست.
اقبال شوشتر
مولود نجف، با طراوت ترین بهاران عمرش را تا هفت سالگی در نجف اشرف تنفس کرد. نخستین سالهای سبز زندگی را در آن شهر نجابت و نور، سپری ساخت. پس از آن همراه مادر مهربانش، ناخواسته شهر نجف را به قصد شوشتر ترک کرد و در حدود سال ۱۳۲۷ ق وارد آن شهر گردید. آن روزها (۱۳۱۴ ش) روزگار
شیخ شوشتر که فرزند پدری چنان مبارز و بیدار بود تحمل هیچ تهاجمی را بر ساحت مقدس تشیع و اسلام روا نمی دید. چنین بود که عَلَم مخالفت با مزدوران اجانب را مردانه بر افراشت.محقق برای بیداری مردم و تهییج آنان بر ضد طاغوت وقت، شوشتر را ترک گفته، همراه خانواده اش راهی کربلا گشت ... پس از چند صباحی که در کربلا مشغول زیارت و درد دل کردن با سالار شهیدان بود، ضمن گلگشتی که در حلقه های درسی آن شهر داشت به این نتیجه رسید که عازم نجف اشرف گردد تا به دریای دانشهایی که در حلقه های درس و بحث آن روز حوزه نجف موج می زد، بپیوندد. همان روزها در نجف اشرف یکی از آثار پر بارش را با نام «قضاء امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ» (پیرامون قضاوت های امام علی ـ علیه السلام ـ) برای نخستین بار به دست چاپ سپرد و با انتشار آن، چشم دانشورانِ نجف را معطوف خود ساخت.محقق تا سال ۱۳۲۱ ش. (۱۳۶۰ ق) در حوزه نجف بود. پس از آن که رضا شاه از قدرت به زیر کشیده شد به شهرش شوشتر برگشت. او تا واپسین روزهای عمرش در آن دیار ماند تا آن جا که در سایه سار و سعی و کوششهای شبانه روزی اش نام شوشتر بر سر زبانها افتاد و گذشته درخشان خود را که روزی به «دار المؤمنین» شهرت داشت دوباره بازیافت چنان که هر دانشمندی که به زیارت او در شوشتر توفیق می یافت جهانی جمیل و عالمی پر از صفا را در آن دیار می دید و بی اختیار بیت زیر در ذهنش تداعی می شد:هر آن کس ز دانش برد توشه ایجهانی است بنشسته در گوشه ای
اساتید
...
خاندان مادری محقق از خانواده های متدین ایرانی بودند که از مدتها پیش، شهر نجف را برای سکونت برگزیده بودند. مادرش متولد نجف اشرف بود و در همان شهر با روحانی جوان شوشتر، محمد کاظم شوشتری ازدواج کرد.شیخ محمد کاظم از تباری تابناک بود که نسل در نسل از نوریان و دانشمردان شوشتر بودند و پیش از میلاد محقق، مردان نام آور بسیاری چون شیخ جعفر شوشتری و ... را در کهکشان درخشانشان نظارگر بودند.پدر دانشمند محقق، یگانه مرجع شوشتر و از مردان مبارز آن دیار بود. او در دفاع از کیان مسلمانان به ویژه در حریم حجاب اسلامی، مرزبانی مبارز و مبارزی بیدار بود که توسط طاغوتیان از شوشتر به بروجرد تبعید شد و روزگار درازی را ـ هم در زمان رضا خان و هم در عصر محمد رضا پهلوی ـ دور از وطن، غریبانه در بروجرد زیست.
