محمد امین زین الدین

[ویکی فقه] «محمد امین زین الدین» یکی از علمای بزرگ و فقهای مشهور نجف به شمار می رفت.
وی در سال ۱۳۳۳ ق (۱۹۱۴ م) در نهر خوز از توابع بصره، در بیت علم، تقوا و فضیلت زاده شد. پدر بزرگوارش شیخ عبدالعزیز (م ۱۳۴۷ ق)، از علمای بصره و نیای او شیخ زین الدین ثانی از علمای بزرگ بحرین و نخستین کسی بود که از خانواده او، از بحرین به بصره مهاجرت کرد. نیز جد اعلایش شیخ زین الدین اول از علمای بحرین در زمان خود بوده است.
تحصیل علوم دینی
وی ادبیات و مقدمات علوم دینی را در زادگاه خود، نزد پدر و دیگران فرا گرفت و پس از وفات پدرش بود که آهنگ نجف کرد و در سال ۱۳۵۱ ق (۱۸ سالگی) به حوزه علمیه نجف درآمد و با تمام تلاش، در پی کسب کمالات و آموختن دانش اهل بیت علیه السّلام برآمد. وی سالیان بسیار در محضر آیات عظام: آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا شیخ ضیاءالدین عراقی، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، آقا سید حسین بادکوبه ای و سید محسن حکیم زانوی ادب زد و از آنان فقه، اصول، حکمت و کلام را بیاموخت و در آن، به مرتبه رفیع و باشکوه اجتهاد دست یافت.
تدریس علوم دینی
زین الدین علاوه بر تحصیل، به تدریس بسیاری از متون فقه، اصول، ادب، اخلاق و علوم لغوی و فلسفی پرداخت و بسیاری از فضلا را پرورش داد که برخی از آن ها عبارتند از حضرات آقایان: شیخ محمدمهدی آصفی، شیخ احمد بهادلی، دکتر عبدالهادی فضلی، شیخ علی زین الدین، شهید سید محمدمهدی حکیم، شهید شیخ مهدی سماوی، دکتر سید محمد بحرالعلوم، دکتر سید مصطفی جمال الدین، سید روف جمال الدین و شیخ ضیاءالدین زین الدین فرزندش.
تبلیغ دین
...