جابه جایی جمعیت ۱۹۲۳ میان یونان و ترکیه ( به یونانی:Ἡ Ἀνταλλαγή، به ترکی عثمانی: مبادله ) ناشی از «کنوانسیون مربوط به جابه جایی جمعیت یونان و ترکیه» بود که در ۳۰ ژانویه ۱۹۲۳ در لوزان سوئیس توسط دولت های یونان و ترکیه امضا شد و در جریان آن ۱٬۲۲۱٬۴۸۹ ارتدکس یونانی از آسیای کوچک، تراکیه شرقی، کوه های پونتیک و قفقاز به یونان و ۳۵۵٬۰۰۰ تا ۴۰۰٬۰۰۰ مسلمان از یونان به ترکیه جابه جا شدند. بیشتر این آوارگان به اجبار از وطن خویش رانده و به کشور مقابل پناهنده شدند.
درخواست اولیه برای تبادل جمعیت از الفتریوس ونیزلوس، نخست وزیر یونان صورت گرفت[ ۱] و در واقع او این طرح را پیش از جنگ جهانی اول ارائه کرده بود. ونیزلوس در نامه ای که در ۱۶ اکتبر ۱۹۲۲ به جامعه ملل تسلیم کرد، «مبادله اجباری جمعیت یونان و ترکیه» را پیشنهاد کرد و از فریتیوف نانسن خواست که هماهنگی های لازم را انجام دهد. [ ۲] دولت جدید ترکیه نیز جابه جایی های جمعیتی را راهی رسمی و دائمی برای زدودن بومیان ارتدکس یونانی کشور پس از نسل کشی آن ها ( ۱۹۱۴–۱۹۲۲ ) می دانست و برای اسکان مهاجران جدید مسلمان از یونان که از شمار کمتری برخوردار بودند ( ۴۰۰٬۰۰۰ ) روستاهای ارتدکس نشینی که خالی از سکنه شده بودند را در نظر گرفته بود. در همین حال یونان نیز املاک مسلمانان اخراجی را به آوارگان یونانی از ترکیه می داد. [ ۳]
این تبادل جمعیت اجباری، یا اخراج متقابل توافقی، نه بر اساس زبان و قومیت، بلکه بر اساس هویت دینی بود و تقریباً شامل همه شهروندان بومی مسیحی ارتدکس ترکیه، از جمله حتی ترک زبانان ارتدکس مذهب می شد و در طرف دیگر نیز مسلمانان بومی یونان، حتی مسلمانان یونانی زبان، مانند ترک های کرتی، به ترکیه گسیل شدند.
تاریخ نگاران این جابه جایی را نوعی قانونی سازی پاکسازی قومی توصیف کرده اند. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرخواست اولیه برای تبادل جمعیت از الفتریوس ونیزلوس، نخست وزیر یونان صورت گرفت[ ۱] و در واقع او این طرح را پیش از جنگ جهانی اول ارائه کرده بود. ونیزلوس در نامه ای که در ۱۶ اکتبر ۱۹۲۲ به جامعه ملل تسلیم کرد، «مبادله اجباری جمعیت یونان و ترکیه» را پیشنهاد کرد و از فریتیوف نانسن خواست که هماهنگی های لازم را انجام دهد. [ ۲] دولت جدید ترکیه نیز جابه جایی های جمعیتی را راهی رسمی و دائمی برای زدودن بومیان ارتدکس یونانی کشور پس از نسل کشی آن ها ( ۱۹۱۴–۱۹۲۲ ) می دانست و برای اسکان مهاجران جدید مسلمان از یونان که از شمار کمتری برخوردار بودند ( ۴۰۰٬۰۰۰ ) روستاهای ارتدکس نشینی که خالی از سکنه شده بودند را در نظر گرفته بود. در همین حال یونان نیز املاک مسلمانان اخراجی را به آوارگان یونانی از ترکیه می داد. [ ۳]
این تبادل جمعیت اجباری، یا اخراج متقابل توافقی، نه بر اساس زبان و قومیت، بلکه بر اساس هویت دینی بود و تقریباً شامل همه شهروندان بومی مسیحی ارتدکس ترکیه، از جمله حتی ترک زبانان ارتدکس مذهب می شد و در طرف دیگر نیز مسلمانان بومی یونان، حتی مسلمانان یونانی زبان، مانند ترک های کرتی، به ترکیه گسیل شدند.
تاریخ نگاران این جابه جایی را نوعی قانونی سازی پاکسازی قومی توصیف کرده اند. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
