محمد بن سدیدالدین

[ویکی فقه] شمس الدین ابوالمعالی محمد بن سدیدالدین علی، نوه شهاب الدین احمد و خواهرزاده شیخ بهائی یکی از علمای شیعی و از خاندان خاتون بود.
از سال تولد او اطلاعی در دست نیست. پدرش، علی، در مشهد سکونت گزیده بود. شمس الدین در طوس به دنیا آمد و بعدها رهسپار هند شد.در ۱۰۰۹ در حیدرآباد سکنا گزید و در ۱۰۱۴ از محمدمؤمن حسینی استرآبادی (عالم مشهور و صاحب نفوذ در دوره قطب شاهیان در حیدرآباد) اجازه روایت گرفت.
شمس الدین در دربار صفویان
شمس الدین محمد در دوران سلطنت محمد قطب شاه، در ۱۰۲۵ یا ۱۰۲۷ به پیشنهاد استرآبادی به عنوان سفیر قطب شاهیان به دربار صفویان رفت و مورد احترام شاه عباس صفوی قرار گرفت. ابن خاتون در این دوره، نزد بهاءالدین عاملی درس خواند و از وی اجازه روایت گرفت.
شمس الدین در هند
اسکندرمنشی تاریخ بازگشت او را به هند ۱۰۲۹ دانسته اما بنابر برخی گزارش ها ابن خاتون پس از وفات محمد قطب شاه و در زمان حکومت عبداللّه قطب شاه وارد حیدرآباد شد. پس از بازگشت، به سِمَت قائم مقام پیشوا (پیشوا، بالاترین مقام پس از سلطان) و دبیری منصوب شد و در ۱۰۳۸ به پیشوایی رسید.او در ۱۰۴۱ به سبب حسدورزی و سعایت اطرافیان سلطان، برکنار و در ۱۰۴۳ «میرجُمله» (وزیر) شد و در ۱۰۴۵ دوباره پیشوا گردید.وی حدود بیست سال عهده دار این مناصب بود.ابن خاتون در اداره امور کشور، مدبر و نزد سلطان بسیار محترم و صاحب نفوذ بود.کاردانی و درایت وی در حل مسائل مملکت و مردمداری اش به محبوبیت او افزود و باعث گسترش تشیع در حیدرآباد شد.
شاگردان وی
...