مجارشین

مجارشین یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان گنبرف بخش مرکزی شهرستان اسکو واقع شده است. جمعیت این روستا در حال حاضر ۱۳۰۰ نفر می باشد. [ ۱] [ ۲]
مجارشین از نظر وضع طبیعی یکی از روستاهای دیدنی شهرستان اسکو، روستایی کوهستانی با خانه های پلکانی است و دارای جاده آسفالته با شهر اسکو می باشد.
روستای مجارشین همچنین محل تلاقی دو جاده اسکو به گنبرف و همچنین آذرشهر به گنبرف می باشد که از این لحاظ نیز از موقعیت بسیار ممتازی نسبت به روستاهای اطراف خود دارا می باشد.
کوه اوریان ( اوریان داغی ) مرتفع ترین نقطه روستا می باشد که ارتفاع قله آن ۲۸۵۰ متر می باشد. [ ۳]
«  «مجارشین»، در اصل «میرزانشین» ( میرزه رشین ) و به معنای اقامتگاه امیرزادگان و بزرگان بوده است. [ ۴]
اگر چه از پیشینه این روستا اطلاع دقیقی نیست اما آثار باستانی از دوران های تاریخی پس از اسلام در این روستا وجود دارد.
یکی از مناطق تاریخی روستا، گورستان تاریخی مجارشین هست که در آن سنگ قبرها دارای نوشته هایی به زبان عربی هستند که نشان دهنده رواج نوشتن زبان عربی در زمان های دور در این روستا می باشد. این گورستان نیز از آثار به جا مانده از دوران های تاریخی پس از اسلام می باشد. [ ۵]
یکی دیگراز این آثار بوشلار ( خانه های صخره ای تاریخی مجارشین ) می باشد. این خانه ها، صخره ای و در دل کوه کنده شده اند و دارای طاقچه هایی هستند که نشان از زندگی انسان ها در این محل در گذشته های دور دارد. [ ۶]
مسجد صخره ای مجارشین مربوط به سده های میانی و متاخر دوران های تاریخی پس از اسلام است و در تاریخ ۶ اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۵۰۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۷]
این روستا علاوه بر آثار تاریخی ذکر شده به علت وجود انبوهی از درختان و چشمه های فراوان که بعضی از آن ها جزء چشمه های آب معدنی می باشد و عبور رودخانه گنبر چایی از کنار آن از طبیعت بسیار زیبایی برای گردشگری برخوردار است. [ ۶]
از دیگر جاهای دیدنی این روستا برکه گوگلی در دامنه کوه چانگیل می باشد.
معروفترین چشمه های مجارشین عبارت است از: مهیر چشمه سی، آغ بولاغ چشمه سی، رستم چشمه سی، قویی چشمه
مهمترین منبع درآمد اهالی روستای مجارشین فروش محصولات کشاورزی از جمله گردو، گل محمدی و بیدمشک خام و… می باشد. همچنین فروش شیر تولید شده از دام سنگین و سبک یکی دیگر از منابع درآمدی روستا هستند که همگی این ها در فصل بهار و تابستان صورت می گیرد. اما در فصل زمستان قالی بافی و فروش آن مهم ترین منبع درآمد اهالی این روستا می باشد.