مایروسیناز ( انگلیسی: Myrosinase ) گروهی از آنزیم ها هستند که در فرایند «مقابله با گیاه خواری» ( فرایند بمب روغن خردل ) در گیاهان دخالت دارند. ساختار سه بعدی این آنزیم، شناسایی شده و در بانک داده پروتئین موجود است.
این آنزیم ها عضوی از خانوادهٔ آنزیمی گلیکوزید هیدرولازها بوده و شباهت ساختاری فراوانی با «او - گلیکوزیدها» دارد، [ ۲] [ ۳] اما مایروسیناز تنها آنزیم شناخته شده در طبیعت است که قادر به شکستن گلوکز با پیوند سولفوری است. عملکرد زیست شناختی مایروسیناز، هیدرولیز گلوکوسینولات هاست. [ ۴]
مایروسیناز یکی از ابزارهای دفاعی گیاهان محسوب می شود و قادر است گلوکوسینولات را تجزیه کرده و چند ماده که برخی از آنها سمی هستند، ایجاد نماید. [ ۵]
مایروسیناز واکنش شیمیایی زیر را کاتالیز می کند:
بنابراین پیش ماده ( سوبسترا ) این آنزیم، تیوگلوکوزید و آب است و فرآورده نهایی آن، شکر و تیول
در حضور آب، مایروسیناز گلوکز را از گلوکوسینولات جدا می کند. آنچه باقی می ماند، به سرعت مبدل به یک تیوسیانات، یک ایزوتیوسیانات یا یک نیتریل می شود که هر سه در مکانیسم دفاعی گیاهان دخیل هستند. اینکه چه محصولی از تجزیهٔ گلوکوسینولات توسط مایروسیناز به دست می آید، بستگی به پی اچ و حضور کوفاکتورهای مختلف دارد. به عنوان مثال اگر پی اچ خنثی باشد، محصول نهایی، اغلب ایزوتیوسیانات است. در پی اچ اسیدی ( pH < 3 ) و در حضور یون آهن و پروتئین های خاص، بیشتر نیتریل است که تشکیل می شود. [ ۲] [ ۶]
یکی از کوفاکتورهای شناخته شدهٔ مایروسیناز، ویتامین ث است که یک کاتالیست قلیاییِ واکنش هیدرولیز گلوکوسینولات محسوب می شود. [ ۱] [ ۷] در عوض، سولفات یکی از مهارکننده های رقابتی این آنزیم است. [ ۴]
آنزیم مایروسیناز و سوبسترای طبیعی آن گلوکوسینولات، بخشی از مکانیسم دفاعی گیاهان محسوب می شوند. وقتی حشرات آفت زا یا حیوانات گیاه خوار به گیاهان حمله ور می شوند، گیاهان مادهٔ بی خطرِ گلوکوسینولات را به سه مادهٔ سمیِ تیوسیانات، ایزوتیوسیانات یا نیتریل تبدیل می کند. [ ۲] گیاهانی که این سیستم دفاعی را دارند عبارتند از: خردل سفید، [ ۸] شاهی، [ ۹] واسابی، [ ۱۰] ترب سفید، [ ۱۱] [ ۱۲] شب بویانی چون خردل زرد، [ ۱۳] شلغم روغنی بیابانی، [ ۱۴] کلم بروکلی، گل کلم، کلم، کلم برگ چینی ( پاک چوی ) و کلم برگ. [ ۲] جالب آنکه این آنزیم در بدن شته مومی هم یافت شده است[ ۱۵] و این موضوع، نشان دهندهٔ هم فرگشتی این حشره با غذای اصلی خود است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین آنزیم ها عضوی از خانوادهٔ آنزیمی گلیکوزید هیدرولازها بوده و شباهت ساختاری فراوانی با «او - گلیکوزیدها» دارد، [ ۲] [ ۳] اما مایروسیناز تنها آنزیم شناخته شده در طبیعت است که قادر به شکستن گلوکز با پیوند سولفوری است. عملکرد زیست شناختی مایروسیناز، هیدرولیز گلوکوسینولات هاست. [ ۴]
مایروسیناز یکی از ابزارهای دفاعی گیاهان محسوب می شود و قادر است گلوکوسینولات را تجزیه کرده و چند ماده که برخی از آنها سمی هستند، ایجاد نماید. [ ۵]
مایروسیناز واکنش شیمیایی زیر را کاتالیز می کند:
بنابراین پیش ماده ( سوبسترا ) این آنزیم، تیوگلوکوزید و آب است و فرآورده نهایی آن، شکر و تیول
در حضور آب، مایروسیناز گلوکز را از گلوکوسینولات جدا می کند. آنچه باقی می ماند، به سرعت مبدل به یک تیوسیانات، یک ایزوتیوسیانات یا یک نیتریل می شود که هر سه در مکانیسم دفاعی گیاهان دخیل هستند. اینکه چه محصولی از تجزیهٔ گلوکوسینولات توسط مایروسیناز به دست می آید، بستگی به پی اچ و حضور کوفاکتورهای مختلف دارد. به عنوان مثال اگر پی اچ خنثی باشد، محصول نهایی، اغلب ایزوتیوسیانات است. در پی اچ اسیدی ( pH < 3 ) و در حضور یون آهن و پروتئین های خاص، بیشتر نیتریل است که تشکیل می شود. [ ۲] [ ۶]
یکی از کوفاکتورهای شناخته شدهٔ مایروسیناز، ویتامین ث است که یک کاتالیست قلیاییِ واکنش هیدرولیز گلوکوسینولات محسوب می شود. [ ۱] [ ۷] در عوض، سولفات یکی از مهارکننده های رقابتی این آنزیم است. [ ۴]
آنزیم مایروسیناز و سوبسترای طبیعی آن گلوکوسینولات، بخشی از مکانیسم دفاعی گیاهان محسوب می شوند. وقتی حشرات آفت زا یا حیوانات گیاه خوار به گیاهان حمله ور می شوند، گیاهان مادهٔ بی خطرِ گلوکوسینولات را به سه مادهٔ سمیِ تیوسیانات، ایزوتیوسیانات یا نیتریل تبدیل می کند. [ ۲] گیاهانی که این سیستم دفاعی را دارند عبارتند از: خردل سفید، [ ۸] شاهی، [ ۹] واسابی، [ ۱۰] ترب سفید، [ ۱۱] [ ۱۲] شب بویانی چون خردل زرد، [ ۱۳] شلغم روغنی بیابانی، [ ۱۴] کلم بروکلی، گل کلم، کلم، کلم برگ چینی ( پاک چوی ) و کلم برگ. [ ۲] جالب آنکه این آنزیم در بدن شته مومی هم یافت شده است[ ۱۵] و این موضوع، نشان دهندهٔ هم فرگشتی این حشره با غذای اصلی خود است.
wiki: مایروسیناز