محمدابراهیم خلیل الله بدخشانی نقشبندی

[ویکی فقه] بدخشانی نقشبندی، محمّدابراهیم خلیل اللّه معروف به خلیفه ابراهیم، از مشایخ صوفیه قرن یازدهم و دوازدهم می باشد.
پدرش محمّدعلی مشهور به حاجی بابا، از ترکستان به هند رفت و بدخشانی در ۱۰۸۷ در شاه جهان آباد دهلی زاده شد.
سلطنت معز الدین
او ابتدا در زمره سپاهِ نوّاب فتح اللّه خان خوستی، از امرای اورنگ زیب، بود. شاهزاده محمّد معزّالدین، از احفاد اورنگ زیب، اعتقاد زیادی به بدخشانی داشت و بیش تر اوقاتش به مصاحبت با او می گذشت تا آن که بدخشانی به او مژده سلطنت داد و پس از سه سال که پدر محمّد معزّالدین وفات یافت، او طبق پیشگویی بدخشانی، بر سه برادر خود چیره شد و به سلطنتِ هندوستان رسید و ملقّب به جهاندار شاه شد. اما چون معزّالدین پای از دایره عدل و شریعت بیرون گذاشت، بدخشانی از لشکرش کناره جست و ترک ملاقاتِ او کرد.محمّد معزّالدین پس از یازده ماه مغلوب برادرزاده خود، محمّد فرّخ سیر، شد.ازینرو همگان دانستند که محمّد معزّالدین با نظر بدخشانی به سلطنت رسیده و نیز به سبب بی توجّهی او پادشاهی و زندگی را از دست داده است.
سلطنت فرخ سیر
محمّد فرّخ سیر از بدخشانی کینه به دل داشت؛ زیرا برکناری پدر خود را معلولِ توجّه او به عمّ خویش، محمّد معزّالدین، می دانست.بدخشانی در طول هفت سال سلطنتِ فرّخ سیر، در دکن و ولایات دیگر اقامت گزید، سپس به شاه جهان آباد دهلی رفت.ارکان دولت، خاطرِ پادشاه را نسبت به بدخشانی مشوّش کردند.
← سفر به لکهنو
...