متان زاها یا متانوژن ها ( به انگلیسی: Metanogen ) میکروب هایی از شاخه باستانیان هستند که در شرایط بی هوازی، گاز متان را به عنوان محصول حتمی متابولیسم تولید می کنند. آن ها معمولاً در جاهای مرطوب مسئول تولید گاز متان هستند و در روده جانورانی مثل نشخوارکنندگان و انسان ها مسئول تولید باد شکم هستند. رشد و بقای آن ها به طور مستقیم به فعالیت آن ها با میکروفلور بستگی دارد. رسوبات دریایی متانی کلاً به جاهایی که از سولفات خالی شده اند، معمولاً زیر لایه های بالایی، محدود شده اند. بقیه شدت دوست هستند و در محیطهای داغ مانند چشمه های آبگرم و نیز در کیلومترها زیر سطح زمین در سنگهای مذاب پوستهٔ زمین یافت شده اند. متانوژن ها بی هوازی اند و همین طور نمی توانند عملکردی در شرایط هوازی داشته باشند ولی می توانند تنش اکسیژنی را برای مدت طولانی تحمل کنند.
موردی استثنا وجود دارد به نام Methanosarcina barkeri که دارای آنزیم سوپراکسید دیس موتاز است و می تواند تنش اکسیژن را برای مدت بیشتری تحمل کند. برخی که هیدروژن تروفیک نامیده می شوند از CO۲ به عنوان منبع کربن و از H۲ به عنوان احیاکننده استفاده می کنند. مقداری از CO۲ با H۲ برای تولید متان وارد واکنش می شود که یک گرادیان الکتروشیمیایی در عرض غشا ایجاد می شود که ATP را در جهت شیمیواسمزی مصرف می کند. برخلاف اینها، گیاهان و جلبکها از آب به عنوان احیاکننده استفاده می کنند.
اکثر متان بیوژنیک دریایی، نتیجهٔ احیای CO۲ است و اندکی نیز از استات است. آرکه های کاتابولیزکننده از استات، استوتروفیک یا استیک لاستیک نامیده می شوند. آرکه های متیلوتروفیک از ترکیبات متیل دار مثل متیل آمین ها، متانول و نیز متان تیول استفاده می کنند. متانوژن ها نقش اکولوژیکی حیاتی در محیطهای بی هوازی با زدودن هیدروژن اضافی و محصولات تخمیری که توسط شکل های دیگر تنفس بی هوازی تولید شده اند ایفا می کند. متانوژن ها به طور مشخص در محیطهایی که در آن بقیهٔ گیرنده های الکترون ( مثل نیترات، اکسیژن، سولفات و آهن سه ظرفیتی ) موجود نباشند، رونق می یابند. در سنگهای عمیق هیدروژن مورد نیازشان را از آب تجزیه شدهٔ رادیواکتیو و گرم فراهم می کنند. متانوژن ها در محیط های افراطی بر روی زمین یافت می شوند از محیطهای گرم و خشک در صحرا تا در زیر کیلومترها یخ در گرینلند. اکثر متانوژن ها تولیدکننده های اتوتروف هستند اما آن هایی که از استات استفاده می کنند در جایگاه شیموهترتروف ها هستند. میکروب های زنده ای که متان می ساختند در هستهٔ نمونه های یخی از سه کیلومتری زیر گرینلند بوسیلهٔ تحقیقاتی از University of California, Berkeley یافت شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموردی استثنا وجود دارد به نام Methanosarcina barkeri که دارای آنزیم سوپراکسید دیس موتاز است و می تواند تنش اکسیژن را برای مدت بیشتری تحمل کند. برخی که هیدروژن تروفیک نامیده می شوند از CO۲ به عنوان منبع کربن و از H۲ به عنوان احیاکننده استفاده می کنند. مقداری از CO۲ با H۲ برای تولید متان وارد واکنش می شود که یک گرادیان الکتروشیمیایی در عرض غشا ایجاد می شود که ATP را در جهت شیمیواسمزی مصرف می کند. برخلاف اینها، گیاهان و جلبکها از آب به عنوان احیاکننده استفاده می کنند.
اکثر متان بیوژنیک دریایی، نتیجهٔ احیای CO۲ است و اندکی نیز از استات است. آرکه های کاتابولیزکننده از استات، استوتروفیک یا استیک لاستیک نامیده می شوند. آرکه های متیلوتروفیک از ترکیبات متیل دار مثل متیل آمین ها، متانول و نیز متان تیول استفاده می کنند. متانوژن ها نقش اکولوژیکی حیاتی در محیطهای بی هوازی با زدودن هیدروژن اضافی و محصولات تخمیری که توسط شکل های دیگر تنفس بی هوازی تولید شده اند ایفا می کند. متانوژن ها به طور مشخص در محیطهایی که در آن بقیهٔ گیرنده های الکترون ( مثل نیترات، اکسیژن، سولفات و آهن سه ظرفیتی ) موجود نباشند، رونق می یابند. در سنگهای عمیق هیدروژن مورد نیازشان را از آب تجزیه شدهٔ رادیواکتیو و گرم فراهم می کنند. متانوژن ها در محیط های افراطی بر روی زمین یافت می شوند از محیطهای گرم و خشک در صحرا تا در زیر کیلومترها یخ در گرینلند. اکثر متانوژن ها تولیدکننده های اتوتروف هستند اما آن هایی که از استات استفاده می کنند در جایگاه شیموهترتروف ها هستند. میکروب های زنده ای که متان می ساختند در هستهٔ نمونه های یخی از سه کیلومتری زیر گرینلند بوسیلهٔ تحقیقاتی از University of California, Berkeley یافت شد.
wiki: متانوژن