متروی لندن

مترو لندن ( به انگلیسی: The London Underground ) قدیمی ترین شبکه ترابری زیرزمینی در جهان است. [ ۴] بهره برداری از نخستین خط سامانه مترو لندن، در تاریخ ۱۰ ژانویه سال ۱۸۶۳ آغاز شد. مترو لندن، دارای ۲۷۰ ایستگاه اصلی ( ۲۶۰فرعی ) است[ ۱] و با وجود اینکه نام رسمی آن زیرزمینی ( Underground ) نامیده می شود، ۵۵ درصد این شبکه، بر روی زمین واقع شده است. این شبکه، با ۴۰۸ کیلومتر خط آهن، سومین خط دراز ترابری درون شهری جهان نیز هست. [ نیازمند منبع] شبکه مترو لندن، از شلوغ ترین شبکه های ترابری زیرزمینی جهان است. در سال ۲۰۰۷، یک میلیارد نفر از مترو لندن استفاده کردند. [ ۵]
نخستین خط مترو لندن که در تاریخ ۱۰ ژانویه سال ۱۸۶۳م آغاز به کار کرد، خط متروپولیتن بود که میان دو نقطه پدینگتون و فرینگدون در مرکز شهر ایجاد شد. این خط، که اکنون بخشی از خط «همراسمیث و سیتی» مترو لندن است، در واقع، نخستین خط قطار شهری در جهان بود.
مقدمات ایجاد مترو لندن، در سال ۱۸۵۴م میلادی ایجاد شده بود و در سال ۱۸۶۳م، زمانی که نخستین قطار بین شهری در خط متروپولیتن آغاز به کار کرد، روزانه چهل و یک هزار مسافر، از این قطار شهری استفاده می کردند. در آن زمان، در هر ده دقیقه، یک قطار، پدینگتون را به مقصد فرینگدون ترک می کرد. در سال ۱۸۸۰، شمار استفاده کنندگان از قطار شهری لندن، به سالانه چهل میلیون تن افزایش یافت. شمار خطوط مترو لندن، به تدریج افزایش یافت و در سال ۱۸۸۴م، خط «اینر سیرکل» ( Inner Circle ) که اکنون «سیرکل لاین» ( Circle Line ) نامیده می شود، تکمیل شد.
خطوط قطار شهری لندن به تدریج افزایش یافت. این شبکه، در سال ۲۰۰۷ میلادی، یعنی ۱۴۶ سال پس از تأسیس، دوازه خط فعال دارد.
این خطوط، بر روی نقشه متروی لندن، با رنگ مشخص شده است تا پیدا کردن آن، برای مسافران راحت تر باشد.
خطوط قطار شهری لندن و سال تأسیس آن ها، از این قرار است: