سِر مایکل جان گمبون CBE ( انگلیسی: Sir Michael John Gambon؛ ۱۹ اکتبر ۱۹۴۰ – ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۳ ) بازیگر ایرلندی - انگلیسی بود. [ ۱] او در طول شش دهه فعالیت، سه جایزهٔ الیویه، دو جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم، و چهار جایزهٔ بفتا کسب کرد. او در سال ۱۹۹۹ به پاس مشارکت های خود در نمایش، به دریافت عنوان شوالیه از سوی ملکه الیزابت دوم مفتخر شد. آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند در سال ۲۰۱۷ به او جایزهٔ یک عمر دستاورد هنری را اهدا کرد و آیریش تایمز در سال ۲۰۲۰ او را یکی از بزرگ ترین بازیگران سینمایی ایرلند نامید. [ ۲]
گمبون کار بازیگری را در سال ۱۹۶۲ به همراه لارنس الیویه به عنوان یکی از اعضای اصلی تئاتر ملی سلطنتی در نمایشنامه اُتلو آغاز کرد. او در بسیاری از نمایش های آثار ویلیام شکسپیر از قبیل اتلو، هملت، مکبث و کوریولانوس حضور یافت. با اینکه حضور او در یک رشته نقش های مهم تلویزیونی و سینمایی در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به خاطر با ستایش هنری روبرو شد اما او کار در تئاتر را مهمترین بخش حیات حرفه می دانست. [ ۳]
مایکل گمبون نامزد سیزده جایزهٔ الیویه شد و سه بار این جایزه را برای نمایش گروه کر عدم تأیید ( ۱۹۸۵ ) ، چشم اندازی از پل ( ۱۹۸۷ ) و مرد لحظه ها ( ۱۹۹۰ ) کسب کرد. در سال ۱۹۹۷ گمبون برای نخستین بار به تئاتر برادوی رفت و در نمایش نورگیر اثر دیوید هر حضور یافت که برای آن نامزد جایزهٔ تونی بهترین بازیگر مرد در نمایش شد.
نخستین فیلم گمبون اتلو ( ۱۹۶۵ ) بود و دیگر فیلم های قابل توجه او شامل آشپز، دزد، همسرش و عاشقش ( ۱۹۸۹ ) ، بال های کبوتر ( ۱۹۹۷ ) ، نفوذی ( ۱۹۹۹ ) ، گاسفورد پارک ( ۲۰۰۱ ) ، لطف حیرت آور ( ۲۰۰۶ ) ، سخنرانی پادشاه ( ۲۰۱۰ ) ، کوارتت ( ۲۰۱۲ ) و ویکتوریا و عبدل ( ۲۰۱۷ ) می شوند. او همچنین در فیلم های زندگی در آب با استیو زیسو ( ۲۰۰۴ ) و آقای فاکس شگفت انگیز ( ۲۰۰۹ ) اثر وس اندرسن حضور داشت. گمبون پس از مرگ ریچارد هریس، بازی در نقش آلبوس دامبلدور ( مدیر مدرسه هاگوارتز ) در مجموعهٔ سینمایی هری پاتر ( ۲۰۰۴–۲۰۱۱ ) را پذیرفت. [ ۳] گمبون همچنین برای بازی در فیلم تلویزیونی راهی به سوی جنگ ( ۲۰۰۲ ) و مجموعهٔ اما ( ۲۰۰۹ ) نامزد دریافت جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد.
مایکل گمبون زاده دوبلین بود. خانواده او وقتی کودک بود به لندن کوچ کردند. [ ۳] گمبون در سال ۱۹۶۲ که ۲۲ ساله بود با ریاضی دان اَن میلر ازدواج کرد. او که به حفظ حریم خصوصی خود شهرت داشت یک بار به سؤال مصاحبه کننده ای در مورد همسرش با پرسیدن «چه همسری؟» پاسخ داد. این دو در گریوزند، کنت زندگی می کردند. [ ۴] آن ها پسری به نام فرگوس داشتند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگمبون کار بازیگری را در سال ۱۹۶۲ به همراه لارنس الیویه به عنوان یکی از اعضای اصلی تئاتر ملی سلطنتی در نمایشنامه اُتلو آغاز کرد. او در بسیاری از نمایش های آثار ویلیام شکسپیر از قبیل اتلو، هملت، مکبث و کوریولانوس حضور یافت. با اینکه حضور او در یک رشته نقش های مهم تلویزیونی و سینمایی در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به خاطر با ستایش هنری روبرو شد اما او کار در تئاتر را مهمترین بخش حیات حرفه می دانست. [ ۳]
مایکل گمبون نامزد سیزده جایزهٔ الیویه شد و سه بار این جایزه را برای نمایش گروه کر عدم تأیید ( ۱۹۸۵ ) ، چشم اندازی از پل ( ۱۹۸۷ ) و مرد لحظه ها ( ۱۹۹۰ ) کسب کرد. در سال ۱۹۹۷ گمبون برای نخستین بار به تئاتر برادوی رفت و در نمایش نورگیر اثر دیوید هر حضور یافت که برای آن نامزد جایزهٔ تونی بهترین بازیگر مرد در نمایش شد.
نخستین فیلم گمبون اتلو ( ۱۹۶۵ ) بود و دیگر فیلم های قابل توجه او شامل آشپز، دزد، همسرش و عاشقش ( ۱۹۸۹ ) ، بال های کبوتر ( ۱۹۹۷ ) ، نفوذی ( ۱۹۹۹ ) ، گاسفورد پارک ( ۲۰۰۱ ) ، لطف حیرت آور ( ۲۰۰۶ ) ، سخنرانی پادشاه ( ۲۰۱۰ ) ، کوارتت ( ۲۰۱۲ ) و ویکتوریا و عبدل ( ۲۰۱۷ ) می شوند. او همچنین در فیلم های زندگی در آب با استیو زیسو ( ۲۰۰۴ ) و آقای فاکس شگفت انگیز ( ۲۰۰۹ ) اثر وس اندرسن حضور داشت. گمبون پس از مرگ ریچارد هریس، بازی در نقش آلبوس دامبلدور ( مدیر مدرسه هاگوارتز ) در مجموعهٔ سینمایی هری پاتر ( ۲۰۰۴–۲۰۱۱ ) را پذیرفت. [ ۳] گمبون همچنین برای بازی در فیلم تلویزیونی راهی به سوی جنگ ( ۲۰۰۲ ) و مجموعهٔ اما ( ۲۰۰۹ ) نامزد دریافت جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد.
مایکل گمبون زاده دوبلین بود. خانواده او وقتی کودک بود به لندن کوچ کردند. [ ۳] گمبون در سال ۱۹۶۲ که ۲۲ ساله بود با ریاضی دان اَن میلر ازدواج کرد. او که به حفظ حریم خصوصی خود شهرت داشت یک بار به سؤال مصاحبه کننده ای در مورد همسرش با پرسیدن «چه همسری؟» پاسخ داد. این دو در گریوزند، کنت زندگی می کردند. [ ۴] آن ها پسری به نام فرگوس داشتند. [ ۵]
wiki: مایکل گمبون