محمد بن فضل بلخی

[ویکی فقه] بَلخی، محمدبن فضل، از زاهدان و مشایخ صوفیه قرن سوم و چهارم بود.
بَلخی، محمدبن فضل، از زاهدان و مشایخ صوفیه قرن سوم و چهارم. برخی کنیه او را «ابوبکر» دانسته اند اما سلمی در طبقات الصوفیه که قدیمترین مأخذ درباره اوست آن را «ابوعبدالله» ذکر کرده است. در بلخ به دنیا آمد. از تاریخ ولادتش اطلاعی در دست نیست.
← اخراج بلخی از بلخ
(۱) احمدبن عبدالله ابونعیم، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
(۲) عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیة، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش.
(۳) اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، استانبول ۱۹۵۵، چاپ افست تهران ۱۳۸۷.
(۴) نصرالله پورجوادی، «مسأله تعریف الفاظِ رمزی در شعر عاشقانه فارسی»، معارف، دوره ۸، ش ۳ (آذر ـ اسفند ۱۳۷۰).
(۵) عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۷۰ ش.
(۶) مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، چاپ محمود شرف الدین یالتقایا و رفعت بیلگه کلیسی، استانبول ۱۳۶۰ـ۱۳۶۲/۱۹۴۱ـ۱۹۴۳.
(۷) احمدبن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، چاپ مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.
(۸) محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، چاپ نورالدین شریبه، قاهره ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
(۹) محمدبن ابراهیم عطار، تذکرة الاولیاء، چاپ محمد استعلامی، تهران ۱۳۶۰ ش.
(۱۰) عبدالکریم بن هوازن قشیری، ترجمه رسالة قشیریه، چاپ فروزانفر، تهران ۱۳۶۱ ش.
(۱۱) عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت.
(۱۲) علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، چاپ ژوکوفسکی، با مقدمه قاسم انصاری، تهران ۱۳۷۱ ش.