محمد بشیر ابراهیمی ( ۱۴ ژوئن ۱۸۸۹ – ۱۹ مه ۱۹۶۵ ) عالم و فقیه مالکی، زبان شناس و ادیب عربی، روزنامه نگار و بهکردخواه الجزایری بود. [ ۱]
محمد بشیر ابراهیمی در ۱۴ ژوئن ۱۸۸۹م / ۱۳ شوال ۱۳۰۶ق در «قصر الطیر» در قیبلهٔ مشهور به «اولاد ابراهیم» در نزدیکی شهرستان سطیف زاده شد. [ ۲] نسبش «محمد بن بشیر بن عمر» به ادریس بن عبدالله، بنیانگذار دولت ادریسیان می رسد. نخستین آموزش ها را نزد پدر و عمویش انجام داد. سپس به زاویهٔ ابن شریف رفت. در ۱۹۱۱ به مدینه مهاجرت کرد تا آموزش های عالی دینی و ادبی را ادامه دهد. در ۱۹۱۷ به دمشق منتقل شد و استاد ادبیات عربی در مدرسهٔ سلطانیه منصوب گشت. [ ۱]
ابراهیمی از رهبران و پشتیبانان فکری که پیرامون امیر فیصل بن حسین گردآمدند و با او بیعت کردند، به شمار می رود؛ بیعتی که به عنوان رهبر انقلاب بزرگ عربی پس از اعدام جمال پاشا در ۱۹۱۶ در دمشق و بیروت برپا شد. [ ۲] او در بنیان گذاری مجمع علمی عربی در سال ۱۹۲۱ مشارکت داشت. [ ۱] در همان سال به الجزایر بازگشت و به خدمت اصلاح طلب الجزایری ابن بادیس و نهضت او درآمد. هنگامی که جمعیت علمای الجزایری در سال ۱۹۳۱ تأسیس شد، ابراهیمی از چهره های برجستهٔ بنیان گذار آن بود و به نایب ریاست عبدالحمید بن بادیس برگزیده شد. [ ۱] در مطلع جنگ جهانی دوم، فرانسوی ها او را به «آفلو»، جنوب الجزایر، تبعید نمودند. در همان سال ( ۱۹۴۰ ) ابن بادیس درگذشت و ابراهیمی در پی او به ریاست جمعیت علما برگزیده شد، حال آنکه در تبعید بود. گزارش هایی از زندانی شدن و شکنجهٔ او در سال ۱۹۴۵ بیان شده است. [ ۱] [ ۲] ابراهیمی پس از این دوره از زندگی اش، به تأسیس مدارس پرداخت که مهم ترین آن دانشسرای متوسطهٔ ابن بادیس در شهر قسنطینه بود. او همچنین مدیرمسئول روزنامهٔ البصائر شد. روزنامه ای که در سراسر جهان عرب به عنوان دفاع کننده از اسلام و بازسازی هویت عربی شهرت یافت. [ ۱] ابراهیمی در ۱۹۵۲ به شرق جهان عرب سفر کرد و در بیشتر کشورهای آن منطقه حضور یافت و ساکن قاهره شد. هنگامی که انقلاب آزادی خواهی الجزایر در ۱۹۵۴ آغاز شد، از سوی رهبران آن به مأموریت ها نزد دولت های عربی و اسلامی فرستاده می شد. او در این زمینه بسیار تلاش کرد و بر انقلاب الجزایر در سال ۱۹۶۲ تأثیر گذاشت. [ ۱] [ ۲] ابراهیمی پس از انقلاب، به الجزایر بازگشت، اما بیماری اش او را از فعالیت اجتماعی بازداشت. تا اینکه در ۱۹ مه ۱۹۶۵م / ۱۹ محرم ۱۳۸۵ق درگذشت. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمحمد بشیر ابراهیمی در ۱۴ ژوئن ۱۸۸۹م / ۱۳ شوال ۱۳۰۶ق در «قصر الطیر» در قیبلهٔ مشهور به «اولاد ابراهیم» در نزدیکی شهرستان سطیف زاده شد. [ ۲] نسبش «محمد بن بشیر بن عمر» به ادریس بن عبدالله، بنیانگذار دولت ادریسیان می رسد. نخستین آموزش ها را نزد پدر و عمویش انجام داد. سپس به زاویهٔ ابن شریف رفت. در ۱۹۱۱ به مدینه مهاجرت کرد تا آموزش های عالی دینی و ادبی را ادامه دهد. در ۱۹۱۷ به دمشق منتقل شد و استاد ادبیات عربی در مدرسهٔ سلطانیه منصوب گشت. [ ۱]
ابراهیمی از رهبران و پشتیبانان فکری که پیرامون امیر فیصل بن حسین گردآمدند و با او بیعت کردند، به شمار می رود؛ بیعتی که به عنوان رهبر انقلاب بزرگ عربی پس از اعدام جمال پاشا در ۱۹۱۶ در دمشق و بیروت برپا شد. [ ۲] او در بنیان گذاری مجمع علمی عربی در سال ۱۹۲۱ مشارکت داشت. [ ۱] در همان سال به الجزایر بازگشت و به خدمت اصلاح طلب الجزایری ابن بادیس و نهضت او درآمد. هنگامی که جمعیت علمای الجزایری در سال ۱۹۳۱ تأسیس شد، ابراهیمی از چهره های برجستهٔ بنیان گذار آن بود و به نایب ریاست عبدالحمید بن بادیس برگزیده شد. [ ۱] در مطلع جنگ جهانی دوم، فرانسوی ها او را به «آفلو»، جنوب الجزایر، تبعید نمودند. در همان سال ( ۱۹۴۰ ) ابن بادیس درگذشت و ابراهیمی در پی او به ریاست جمعیت علما برگزیده شد، حال آنکه در تبعید بود. گزارش هایی از زندانی شدن و شکنجهٔ او در سال ۱۹۴۵ بیان شده است. [ ۱] [ ۲] ابراهیمی پس از این دوره از زندگی اش، به تأسیس مدارس پرداخت که مهم ترین آن دانشسرای متوسطهٔ ابن بادیس در شهر قسنطینه بود. او همچنین مدیرمسئول روزنامهٔ البصائر شد. روزنامه ای که در سراسر جهان عرب به عنوان دفاع کننده از اسلام و بازسازی هویت عربی شهرت یافت. [ ۱] ابراهیمی در ۱۹۵۲ به شرق جهان عرب سفر کرد و در بیشتر کشورهای آن منطقه حضور یافت و ساکن قاهره شد. هنگامی که انقلاب آزادی خواهی الجزایر در ۱۹۵۴ آغاز شد، از سوی رهبران آن به مأموریت ها نزد دولت های عربی و اسلامی فرستاده می شد. او در این زمینه بسیار تلاش کرد و بر انقلاب الجزایر در سال ۱۹۶۲ تأثیر گذاشت. [ ۱] [ ۲] ابراهیمی پس از انقلاب، به الجزایر بازگشت، اما بیماری اش او را از فعالیت اجتماعی بازداشت. تا اینکه در ۱۹ مه ۱۹۶۵م / ۱۹ محرم ۱۳۸۵ق درگذشت. [ ۱]
wiki: محمد بشیر ابراهیمی