[ویکی فقه] بقری، شمس الدین ابوالاکرام محمدبن قاسم بن اسماعیل البقری شیخ القُرّاءِ جامع ازهر و فقیه شافعی است .
بقری، شمس الدین ابوالاکرام محمدبن قاسم بن اسماعیل البقری (متوفی ۱۱۱۱)،شیخ القُرّاءِ جامع ازهر و فقیه شافعی. در (۱۰۱۸ در)قریه دارالبقر مصر زاده شد و در قاهره تحصیل کرد و از محضر علمای برجسته زمان خود بهره برد.قرائت را نزد عبدالرحمان یمنی، حدیث را نزد بابِلی،نورالدین حلبی (متوفی ۱۰۴۴، صاحب السیرة الحلبیّة (انسان العیون فی سیرة الامین المأمون)) و برهان الدین لَقانی (متوفی ۱۰۴۱)، فقه را نزد احمدبن سلامه مزاحی (متوفی ۱۰۷۵؛ استاد بزرگ قرائت در قاهره و علی بن یحیی زیّادی (متوفی ۱۰۲۴) و محمدبن احمد شَوْبَری (متوفی ۱۰۶۹)) و تصوف را از عموی خود، موسی بن اسماعیل بقری فرا گرفت.در فقه شافعی تَبحّر یافت و با وجود این، آثارش گواه بر این است که قلمرو اختصاصی او علوم قرآنی و قرائت بوده، و بویژه، در قرائت کسان بسیاری از دانش او بهره جسته اند (به گفته عبدالرحمان جَبَرتی، بیشتر دانشمندان مصر یا شاگرد او بوده اند یا شاگردِ شاگردان او. )
← آثار بقری
(۱) اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ستون ۱۴۹.(۲) اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، در حاجی خلیفه، کشف الظنون،، بیروت ۱۴۱۰/ ۱۹۹۰.(۳) عبدالرحمن بن حسن جَبَرتی، تاریخ عجائب الا´ثار فی التراجم والاخبار، بیروت.(۴) دارالکتب الظاهریة، فهرس مخطوطات دارالکتب الظاهریة، علوم القرآن الکریم، چاپ صلاح محمدخیمی، دمشق ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.(۵) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶.(۶) الفهرست الشامل للتراث العربیّة الاسلامیة المخطوط: علوم القرآن، مخطوطات التجوید، عمان ۱۴۰۶/۱۹۸۶،.(۷) عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت.(۸) محمدخلیل بن علی مرادی، سِلک الدُرَر فی اعیان القرن الثانی عشر، بولاق ۱۲۹۱ـ۱۳۰۱، چاپ افست.
بقری، شمس الدین ابوالاکرام محمدبن قاسم بن اسماعیل البقری (متوفی ۱۱۱۱)،شیخ القُرّاءِ جامع ازهر و فقیه شافعی. در (۱۰۱۸ در)قریه دارالبقر مصر زاده شد و در قاهره تحصیل کرد و از محضر علمای برجسته زمان خود بهره برد.قرائت را نزد عبدالرحمان یمنی، حدیث را نزد بابِلی،نورالدین حلبی (متوفی ۱۰۴۴، صاحب السیرة الحلبیّة (انسان العیون فی سیرة الامین المأمون)) و برهان الدین لَقانی (متوفی ۱۰۴۱)، فقه را نزد احمدبن سلامه مزاحی (متوفی ۱۰۷۵؛ استاد بزرگ قرائت در قاهره و علی بن یحیی زیّادی (متوفی ۱۰۲۴) و محمدبن احمد شَوْبَری (متوفی ۱۰۶۹)) و تصوف را از عموی خود، موسی بن اسماعیل بقری فرا گرفت.در فقه شافعی تَبحّر یافت و با وجود این، آثارش گواه بر این است که قلمرو اختصاصی او علوم قرآنی و قرائت بوده، و بویژه، در قرائت کسان بسیاری از دانش او بهره جسته اند (به گفته عبدالرحمان جَبَرتی، بیشتر دانشمندان مصر یا شاگرد او بوده اند یا شاگردِ شاگردان او. )
← آثار بقری
(۱) اسماعیل بغدادی، ایضاح المکنون، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ستون ۱۴۹.(۲) اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، در حاجی خلیفه، کشف الظنون،، بیروت ۱۴۱۰/ ۱۹۹۰.(۳) عبدالرحمن بن حسن جَبَرتی، تاریخ عجائب الا´ثار فی التراجم والاخبار، بیروت.(۴) دارالکتب الظاهریة، فهرس مخطوطات دارالکتب الظاهریة، علوم القرآن الکریم، چاپ صلاح محمدخیمی، دمشق ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.(۵) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶.(۶) الفهرست الشامل للتراث العربیّة الاسلامیة المخطوط: علوم القرآن، مخطوطات التجوید، عمان ۱۴۰۶/۱۹۸۶،.(۷) عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت.(۸) محمدخلیل بن علی مرادی، سِلک الدُرَر فی اعیان القرن الثانی عشر، بولاق ۱۲۹۱ـ۱۳۰۱، چاپ افست.
wikifeqh: محمدبن_قاسم_بقری