ماهیچه پسواس بزرگ

ماهیچهٔ پسواس بزرگ یا عضلهٔ سوئز ماژور ( به لاتین: Psoas major ) ماهیچهٔ بلندی است که در دو طرف ستون مهره ها قرار دارد. ترجمهٔ پسواس به مازویی نادرست است؛ چرا که مازو، مازه یا پشت مازه در فارسی به ستون مهره ها گفته می شود. [ ۱]
این ماهیچه از کنار خارجی دوازدهمین مهره پشتی و تمام مهره های کمری و غضروف بین مهره ای منشأ گرفته به برجستگی کوچک استخوان ران منتهی می شود.
محل چسبندگی این ماهیچه در انتهای فوقانی بسیار گسترده تر از انتهای تحتانی است. عضله از روی زوائد عرضی پنج مهره کمر و جسم مهره ای مهره دوازدهم پشتی و پنج مهره کمری و همچنین دیسک های بین مهره ای مربوطه شروع شده؛ تاره به طرف پایین و قدری خارج کشیده شده و به برجستگی کوچک استخوان ران متصل می شوند. [ ۲]
عصب گیری آن از شاخه های قدامی اعصاب کمری ( L۱ تا L۴ ) می باشد و عمل آن خَماندن ( فلکشن ) استخوان ران و چرخش رو به بیرون است. برخی اوقات در مجاورت این ماهیچه کانون عفونی ( مثلاً از کلیه ) ایجاد می شود که آن را آبسه سوئز می نامند.
اگر این ماهیچه کوتاه شود منقبض شده و باعث کشیده شدن مهره های کمری به پایین به سوی استخوان ران می شود که به آن کاوپشتی ( لوردوز ) می گویند؛ یعنی قوس بیش از حد کمر. برای درمان آن باید کشش این ماهیچه انجام شود و ماهیچهٔ مخالف آن یعنی ماهیچهٔ سُرینی نیز تقویت شود.