محمد بن حسین برجلانی

[ویکی فقه] ابوجعفر محمد بن حسین معروف به ابوالشیخ، صوفی، زاهد و محدث قرون دوم و سوم بود.
او را به محله بُرجلانیه بغداد یا بُرجلان، دهکده ای تابعِ واسطِ عراق، منسوب کرده اند و به سبب اقامتش در بغداد، بغدادی، و به سبب زهد و منش صوفیانه و تربیت صوفیانی چند، صوفی و زاهد خوانده اند از تولد، کودکی و تحصیلات برجلانی، اطلاعی در دست نیست، فقط می دانیم که در ۲۳۸ در گذشته است وی در یادگیری احادیث دایر بر زهد، اهتمام بسیار داشته
اساتید برجلانی
و از استادان بزرگی بهره برده و حدیث شنیده است که برخی از آن ها عبارت اند از: حسین بن علی جعفی،زید بن حَبّاب، سعید بن عامر، ازهر بن سعد السّمان،طلق بن غنام، خالد بن عمرو اموی، ابو نعیم کوفی، مالک بن ضیغم، ابن لهیعة و هیثم بن عبدالصید.
شاگردان برجلانی
برجلانی بر زهدیات و رقایق (دانش سیر و سلوک)، اهتمام داشته و شاگردان و پیروانی در زهد و عرفان رهبری و تربیت کرده است؛ از جمله: ابراهیم بن عبداللّه بن الجُنَید؛ ابویعلی الموصلی ، محمد بن یحیی الواسطی؛ و دو تن از آنان که شهرت بیشتری یافته اند؛ یکی ابوبکر عبدالله بن محمّد معروف به ابن ابی الدنیا (متوفی ۲۱۸)، دیگری ابوالعباس احمد بن مسروق طوسی (متوفی ۲۹۸ یا ۲۹۹).
برجلانی از دیدگاه خطیب بغدادی
...