اقبال شوشتر
مولود نجف، با طراوت ترین بهاران عمرش را تا هفت سالگی در نجف اشرف تنفس کرد. نخستین سالهای سبز زندگی را در آن شهر نجابت و نور، سپری ساخت. پس از آن همراه مادر مهربانش، ناخواسته شهر نجف را به قصد شوشتر ترک کرد و در حدود سال ۱۳۲۷ ق وارد آن شهر گردید. آن روزها (۱۳۱۴ ش) روزگار
شیخ شوشتر که فرزند پدری چنان مبارز و بیدار بود تحمل هیچ تهاجمی را بر ساحت مقدس تشیع و اسلام روا نمی دید. چنین بود که عَلَم مخالفت با مزدوران اجانب را مردانه بر افراشت.محقق برای بیداری مردم و تهییج آنان بر ضد طاغوت وقت، شوشتر را ترک گفته، همراه خانواده اش راهی کربلا گشت ... پس از چند صباحی که در کربلا مشغول زیارت و درد دل کردن با سالار شهیدان بود، ضمن گلگشتی که در حلقه های درسی آن شهر داشت به این نتیجه رسید که عازم نجف اشرف گردد تا به دریای دانشهایی که در حلقه های درس و بحث آن روز حوزه نجف موج می زد، بپیوندد. همان روزها در نجف اشرف یکی از آثار پر بارش را با نام «قضاء امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ» (پیرامون قضاوت های امام علی ـ علیه السلام ـ) برای نخستین بار به دست چاپ سپرد و با انتشار آن، چشم دانشورانِ نجف را معطوف خود ساخت.محقق تا سال ۱۳۲۱ ش. (۱۳۶۰ ق) در حوزه نجف بود. پس از آن که رضا شاه از قدرت به زیر کشیده شد به شهرش شوشتر برگشت. او تا واپسین روزهای عمرش در آن دیار ماند تا آن جا که در سایه سار و سعی و کوششهای شبانه روزی اش نام شوشتر بر سر زبانها افتاد و گذشته درخشان خود را که روزی به «دار المؤمنین» شهرت داشت دوباره بازیافت چنان که هر دانشمندی که به زیارت او در شوشتر توفیق می یافت جهانی جمیل و عالمی پر از صفا را در آن دیار می دید و بی اختیار بیت زیر در ذهنش تداعی می شد:هر آن کس ز دانش برد توشه ایجهانی است بنشسته در گوشه ای
اساتید
...
wikifeqh: محمدتقی_شوشتری
[ویکی شیعه] شیخ محمدتقی شوشتری، (۱۲۸۱-۱۳۷۴ش) معروف به علامه شوشتری از رجالیان شیعه در قرن چهاردهم قمری. وی در مخالفت با کشف حجاب به عتبات مهاجرت کرد و پس از سپری شدن حکومت رضاشاه به شوشتر بازگشت و به فعالیت های علمی مانند تدریس و تحقیق مشغول شد. او کتابخانه شخصی خود را وقف آستان قدس رضوی کرد.
شیخ محمدتقی شوشتری در حوزه های علمیه ایران، نجف و کربلا تحصیل کرد، آثار بسیاری همچون قاموس الرجال، قضاء امیرالمومنین علی بن ابی طالب، بهج الصباغه، الاخبار الدخیله، رسالة فی تواریخ النبی و الآل و... از او بر جای مانده است.
محمدتقی شوشتری فرزند شیخ محمدکاظم فرزند شیخ محمدعلی فرزند شیخ جعفر فرزند شیخ حسین فرزند حسن فرزند ملا علی فرزند علی فرزند حسین شوشتری است. به گفته آقا بزرگ تهرانی، شوشتری در ۱۳۲۱ق/۱۲۸۱ش و به گفته خودش حدود ۱۳۲۰ق در نجف متولد شد. وی در ۷ سالگی همراه خانواده به شوشتر بازگشت. او در سال ۱۳۱۴ش، برای مخالفت با کشف حجاب، به عتبات مهاجرت کرد و در حوزه های علمیه نجف و کربلا ادامه تحصیل داد.
شیخ محمدتقی شوشتری در حوزه های علمیه ایران، نجف و کربلا تحصیل کرد، آثار بسیاری همچون قاموس الرجال، قضاء امیرالمومنین علی بن ابی طالب، بهج الصباغه، الاخبار الدخیله، رسالة فی تواریخ النبی و الآل و... از او بر جای مانده است.
