محصولات گلیکاسیون پیشرفته ( AGEs ) پروتئین ها یا لیپیدهایی هستند که در اثر قرار گرفتن در معرض قندها گلیکوزه می شوند. آنها زیست نشانگرهایی هستند که در پیری و ایجاد یا وخامت بسیاری از بیماری های قهقرایی مانند دیابت، تصلب شرایین، بیماری مزمن کلیوی و بیماری آلزایمر نقش دارند. [ ۱]
AGEها تقریباً بر هر نوع سلول و مولکول در بدن تأثیر می گذارد و تصور می شود یکی از عوامل پیری و برخی بیماری های مزمن مرتبط با افزایش سن باشد. همچنین اعتقاد بر این است که آنها نقش مسببی در عوارض عروقی دیابت دارند. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
AGEها تحت شرایط آسیب شناسی خاصی مانند تنش اکسایشی ناشی از افزایش قند خون در بیماران دیابتی ایجاد می شوند. AGEها به عنوان واسطه های پیش التهابی در دیابت بارداری نیز نقش دارند.
در زمینه بیماری قلبی عروقی، AGEها می توانند باعث ایجاد اتصال عرضی کلاژن شوند که می تواند باعث تصلب شرایین و گیر افتادن ذرات لیپوپروتئین با چگالی کم ( LDL ) در دیواره شریان شود. AGEها همچنین می توانند باعث گلیکوزاسیون LDL شوند که می تواند باعث اکسایش آن شود. LDL اکسید شده یکی از عوامل اصلی در ایجاد تصلب شرایین است. نیز، AGEها می توانند به RAGE ( گیرنده محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته ) متصل شوند و باعث تنش اکساینده و همچنین فعال شدن مسیرهای التهابی در سلول های درونی رگها شوند.
AGEها علاوه بر دیابت در آلزایمر، بیماری قلبی عروقی و سکته مغزی نقش دارند. سازوکاری که توسط AGEها باعث ایجاد آسیب می شود از طریق فرآیندی به نام اتصال عرضی است که باعث آسیب داخل سلولی و مرگ سلولی می شود. آنها باعث کدورت عدسی چشم می شوند، که باعث آب مروارید می شود. ضعف عضلات نیز با AGEها مرتبط است.
سه رویکرد درمانی وجود دارد:
• جلوگیری از تشکیل AGEها
• شکستن پیوندهای عرضی پس از تشکیل
• جلوگیری از اثرات منفی AGEها
در پاکسازی بدن، مشخص شده است که پروتئولیز سلولی AGEها، پپتیدهای AGE و "فزون ورده های بدون AGE" تولید می کند. این دومی پس از رها شدن در پلاسما می تواند از طریق ادرار دفع شود. [ ۷] با این حال، هیچ عامل شناخته شده ای وجود ندارد که بتواند رایج ترین AGE، یعنی گلوکزپان را تجزیه کند، که به نظر می رسد ۱۰ تا ۱۰۰۰ برابر بیشتر از هر AGE اتصال عرضی دیگری در بافت انسانی موجود است. [ ۸] [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفAGEها تقریباً بر هر نوع سلول و مولکول در بدن تأثیر می گذارد و تصور می شود یکی از عوامل پیری و برخی بیماری های مزمن مرتبط با افزایش سن باشد. همچنین اعتقاد بر این است که آنها نقش مسببی در عوارض عروقی دیابت دارند. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
AGEها تحت شرایط آسیب شناسی خاصی مانند تنش اکسایشی ناشی از افزایش قند خون در بیماران دیابتی ایجاد می شوند. AGEها به عنوان واسطه های پیش التهابی در دیابت بارداری نیز نقش دارند.
در زمینه بیماری قلبی عروقی، AGEها می توانند باعث ایجاد اتصال عرضی کلاژن شوند که می تواند باعث تصلب شرایین و گیر افتادن ذرات لیپوپروتئین با چگالی کم ( LDL ) در دیواره شریان شود. AGEها همچنین می توانند باعث گلیکوزاسیون LDL شوند که می تواند باعث اکسایش آن شود. LDL اکسید شده یکی از عوامل اصلی در ایجاد تصلب شرایین است. نیز، AGEها می توانند به RAGE ( گیرنده محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته ) متصل شوند و باعث تنش اکساینده و همچنین فعال شدن مسیرهای التهابی در سلول های درونی رگها شوند.
AGEها علاوه بر دیابت در آلزایمر، بیماری قلبی عروقی و سکته مغزی نقش دارند. سازوکاری که توسط AGEها باعث ایجاد آسیب می شود از طریق فرآیندی به نام اتصال عرضی است که باعث آسیب داخل سلولی و مرگ سلولی می شود. آنها باعث کدورت عدسی چشم می شوند، که باعث آب مروارید می شود. ضعف عضلات نیز با AGEها مرتبط است.
سه رویکرد درمانی وجود دارد:
• جلوگیری از تشکیل AGEها
• شکستن پیوندهای عرضی پس از تشکیل
• جلوگیری از اثرات منفی AGEها
در پاکسازی بدن، مشخص شده است که پروتئولیز سلولی AGEها، پپتیدهای AGE و "فزون ورده های بدون AGE" تولید می کند. این دومی پس از رها شدن در پلاسما می تواند از طریق ادرار دفع شود. [ ۷] با این حال، هیچ عامل شناخته شده ای وجود ندارد که بتواند رایج ترین AGE، یعنی گلوکزپان را تجزیه کند، که به نظر می رسد ۱۰ تا ۱۰۰۰ برابر بیشتر از هر AGE اتصال عرضی دیگری در بافت انسانی موجود است. [ ۸] [ ۹]
