محمد کوهستانی

[ویکی فقه] این فقیه وارسته در سال ۱۳۰۸ هـ . ق صاحب فرزندی گردید که او را محمد نامید. حکمت الهی بر آن تعلق گرفت که این کودک در همان سنین خردسالی از چشمه عطوفت پدری پارسا و فاضل محروم بماند و در غم ارتحال آن مرد خدا، اوقات را سپری کند. گرچه محمد از حضور پرفیض پدر بی بهره گشت، ولی مادرش که بانویی پاکدامن و صالحه بود، مراقبت و کفالت وی را عهده دار شد و در جهت تربیت و رشد وی از هیچ گونه کوشش دریغ نکرد و در اولین وهله، وی را به مکتب خانه ای در کوهستان فرستاد. محمد توانست قرائت و خواندن و نوشتن را بیاموزد. مادر فداکارش وقتی مشاهده کرد این طفل توانایی آن را دارد که مراتب علمی و درجات دانش را بپیماید، تصمیم گرفت او را به حوزه علمیه بهشهر بفرستد.
محمد نوجوان در حوزه علمیه بهشهر، کتاب شمسیه را نزد شیخ احمد رحمانی و کتاب مطول را از محضر شیخ محمد صادق شریعتی نوه شیخ محمد صالح اشرفی ـ و کتاب معالم را نزد حاج آقا بزرگ کردکویی و تنی چند از مدرسان حوزه علمیه بهشهر آموخت. در درس آیة الله حاج سید محسن نبوی اشرفی که در شمار علمای بزرگ مازندران و جامع معقول و منقول بود، شرکت کرد.
آیة الله نبوی در اوایل قرن چهاردهم هجری رهسپار عراق گردید و در درس آخوند خراسانی و آیة الله سید محمد کاظم یزدی و دیگر مشاهیر حوزه علمیه نجف شرکت کرد و پس از اخذ درجه اجتهاد، در سال ۱۳۲۵ هـ . ق به ایران بازگشت و در شهرستان بهشهر ساکن گردید و ضمن تدریس، به رفع مشکلات اجتماعی و حلّ و فصل مسایل مردم پرداخت.
. حوزه های علمیه شیعه در گستره جهان، سید علیرضا سید کباری، ص ۵۵۰ و ۵۵۱.
آیة الله کوهستانی در جوار بارگاه امام رضا ـ علیه السلام ـ همراه با توسل به پیشگاه آن حضرت، نزد استادان خود به تکمیل دانسته های خود در فقه و اصول و تهذیب نفس پرداخت. با مجاهدات مستمر و تلاش بی وقفه، در ردیف علمای بزرگ و چهره های تابناک حوزه های علوم دینی تشیع قرار گرفت. وی به منظور تقویت مبانی اجتهاد ی خود، به عراق رفت. و هم مباحثه اش، آیة الله شیخ محمد تقی آملی نیز در سال ۱۳۴۰ هـ . ق وارد نجف شد.
. فیض عرشی، ص ۲۳۱.
هنگام بازگشت آیة الله کوهستانی به وطن خویش، ایران به سبب تعدی اجانب و ستم رضاخان، در وضع آشفته و نگران کننده ای به سر می برد. علما با مشاهده این اوضاع نابسامان به شدت در هاله ای از تأثر و رنج روزگار می گذرانیدند. تمامی حوزه های علمیه، مساجد و حسینیه ها بسته بود و از اقامه مجالس مذهبی و مراسم دینی به طور جدی جلوگیری می شد، آیة الله کوهستانی به زادگاه خویش برگشت و برای جلوگیری از اجرای نقشه های ضد دینی رضاخان، به آبادی های گوناگون مسافرت نمود و به ارشاد مردم پرداخت و آنان را از این توطئه های خطرناک، آگاه ساخت. وی در سال ۱۳۱۶ هـ . ق،لنگ احداث حوزه علمیه کوهستان را بر زمین زد و برای تحقق این هدف پاک، بخشی از املاک شخصی خود را که در جنب منزل مسکونی اش قرار داشت، به این امر اختصاص داد و با تلاشی مستمر و توأم با تدبیر و مشی حکیمانه، ۵ دستگاه ساختمان گلی بسیار ساده که هر یک شامل چند حجره بود، برای اسکان طلاب احداث کرد. سرانجام حوزه علمیه کوهستان گشایش یافت. پس از تکمیل بنای مدرسه، آیة الله کوهستانی برای نامگذاری حوزه، به قرآن تفأل زد که این آیه آمد: «قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیرٌ، ممّا یجمعون»
سوره یونس،آیه۵۷.
...