محمدتقی شوشتری فرزند شیخ محمدکاظم فرزند شیخ محمدعلی فرزند شیخ جعفر فرزند شیخ حسین فرزند حسن فرزند ملا علی فرزند علی فرزند حسین شوشتری است. به گفته آقا بزرگ تهرانی، شوشتری در ۱۳۲۱ق/۱۲۸۱ش و به گفته خودش حدود ۱۳۲۰ق در نجف متولد شد. وی در ۷ سالگی همراه خانواده به شوشتر بازگشت. او در سال ۱۳۱۴ش، برای مخالفت با کشف حجاب، به عتبات مهاجرت کرد و در حوزه های علمیه نجف و کربلا ادامه تحصیل داد.
wikishia: محمدتقی_شوشتری
[ویکی فقه] سال ۱۳۲۰ ه.ق. برای شیخ کاظم شوشتری سالی بس پر برکت و با میمنت بود. چنین می نمود که خدای رحیم، لطف بزرگی در حق او فرموده و چشمش را با میلاد پسری با استعداد و شایسته روشنی بخشیده است. تاریخ تولد محقق شوشتری به نوشتهنقباء البشر ولی بنا به گفته خود محقق در مصاحبه با کیهان فرهنگی، سال دوم، شماره اول، ص ۵، در سال ۱۳۲۰ ق. پدر او را به نام نهمین پیشوای شیعیان «محمد تقی» نامید تا هر لحظه به یاد دوستی بزرگ از دوستان برگزیده خدا، یعنی حضرت جواد الائمه ـ علیه السلام ـ باشد و همیشه ذکر و سپاس حق گوید.
خاندان مادری محقق از خانواده های متدین ایرانی بودند که از مدتها پیش، شهر نجف را برای سکونت برگزیده بودند. مادرش متولد نجف اشرف بود و در همان شهر با روحانی جوان شوشتر، محمد کاظم شوشتری ازدواج کرد.شیخ محمد کاظم از تباری تابناک بود که نسل در نسل از نوریان و دانشمردان شوشتر بودند و پیش از میلاد محقق، مردان نام آور بسیاری چون شیخ جعفر شوشتری و ... را در کهکشان درخشانشان نظارگر بودند.پدر دانشمند محقق، یگانه مرجع شوشتر و از مردان مبارز آن دیار بود. او در دفاع از کیان مسلمانان به ویژه در حریم حجاب اسلامی، مرزبانی مبارز و مبارزی بیدار بود که توسط طاغوتیان از شوشتر به بروجرد تبعید شد و روزگار درازی را ـ هم در زمان رضا خان و هم در عصر محمد رضا پهلوی ـ دور از وطن، غریبانه در بروجرد زیست.
خاندان مادری محقق از خانواده های متدین ایرانی بودند که از مدتها پیش، شهر نجف را برای سکونت برگزیده بودند. مادرش متولد نجف اشرف بود و در همان شهر با روحانی جوان شوشتر، محمد کاظم شوشتری ازدواج کرد.شیخ محمد کاظم از تباری تابناک بود که نسل در نسل از نوریان و دانشمردان شوشتر بودند و پیش از میلاد محقق، مردان نام آور بسیاری چون شیخ جعفر شوشتری و ... را در کهکشان درخشانشان نظارگر بودند.پدر دانشمند محقق، یگانه مرجع شوشتر و از مردان مبارز آن دیار بود. او در دفاع از کیان مسلمانان به ویژه در حریم حجاب اسلامی، مرزبانی مبارز و مبارزی بیدار بود که توسط طاغوتیان از شوشتر به بروجرد تبعید شد و روزگار درازی را ـ هم در زمان رضا خان و هم در عصر محمد رضا پهلوی ـ دور از وطن، غریبانه در بروجرد زیست.