متعلق انذار

[ویکی فقه] انذار به معنای اطّلاع رسانی بیم آور است که متعلّقاتی دارد که در ذیل ذکر می شود.
در قرآن کریم شرک به عنوان مهم ترین انحراف اعتقادی مورد توجّه قرار گرفته است و به همین جهت پیام انذار پیامبران الهی در بسیاری از آیات با فراخوانی به توحید در همه ابعاد آن همراه شده است: «یُنَزِّلُ المَلئِکَةَ... اَن اَنذِروا اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنا» این پیام اصیل به طور خاص از زبان حضرت هود :«و قَد خَلَتِ النُّذُرُ... اَلاّ تَعبُدوا اِلاَّ اللّهَ»، حضرت نوح :«اِنّی لَکُم نَذیرٌ مُبین • اَنِ اعبُدُوا اللّه» و پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم):«اَلاّ تَعبُدوا اِلاَّ اللّهَ اِنَّنی لَکُم مِنهُ نَذیرٌ»، «ولا تَجعَلوا مَعَ اللّهِ اِلهًا ءاخَرَ اِنّی لَکُم مِنهُ نَذیرٌ مُبین» بیان شده و بر بیم دادن مشرکان به صورت ویژه تأکید شده است.
عذاب اخروی
متعلّق انذار در برخی آیات عذاب اخروی است. در این آیات از عذاب نزدیک، دردناک و شدید آخرت سخن به میان آمده است:«اِنّا اَنذَرنکُم عَذابًا قَریبًا»، «اَنذِرِ النّاسَ یَومَ یَأتیهِمُ العَذابُ» در آیات فراوانی انذار به روز قیامت با عناوین خاص آن تعلّق یافته و از برپایی آن روز بیم داده شده است؛ از جمله:«واَنذِرهُم یَومَ الحَسرَة»، «واَنذِرهُم یَومَ الاَزِفَة»، «لِیُنذِرَ یَومَ التَّلاق»، «تُنذِرَ یَومَ الجَمع»، «یُنذِرونَکُم لِقاءَ یَومِکُم هذا»
← ۳. عذاب دنیوی:
۱. ↑ نحل/سوره۱۶، آیه۲.
...