مترو پکن با ۱۸ خط، ۵۵۴ کیلومتر درازا، ۳۳۴ ایستگاه و جابه جایی روزانه، متوسط ۸/۹ میلیون نفر در سال ۲۰۱۵م شلوغ ترین در جهان و از نظر درازا پس از شانگهای مقام دوم در جهان را دارد. در ۲۲ اوت ۲۰۰۸م، رکورد ۴٫۹۲ میلیون نفری آن به ثبت رسید. از آن جایی که شبکه کنونی، پاسخگو ترانزیت سنگین شهر نیست، به تندی رو به گسترش است. یکمین سیستم حمل و نقل تندرو و مدرن در چین مربوط به قطار زیرزمینی پکن است که در سال ۱۹۶۹م آغاز و در سال ۱۹۸۱م بدون دعوت رسمی به رو مردم گشوده شد. ناگفته نماند، مترو نانجینگ ( ۱۹۵۸م – ۱۹۰۷م ) از لحاظ قدمت یکمین قطار شهری در این کشور بوده است. [ ۵]
ساخت مترو پکن در سپتامبر ۱۹۵۳م توسط کمیته برنامه ریزی پکن و کارشناسانی از اتحاد جماهیر شوروی پیشین پیشنهاد شد.
پس از جنگ کره، مقامات چین بیشتر توجه خود را به بازسازی ها داخلی معطوف کردند. آن ها علاقه مند به گسترش ظرفیت حمل و نقل عمومی بودند و در عین حال مترو را به عنوان مأمن دفاعی شهر ارزیابی می کردند. آن ها با مطالعه مترو مسکو و این که چطور در زمان جنگ در جهت دفاع از مردم و مقر سربازان و فرماندهان استفاده می شده است، تصمیم گرفتند از مترو در جهت خدمات شهری و نظامی استفاده کنند.
از آن جائی که چین تجربه ای در ساخت مترو نداشت از کمک های فنی شوروی پیشین و آلمان غربی بهره برد. در سال ۱۹۵۴م از مهندسان شوروی پیشین برای ارائه طرح دعوت به عمل آورد و از سال ۱۹۵۳م تا ۱۹۶۰م هزاران دانشجو را برای مطالعه به شوروی فرستاد.
با خدشه دار شدن روابط چین و شوروی در سال ها ۱۹۶۳م – ۱۹۶۰م تمام کارشناسان شوروی، چین را ترک کردند.
در ۱۹۶۱م پروژه به طور موقت متوقف شد. در ۱۹۶۵م کار ساخت از سر گرفته شد. خط اصلی در ۱ اکتبر ۱۹۶۹م همزمان با بیستمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین با ۱۶ ایستگاه و ۲۱ کیلومتر تکمیل اما به دلیل مشکلات فنی با بیش از یک دهه تأخیر در ۱۹۸۱م افتتاح شد.
سرعت ساخت مترو در تابستان ۲۰۰۱، همزمان با اعلام میزبانی پکن در بازی های المپیک ۲۰۰۸ بیش از هر زمان دیگر بود. سه خط جدید یعنی خط ۱۰ ( فاز ۱ ) ، خط المپیک ( فاز ۱ خط ۸ ) و خط فرودگاه همگی در ۱۹ ژوئیه ۲۰۰۸ قبل از بازی های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ افتتاح شدند.
بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸، با گرفتن وام از ۴ بانک بزرگ، ۷٫۶۹ میلیارد دلار صرف پروژه های مترو شد. بعد از اعلام بسته پیشنهادی اقتصادی در نوامبر ۲۰۰۸، کمیسیون برنامه ریزی مترو پکن کار ساخت مترو را تسریع کرد و مناطق حومه که ارزان تر بود را نیز مد نظر قرار داد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساخت مترو پکن در سپتامبر ۱۹۵۳م توسط کمیته برنامه ریزی پکن و کارشناسانی از اتحاد جماهیر شوروی پیشین پیشنهاد شد.
پس از جنگ کره، مقامات چین بیشتر توجه خود را به بازسازی ها داخلی معطوف کردند. آن ها علاقه مند به گسترش ظرفیت حمل و نقل عمومی بودند و در عین حال مترو را به عنوان مأمن دفاعی شهر ارزیابی می کردند. آن ها با مطالعه مترو مسکو و این که چطور در زمان جنگ در جهت دفاع از مردم و مقر سربازان و فرماندهان استفاده می شده است، تصمیم گرفتند از مترو در جهت خدمات شهری و نظامی استفاده کنند.
از آن جائی که چین تجربه ای در ساخت مترو نداشت از کمک های فنی شوروی پیشین و آلمان غربی بهره برد. در سال ۱۹۵۴م از مهندسان شوروی پیشین برای ارائه طرح دعوت به عمل آورد و از سال ۱۹۵۳م تا ۱۹۶۰م هزاران دانشجو را برای مطالعه به شوروی فرستاد.
با خدشه دار شدن روابط چین و شوروی در سال ها ۱۹۶۳م – ۱۹۶۰م تمام کارشناسان شوروی، چین را ترک کردند.
در ۱۹۶۱م پروژه به طور موقت متوقف شد. در ۱۹۶۵م کار ساخت از سر گرفته شد. خط اصلی در ۱ اکتبر ۱۹۶۹م همزمان با بیستمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین با ۱۶ ایستگاه و ۲۱ کیلومتر تکمیل اما به دلیل مشکلات فنی با بیش از یک دهه تأخیر در ۱۹۸۱م افتتاح شد.
سرعت ساخت مترو در تابستان ۲۰۰۱، همزمان با اعلام میزبانی پکن در بازی های المپیک ۲۰۰۸ بیش از هر زمان دیگر بود. سه خط جدید یعنی خط ۱۰ ( فاز ۱ ) ، خط المپیک ( فاز ۱ خط ۸ ) و خط فرودگاه همگی در ۱۹ ژوئیه ۲۰۰۸ قبل از بازی های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ افتتاح شدند.
بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸، با گرفتن وام از ۴ بانک بزرگ، ۷٫۶۹ میلیارد دلار صرف پروژه های مترو شد. بعد از اعلام بسته پیشنهادی اقتصادی در نوامبر ۲۰۰۸، کمیسیون برنامه ریزی مترو پکن کار ساخت مترو را تسریع کرد و مناطق حومه که ارزان تر بود را نیز مد نظر قرار داد. [ ۵]
wiki: متروی پکن