مبین مفرد

[ویکی فقه] مبیَّن مفرد، لفظ مفرد دارای معنای روشن می باشد. و در اصول فقه کاربرد دارد.
مبیّن، مقابل مجمل ، گاهی مفرد است و گاهی مرکب .مبیّن مفرد، لفظی است که دارای معنای واضح و آشکار بوده و هیچ گونه ابهام و اجمالی در آن نمی باشد، مانند:ضارب، عالم و کاتب.