محمدتقی جعفری

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] محمد تقی جعفری مشهور به علامه جعفری (۱۳۰۴ - ۱۳۷۷ش)، از علمای شیعه در قرن ۱۵ هجری قمری، حکیم، فیلسوف، متکلم، فقیه، و اصولی نامدار است. او شاگرد مرتضی طالقانی بود، و سراسر عمر خود را در تحصیل، تدریس و پژوهش و تحقیق سپری کرد. وی بیش از ۸۰ جلد کتاب تالیف کرده است. جبر و اختیار، شرح نهج البلاغه، شرح مثنوی معنوی و وجدان، از معروف ترین آثار اوست.
علامه جعفری چندین بار با «برتراند راسل» در مورد مسائل فلسفی نامه نگاری داشته و با «روژه گارودی»، «پروفسور عبدالسلام» و «پروفسور روزنتال» گفتگوهایی داشته است.
محمدتقی جعفری در مرداد ۱۳۰۴ش/۱۳۴۳ق در محله جمشید آباد/عمو زین الدین تبریز به دنیا آمد. پدرش کریم نام داشت. او خواندن و نوشتن را پیش از دبستان نزد مادرش آموخت.

[ویکی فقه] جعفری ، محمدتقی ، متفکر و عالم دینی معاصر می باشد.
او در مرداد ۱۳۰۴ در تبریز زاده شد.

پیشنهاد کاربران

محمدتقی جعفری ( ۲۴ مرداد ۱۳۰۲ – ۲۵ آبان ۱۳۷۷ ) مشهور به علامه محمد تقی جعفری مفسر نهج البلاغه، فقیه، عارف، فیلسوف و مولوی شناس معاصر ایران و از بنیانگذاران حقوق بشر اسلامی و اعلامیه حقوق بشر در اسلام ( اعلامیه قاهره ) بود.
...
[مشاهده متن کامل]

محمدتقی جعفری در ۲۴ مرداد ۱۳۰۲ ( ۱۳۴۴ قمری ) در تبریز متولد شد.
محمدتقی نزد مادر مقداری مقدمات دروس و قرآن را آموخت. آنگاه در مدرسهٔ اعتماد تبریز پایه چهارم و پنجم را با رتبه بالا گذراند. سپس به همراه برادرش مقارن سال های پایانی جنگ جهانی دوم به مدرسهٔ طالبیه تبریز رفته و تحصیلات علوم دینی را نزد استادان آنجا پی گرفت.
در سال۱۳۲۰ در ۱۸ سالگی، زادگاه خویش را به قصد اقامت در تهران ترک نمود، و در مدرسه مروی نزد استادان تحصیل متن رسائل و مکاسب را پی گرفت. پس از سه سال، در سال ۱۳۲۲ ه‍. ش به شهر قم مهاجرت نمود، و ضمن تحصیل در مدرسه دارالشفای قم ملبس به لباس روحانیت گردید و دروس خارج را در آنجا آغاز کرد.
وی سپس برای ادامه تحصیلات، راهی نجف شد. بیست و سه ساله بود که به درجهٔ اجتهاد نایل گردید و در سال ۱۳۳۶ یا ۱۳۳۷ پس از یازده سال اقامت در نجف به ایران بازگشت.
او فلسفه و عرفان را در کانون فلسفی - عرفانی نجف و تهران تکمیل کرد و تا زمان مرگ به آن اشتغال داشت.
از استادان محمدتقی جعفری می توان از میرزا حسن موسوی بجنوردی، شیخ محمدکاظم شیرازی، سید عبدالهادی شیرازی، سید ابوالقاسم خویی، مرتضی طالقانی، علی محمد بروجردی، میرزا حسن یزدی، سید جمال الدین گلپایگانی، سید محمد هادی میلانی، میرزا حسن موسوی بجنوردی، شهیدی ( صاحب حاشیه بر مکاسب ) و سید محسن حکیم و آقا میرزا علی اکبر اهری نام برد.
محمدتقی جعفری مکاتباتی در زمینه هایی همچون عمومیت جستجوی کمال، و تناقض بین آزادی انسان با عشق و صلح، و در پاره ای از موارد دربارهٔ کلّیات فیزیک کوانتوم با ریاضیدان و متفکر انگلیسی برتراند راسل داشته است.
• دریافت اجازه اجتهاد خود از سید ابوالقاسم خویی.
• دریافت نشان دانش درجه یک از سید محمد خاتمی، ۱۰ مهر ۷۶
• برگزاری مراسم تکریم توسط بنیاد نخبگان استان تهران با حضور جمعی از چهره های علمی و فرهنگی کشور، شاگردان ایشان و استعدادهای برتر سال ۱۳۹۵
محمدتقی جعفری در سال ۱۳۷۷ به دلیل ابتلا به سرطان، ابتدا در ایران تحت درمان قرار گرفت و سپس به انگلستان منتقل شد؛ ولی پس از یک عمل جراحی بر اثر سکتهٔ مغزی در ۲۵ آبان ۱۳۷۷ ( ۱۴۱۹ قمری ) درگذشت. دو روز بعد در دانشگاه تهران بر پیکرش نماز خواندند. سپس پیکرش به مشهد فرستاده شد و در حرم امام رضا دفن شد.

محمدتقی جعفری
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/محمدتقی_جعفری

بپرس