[ویکی فقه] محمدمحسن دودمیان، رهبر نهضت فرایضی هند در قرن سیزدهم هجری/ نوزدهم میلادی می باشد.
او که پس از پدرش، حاجی شریعت الله، در حدود بیست و دو سالگی به رهبری آن نهضت رسید، چنان نفوذی یافت که نهضت را – که در دوره رهبری حاجی شریعت الله به چند منطقه محدود می شد – در سراسر بنگال شرقی انتشار داد.
فعالیت های سیاسی
دودمیان از بحران سیاسی – اجتماعی کشور بهره برد و نهضت را رنگ سیاسی بخشید و حتی برای استحکام پایه های آن برخی تعلیمات پدرش را نیز تغییر داد. به عنوان مثال او خود را «پیر» خواند و پیروان وی نیز «مرید» نامیده شدند، در حالی که پدرش حاجی شریعت الله اصطلاحات «استاد» و «شاگرد» را توصیه می کرد.دودمیان بنگال شرقی را به بخش های مختلف تقسیم کرد و در هر بخش «خلیفه»ای برای رسیدگی به مسائل مریدان گماشت که این خلیفه، دودمیان را از همه مسائل آنجا آگاه می کرد و از مریدان برای بیت المال مرکزی، اعانه می گرفت. همچنین اگر زمینداران بر مریدان ستم روا می داشتند، خلیفه به تظلمات آنان رسیدگی می کرد.دودمیان، پیروان خود را واداشت که در موارد بروز اختلاف، به جای مرافعه نزد قاضی، به خود وی مراجعه کنند و دلیلش برای این کار آن بود که می گفت: طبقات محروم، به ویژه کشاورزان، چون در محاکم دولتی نمی توانند از حقوق خود به درستی دفاع کنند، غالباً مغلوب قدرتمندان، خاصه زمینداران می شوند و لذا برای این منظور ترتیبات و تشکیلات ویژه ای تدوین کرد و در آنها کوشید تا احکام شرع با حدت و شدت تمام اجرا گردد. چون مردم برای رهایی از مالیات ها و ستم زمینداران، با شتاب به نهضت فرایضی می پیوستند، زمینداران انگلیسی و هندو به اندیشه افتاده، سران کمپانی هند شرقی را بر ضد آن گروه تحریک کردند.
بحران مالیات
دودمیان به کشاورزان توصیه کرد که در زمین های خالصه محل، اقامت گزینند زیرا آنجا به طور مستقیم در اختیار حکومت بود و بدین ترتیب آنان جز مالیات مقرر حکومت، مالیاتی نمی پرداختند. این اقدام نیز خشم زمینداران را برافروخت؛ زیرا ممکن بود زمینهای آنان غیر مزروع گردد. از اینرو در سال های ۱۸۳۸، ۱۸۴۱ و ۱۸۴۴ پیرامون دودمیان را به چپاول منازل شخصی و دزدی اموال متهم کردند و آنان را به دادگاه کشاندند اما چون دلیل روشنی بر این اتهام ها نبود، توطئه آنان به جایی نرسید.
عقاید دودمیان
...
او که پس از پدرش، حاجی شریعت الله، در حدود بیست و دو سالگی به رهبری آن نهضت رسید، چنان نفوذی یافت که نهضت را – که در دوره رهبری حاجی شریعت الله به چند منطقه محدود می شد – در سراسر بنگال شرقی انتشار داد.
فعالیت های سیاسی
دودمیان از بحران سیاسی – اجتماعی کشور بهره برد و نهضت را رنگ سیاسی بخشید و حتی برای استحکام پایه های آن برخی تعلیمات پدرش را نیز تغییر داد. به عنوان مثال او خود را «پیر» خواند و پیروان وی نیز «مرید» نامیده شدند، در حالی که پدرش حاجی شریعت الله اصطلاحات «استاد» و «شاگرد» را توصیه می کرد.دودمیان بنگال شرقی را به بخش های مختلف تقسیم کرد و در هر بخش «خلیفه»ای برای رسیدگی به مسائل مریدان گماشت که این خلیفه، دودمیان را از همه مسائل آنجا آگاه می کرد و از مریدان برای بیت المال مرکزی، اعانه می گرفت. همچنین اگر زمینداران بر مریدان ستم روا می داشتند، خلیفه به تظلمات آنان رسیدگی می کرد.دودمیان، پیروان خود را واداشت که در موارد بروز اختلاف، به جای مرافعه نزد قاضی، به خود وی مراجعه کنند و دلیلش برای این کار آن بود که می گفت: طبقات محروم، به ویژه کشاورزان، چون در محاکم دولتی نمی توانند از حقوق خود به درستی دفاع کنند، غالباً مغلوب قدرتمندان، خاصه زمینداران می شوند و لذا برای این منظور ترتیبات و تشکیلات ویژه ای تدوین کرد و در آنها کوشید تا احکام شرع با حدت و شدت تمام اجرا گردد. چون مردم برای رهایی از مالیات ها و ستم زمینداران، با شتاب به نهضت فرایضی می پیوستند، زمینداران انگلیسی و هندو به اندیشه افتاده، سران کمپانی هند شرقی را بر ضد آن گروه تحریک کردند.
بحران مالیات
دودمیان به کشاورزان توصیه کرد که در زمین های خالصه محل، اقامت گزینند زیرا آنجا به طور مستقیم در اختیار حکومت بود و بدین ترتیب آنان جز مالیات مقرر حکومت، مالیاتی نمی پرداختند. این اقدام نیز خشم زمینداران را برافروخت؛ زیرا ممکن بود زمینهای آنان غیر مزروع گردد. از اینرو در سال های ۱۸۳۸، ۱۸۴۱ و ۱۸۴۴ پیرامون دودمیان را به چپاول منازل شخصی و دزدی اموال متهم کردند و آنان را به دادگاه کشاندند اما چون دلیل روشنی بر این اتهام ها نبود، توطئه آنان به جایی نرسید.
عقاید دودمیان
...
wikifeqh: محمد_محسن_دودمیان