[ویکی فقه] محمد انورشاه از محدثان، عالمان و متفکران هند در قرن چهاردهم هجری/ نوزدهم و بیستم میلادی م باشد.
محمد انورشاه در ۲۷ شوال ۱۲۹۲ ق/ ۲۶ نوامبر ۱۸۷۵ در دو دهوان (منطقه لولاب کشمیر) دیده به جهان گشود. زبان های فارسی و عربی را در حد ابتدایی و نیز قرآن را از مولانا غلام محمد آموخت و چون از شهرت دارالعلوم دیوبند آگاه شد در ۱۳۰۷-۸ ق به دیوبند شتافت و در آنجا مدت چهار سال از مولانا محمود حسن معروف به شیخ الهند و مولانا خلیل احمد سهارنپوری و استادان دیگر بهره برد و در بیست و یک سالگی مدرک فارغ التحصیلی گرفت. سپس با مولانا رشید احمد گنگوهی بیعت کرده، از او سند حدیث و فیوض معنوی دریافت نمود و برای تحصیل پزشکی نزد حکیم واصل خان به دهلی رفت و کتاب های طب را از او درس گرفت.
کرسی تدریس
محمد انور شاه پس از پایان تحصیلات، مدت چهار سال در مدرسه امینیه دهلی تدیس کرد و در ۱۳۲۳ ق/ ۱۹۰۵ همراه برخی مشاهیر کشمیر به مکه و مدینه رفت. او در سفر به حجاز از شیخ حسین جسر طرابلسی (نویسنده رساله حمیدیه) سند حدیث گرفت و سپس برای اجلاس مشهور «دستاربندی دارالعلوم دیوبند» به آنجا دعوت شد. او پس از آن اجلاس، به استادی دارالعلوم منصوب شد و چندین سال کتاب های حدیث را درس گفت. محمدانور شاه پس از درگذشت محمود حسن در ۱۹۲۰ به طور رسمی سرپرست استادان دارالعلوم دیوبند شد. دانشجویان بسیاری در دوره سرپرستی محمدانور شاه از بنگال، برمه و مالزی و از سوی دیگر از ترکستان و سواحل آفریقا به دیوبند شتافته، از او بهره گرفتند.محمدانور شاه در اجلاس سالانه «جمعیت العلما» هند در ۱۹۲۷ در پیشاور منصب ریاست داشت و در سخنرانی خویش به اهمیت جغرافیایی استان سرحد، ستم های انگیلس و دست درازی های قبایل آزاد اشاره کرد. او برای استان سرحد، حقوق و اصلاحاتی مطابق استان های دیگر مطالبه کرد و به اصلاح رسوم خطا و از جمله عدم مالکیت دختر در ارث پدر پرداخت.
اصلاحات محمد انورشاه
چون سران دارالعلوم پس از اجلاس در برخی اصلاحات اختلاف کردند محمدانور شاه همراه مولانا شبیرااحمد عثمانی، مولانا بدر عالم میرتهی و بسیاری از علما و دانشجویان، به دانشگاه اسلامی (جامعه اسلامیه) دابهیل (سورت) رفت و در آنجا تا ۱۳۵۱ ق/ ۱۹۳۱ به تدریس پرداخت.محمدانور شاه در واپسین روزهای زندگی به رد مسلک قادیانی پرداخت و شاگردان خویش را به مبارزه با آن به روش تبلیغ و تالیف و نگارش توصیه کرد، چنانکه علامه اقبال لاهوری نیز مقاله مفصل «اسلام و مسلک احمدی (قادیانی)» را به توصیه همو نگاشت.محمدانور شاه در ۱۹۳۳ در دادگاه عالی بهاول پول سخنرانی کرد که برهان قاطعی بر گمان ها و دعاوی بانی مسلک قادیانی شمرده شد. وی در ۳ صفر ۱۳۵۲ ق/ ۲۹ مه ۱۹۳۳ درگذشت و در دیوبند به خاک سپرده شد.
