لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
مجلس شورای ملی (اسلوونی). مجلس شورای ملی جمهوری اسلوونی ( به اسلونیایی: Državni zbor Republike Slovenije ) مجلس سفلای این کشور است که از ۹۰ نماینده تشکیل شده است. نمایندگان برای یک دورهٔ چهار ساله انتخاب می شوند. از این میان ۲ نماینده از سوی اقلیت ایتالیایی زبان و مجار، دارای قدرت وتو در موارد مرتبط با آن اقلیت ها هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: مجلس شورای ملی (اسلوونی)
دانشنامه آزاد فارسی
مجلس شورای ملّی
مجلس شورای ملّی
یکی از دو مجلس قانون گذاری ایران بعد از انقلاب مشروطیت تا پیروزی انقلاب اسلامی. با پیروزی نهضت مشروطیت و صدور فرمان از سوی مظفرالدین شاه قاجار، در ۱۸ شعبان ۱۳۲۴ق (۱۳ مهر ۱۲۸۵ش) در کاخ گلستان و با حضور مظفرالدین شاه گشایش یافت و ۲۴ دورۀ آن در تهران تشکیل شد. آخرین دورۀ آن در ۱۷ شهریور ۱۳۵۴ش منعقد گردید. در دورۀ اول انتخابات صنفی بود، و هریک از طبقات اعیان، خوانین، شاهزادگان قاجار و روحانیون و تجار و اصناف نمایندگانی در آن داشتند. این مجلس قوانین مهمی در قطع نفوذ مستبدین و متنفذین و استقرار عدالت تدوین و تصویب نمود. این مجلس در واقع مجلسی انقلابی بود که به فرمان محمد علیشاه به توپ بسته شد و نمایندگان آن برخی دستگیر و بقیه متواری شدند. پس از پیروزی مشروطه خواهان و فتح تهران و خلع محمد علیشاه مجلس دوم تشکیل گردید. در میان ادوار گوناگون مجلس، مجلس پنجم به سبب مبارزات اقلیت آن، که به رهبری مدرس اداره می شد، از شهرت بیشتری برخوردار است. دورۀ نمایندگی تا مجلس نوزدهم (۱۳۳۵) دو سال و از آن پس به چهار سال افزایش یافت. محل تشکیل مجلس شورای ملی در عمارت بهارستان بود. بعد از کودتای ۲۸ مرداد و اعادۀ قدرت مطلقۀ سلطنت، مجلس شورای ملی بیش از هر زمان دیگر تحت نفوذ و مداخلات دربار قرار گرفت و مجلس فرمایشی لقب یافت و به همین دلیل نیز مورد اعتنای مردم واقع نگردید. نیز ← انتخابات
wikijoo: مجلس_شورای_ملی
مترادف ها
مجلس قانونگذاری، مجلس شورای ملی
پیشنهاد کاربران
مجلس شورای ملی پارلمان ایران بود که در جریان جنبش مشروطه و بر پایه اولین قانون اساسی ایران تشکیل شد. در دوران های آغازین مجلس، به احترام فرمان مشروطیت مظفرالدین شاه به مجلس شورای ملی ایران «دارالظفر» یا «عدل مظفر» نیز می گفتند.
... [مشاهده متن کامل]
در زمان پهلوی دوم قوهٔ مقننهٔ ایران دومجلسی شد و همراه با مجلس سنا در حکم مجلس ایران بود. مجموعه مجلس شورای ملی و مجلس سنا را بیشتر با نام «مجلسَین» می خواندند.
از زمان صدور فرمان مشروطیت در سال ۱۲۸۵ ش تا انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ش کلاً ۲۴ دوره مجلس شورای ملی تشکیل شد که البته در میان برخی از این دوره ها ایام فترت پیش می آمد و کشور بدون مجلس می ماند.
پس از انقلاب، قوهٔ مقننه دوباره تک مجلسی شد و نام مجلس طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مجلس شورای ملی ماند؛ ولی نمایندگان نخستین مجلس آن را مجلس شورای اسلامی می خواندند. پس از سه دورهٔ مجلس، در بازنگری قانون اساسی سال ۱۳۶۸، نام مجلس رسماً به مجلس شورای اسلامی تغییر نام یافت.
مجلس شورای ملی ایران در ۱۴ مهر ۱۲۸۵ ( ۷ اکتبر ۱۹۰۶ ) به عنوان یکی از نخستین پارلمان های غیراروپایی آغاز به کار کرد . قانون اساسی مشروطه در روزگار خود یکی از سکولارترین قوانین تصویب شده در یک پارلمان در میان کشورها به حساب می آمد.
