محمد بن ابراهیم تتایی

[ویکی فقه] تَتایی، شمس الدین محمدبن ابراهیم، مکنی به ابوعبداللّه فقیه مالکی و قاضی قرن دهم مصر است.
وی را منسوب به تتا، یکی از روستاهای منوفیه مصر، دانسته اند.
منابع تاریخ تولد وی را ذکر نکرده اند، اما شاگردش، عبدالقادر بقلی مالکی، ولادت او را اوایل ۸۵۵ بیان کرده است.
سال وفات تتایی را نیز، به اختلاف ، از ۹۳۷ تا ۹۴۲ آورده اند
از نحوه زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست.
در منابع او را دانشمندی فاضل و متدین معرفی کرده اند که مدتی به کار قضا مشغول بوده، سپس به تدریس و تألیف روی آورده، و در علم فرایض توانا بوده است.
تالیفات
از تتایی آثار مشهور متعددی باقی مانده که برخی از آن ها به چاپ رسیده است .
وی در فروع فقه مالکی بر مختصر الشیخ خلیل دو شرح دارد: جواهرالدُّرر به صورت مختصر و فتح الجلیل که مفصّل است.
آثار دیگر وی عبارت اند از: البهجة السنیة فی حل الاشارات السنیة؛ تنویر المقالة فی شرح الرسالة در فقه، که به اختلاف منسوب به ابی زید قیروانی و یوسف بن حسن تتایی است؛ خطط السّداد و الرشد بشرح نظم مقدمة ابن رشد.