محاصره هالیکارناس

محاصرهٔ هالیکارناس نبردی بین اسکندر مقدونی و شاهنشاهی هخامنشی بود که در سال ۳۳۴ پیش از میلاد رخ داد. ارتش اسکندر که فاقد نیروی دریایی بود، پیوسته از جانب نیروی دریایی هخامنشیان احساس خطر می کرد. نیروی دریایی هخامنشیان یکسره در پی برانگیختن اسکندر به نزاع بود. سرانجام ناوگان دریایی ایرانیان به سوی هالیکارناس بادبان کشید تا پایگاه دفاعی تازه ای را در آنجا ایجاد کند. آدا، ملکهٔ سابق هالیکارناس، توسط برادر جوانترش، پیکسوداروس، از تخت سلطنت به زیر کشیده و رانده شده بود. داریوش پس از مرگ پیکسوداروس، اورونتوباتس را به حکمرانی کاریه—که هالیکارناس نیز در حوزهٔ قلمرو آن محسوب می شد—گماشته بود. با ورود اسکندر به منطقه در سال ۳۳۴ پیش از میلاد، آدا که دژ آلیندا را در تملک داشت بدون هیچ مقاومتی آن را به اسکندر تسلیم کرد.
اورونتوباتس و ممنون رودسی در هالیکارناس سنگر گرفته بودند. اسکندر جاسوسانی فرستاد تا با مخالفان داخل شهر دیدار کنند. مخالفان پیشتر متعهد شده بودند که دروازه های شهر را به روی اسکندر بگشایند و به او اجازهٔ ورود دهند. جاسوسان که به شهر رسیدند خبری از مخالفان نیافتند. متعاقب آن، درگیری مختصری روی داد و ارتش اسکندر توانست با گذر از دیوارهای شهر، وارد هالیکارناس شود. ممنون رودسی منجنیق هایش را به کار گرفت و ارتش اسکندر عقب نشست. ممنون سپس از پیاده نظامش بهره جست، اما تنها اندکی پیش از آنکه اسکندر متحمل شکست شود، پیاده نظام مقدونیه از حصارهای شهر با موفقیت عبور و سربازان هخامنشی را غافلگیر کرد. ممنون که از سقوط شهر آگاه شده بود، آن را به آتش کشید و با سپاهش عقب نشینی کرد. باد شدیدی وزیدن گرفت و اکثر شهر طعمهٔ حریق شد.
اسکندر حکومت کاریه را به آدا سپرد و در عوض، آدا رسماً اسکندر را به فرزندخواندگی پذیرفت تا پس از مرگش مُلک کاریه، بی هیچ قید و شرطی به اسکندر برسد. آدا در میان مردم کاریه محبوب بود و اسکندر با نشاندن او به تخت سلطنت کاریه، از وفاداری حاکم و مردم کاریه به خود اطمینان حاصل کرد.