مجالس غیر اروپایی که پس از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۵۰ سال پیش از تشکیل مجلس پاکستان در سال ۱۹۵۶
۴۱ سال پیش از تشکیل مجلس ژاپن در سال ۱۹۴۷
۱۴ سال پیش از تشکیل مجلس ترکیه در سال ۱۹۲۰
۱۳ سال پیش از تشکیل مجلس هند در سال ۱۹۱۹
در همان سال چند ماه پیش از تشکیل مجلس روسیه تزاری در سال۱۹۰۶
مجالس غیر اروپایی که پیش از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۱۸۳ سال پس از تشکیل مجلس ایالات متحده آمریکا در سال ۱۷۸۹
۳۹ سال پس از تشکیل مجلس کانادا در سال ۱۸۶۷
۵ سال پس از تشکیل مجلس استرالیا در سال ۱۹۰۱
پس از امضای فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه در مرداد ۱۲۸۵ ش یک مجلس موقت ( که از آن با عنوان اولین مجلس مؤسسان نیز نام برده شده ) برای تدوین نظامنامه انتخابات مجلس ملی در تهران گشایش یافت. نمایندگان آن عمدتاً تجار، روحانیون، و رؤسای اصناف بازار تهران بودند. بر اساس این قانون انتخاب شدگان به شش طبقه تقسیم می شدند: شاهزادگان و قاجارها، روحانیون و طلاب، اعیان و اشراف، تجار داری تجارتخانه معیّن، مالکان با دست کم هزار تومان دارایی و صنعتگران و پیشه وران از صنوف شناخته شده و دارای مغازه ای با شرایط مشخص. انتخاب شوندگان شامل ۱۵۶ نماینده بودند که از این تعداد ۶۰ کرسی به تهران و ۹۶ کرسی به دیگر ایالات اختصاص داده شده بود. نامزدهای پارلمانی می بایست خواندن، نوشتن و تکلم به زبان فارسی را قادر باشند. مقرر گردید انتخابات ایالتی در دو مرحله انجام شود. در مرحله نخست انجمن های ایالتی تشکیل و سپس از میان آن ها نمایندگانی برای مجلس ملی برگزیده شوند، اما انتخابات در تهران در یک مرحله انجام می شد.
... [مشاهده متن کامل]
در زمان پهلوی دوم قوهٔ مقننهٔ ایران دومجلسی شد و همراه با مجلس سنا در حکم مجلس ایران بود. مجموعه مجلس شورای ملی و مجلس سنا را بیشتر با نام «مجلسَین» می خواندند.
از زمان صدور فرمان مشروطیت در سال ۱۲۸۵ ش تا انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ش کلاً ۲۴ دوره مجلس شورای ملی تشکیل شد که البته در میان برخی از این دوره ها ایام فترت پیش می آمد و کشور بدون مجلس می ماند.
پس از انقلاب، قوهٔ مقننه دوباره تک مجلسی شد و نام مجلس طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مجلس شورای ملی ماند؛ ولی نمایندگان نخستین مجلس آن را مجلس شورای اسلامی می خواندند. پس از سه دورهٔ مجلس، در بازنگری قانون اساسی سال ۱۳۶۸، نام مجلس رسماً به مجلس شورای اسلامی تغییر نام یافت.
مجلس شورای ملی ایران در ۱۴ مهر ۱۲۸۵ ( ۷ اکتبر ۱۹۰۶ ) به عنوان یکی از نخستین پارلمان های غیراروپایی آغاز به کار کرد . قانون اساسی مشروطه در روزگار خود یکی از سکولارترین قوانین تصویب شده در یک پارلمان در میان کشورها به حساب می آمد.
مجالس غیر اروپایی که پس از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۵۰ سال پیش از تشکیل مجلس پاکستان در سال ۱۹۵۶
۴۱ سال پیش از تشکیل مجلس ژاپن در سال ۱۹۴۷
۱۴ سال پیش از تشکیل مجلس ترکیه در سال ۱۹۲۰
۱۳ سال پیش از تشکیل مجلس هند در سال ۱۹۱۹
در همان سال چند ماه پیش از تشکیل مجلس روسیه تزاری در سال۱۹۰۶
مجالس غیر اروپایی که پیش از مجلس شورای ملی تشکیل شدند :
۱۸۳ سال پس از تشکیل مجلس ایالات متحده آمریکا در سال ۱۷۸۹
۳۹ سال پس از تشکیل مجلس کانادا در سال ۱۸۶۷
۵ سال پس از تشکیل مجلس استرالیا در سال ۱۹۰۱
پس از امضای فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه در مرداد ۱۲۸۵ ش یک مجلس موقت ( که از آن با عنوان اولین مجلس مؤسسان نیز نام برده شده ) برای تدوین نظامنامه انتخابات مجلس ملی در تهران گشایش یافت. نمایندگان آن عمدتاً تجار، روحانیون، و رؤسای اصناف بازار تهران بودند. بر اساس این قانون انتخاب شدگان به شش طبقه تقسیم می شدند: شاهزادگان و قاجارها، روحانیون و طلاب، اعیان و اشراف، تجار داری تجارتخانه معیّن، مالکان با دست کم هزار تومان دارایی و صنعتگران و پیشه وران از صنوف شناخته شده و دارای مغازه ای با شرایط مشخص. انتخاب شوندگان شامل ۱۵۶ نماینده بودند که از این تعداد ۶۰ کرسی به تهران و ۹۶ کرسی به دیگر ایالات اختصاص داده شده بود. نامزدهای پارلمانی می بایست خواندن، نوشتن و تکلم به زبان فارسی را قادر باشند. مقرر گردید انتخابات ایالتی در دو مرحله انجام شود. در مرحله نخست انجمن های ایالتی تشکیل و سپس از میان آن ها نمایندگانی برای مجلس ملی برگزیده شوند، اما انتخابات در تهران در یک مرحله انجام می شد.
مجلس شورای ملی در جریان جنبش مشروطه و بر پایه اولین قانون اساسی ایران تشکیل شد. در دوران های آغازین مجلس، به احترام فرمان مشروطیت مظفرالدین شاه به مجلس شورای ملی ایران �دارالظفر� یا �عدل مظفر� نیز می گفتند.