یگانه دوران
...
محمد انورشاه در ۲۷ شوال ۱۲۹۲ ق/ ۲۶ نوامبر ۱۸۷۵ در دو دهوان (منطقه لولاب کشمیر) دیده به جهان گشود. زبان های فارسی و عربی را در حد ابتدایی و نیز قرآن را از مولانا غلام محمد آموخت و چون از شهرت دارالعلوم دیوبند آگاه شد در ۱۳۰۷-۸ ق به دیوبند شتافت و در آنجا مدت چهار سال از مولانا محمود حسن معروف به شیخ الهند و مولانا خلیل احمد سهارنپوری و استادان دیگر بهره برد و در بیست و یک سالگی مدرک فارغ التحصیلی گرفت. سپس با مولانا رشید احمد گنگوهی بیعت کرده، از او سند حدیث و فیوض معنوی دریافت نمود و برای تحصیل پزشکی نزد حکیم واصل خان به دهلی رفت و کتاب های طب را از او درس گرفت.
کرسی تدریس
محمد انور شاه پس از پایان تحصیلات، مدت چهار سال در مدرسه امینیه دهلی تدیس کرد و در ۱۳۲۳ ق/ ۱۹۰۵ همراه برخی مشاهیر کشمیر به مکه و مدینه رفت. او در سفر به حجاز از شیخ حسین جسر طرابلسی (نویسنده رساله حمیدیه) سند حدیث گرفت و سپس برای اجلاس مشهور «دستاربندی دارالعلوم دیوبند» به آنجا دعوت شد. او پس از آن اجلاس، به استادی دارالعلوم منصوب شد و چندین سال کتاب های حدیث را درس گفت. محمدانور شاه پس از درگذشت محمود حسن در ۱۹۲۰ به طور رسمی سرپرست استادان دارالعلوم دیوبند شد. دانشجویان بسیاری در دوره سرپرستی محمدانور شاه از بنگال، برمه و مالزی و از سوی دیگر از ترکستان و سواحل آفریقا به دیوبند شتافته، از او بهره گرفتند.محمدانور شاه در اجلاس سالانه «جمعیت العلما» هند در ۱۹۲۷ در پیشاور منصب ریاست داشت و در سخنرانی خویش به اهمیت جغرافیایی استان سرحد، ستم های انگیلس و دست درازی های قبایل آزاد اشاره کرد. او برای استان سرحد، حقوق و اصلاحاتی مطابق استان های دیگر مطالبه کرد و به اصلاح رسوم خطا و از جمله عدم مالکیت دختر در ارث پدر پرداخت.
اصلاحات محمد انورشاه
چون سران دارالعلوم پس از اجلاس در برخی اصلاحات اختلاف کردند محمدانور شاه همراه مولانا شبیرااحمد عثمانی، مولانا بدر عالم میرتهی و بسیاری از علما و دانشجویان، به دانشگاه اسلامی (جامعه اسلامیه) دابهیل (سورت) رفت و در آنجا تا ۱۳۵۱ ق/ ۱۹۳۱ به تدریس پرداخت.محمدانور شاه در واپسین روزهای زندگی به رد مسلک قادیانی پرداخت و شاگردان خویش را به مبارزه با آن به روش تبلیغ و تالیف و نگارش توصیه کرد، چنانکه علامه اقبال لاهوری نیز مقاله مفصل «اسلام و مسلک احمدی (قادیانی)» را به توصیه همو نگاشت.محمدانور شاه در ۱۹۳۳ در دادگاه عالی بهاول پول سخنرانی کرد که برهان قاطعی بر گمان ها و دعاوی بانی مسلک قادیانی شمرده شد. وی در ۳ صفر ۱۳۵۲ ق/ ۲۹ مه ۱۹۳۳ درگذشت و در دیوبند به خاک سپرده شد.
یگانه دوران
...
wikifeqh: محمد_انورشاه