مانا

( توفیقی ، حسین ، آشنایی با ادیان بزرگ ، 1398 : 15 )

مانا =مثل اینکه =معنی = کنه
مانا = نام دختر =نام روشی دینی در کردستان وعراق ( ماندایی )

و ریشه اشاره به نیم زوج های ملکوتی جاودانه هرکدام از افراد انسانی دارد، مثل نیم زوج های مذکر و موئنث " آنوش و آنوشه " یا نیم زوج های " شمس و شمسینه " یا " ماه و ماهینه " و یا " آنیما و آنیمو " در روانشناسی کارل گوستاو یونگ که اولی به معنای نیمه موئنث آغازین و ازلی و ابدی می باشد و دومی به معنای نیمه مذکر آغازین و ازلی و ابدی. اما خود یونگ آنها را کهن الگو نامیده که بصورت دو میل جنسی فرعی و پنهانی در وجود افراد انسانی تجلی می کنند. به این معنا که یک مرد علاوه بر میل جنسی اصلی و ظاهری مردانگی در پشت پرده ظاهری دارای یک میل جنسی فرعی و زنانگی هم می باشد که با حواس پنجگانه قابل دریافت نمی باشد و یک زن هم در پشت پرده ظاهر میل جنسی اصلی و آشکار زنانگی خود دارای یک میل جنسی فرعی و پنهانی مردانگی . اما یونگ نتوانسته است از طریق کشف این میل جنسی فرعی و پنهانی به حقیقت نیم زوج های ملکوتی و ازلی و ابدی هرکدام از افراد انسانی پی ببرد. معنای این سخن این است که خداوند متعال در برترین حالت آفرینش ملکوتی کیهانی یعنی در نظام احسن آفرینش مبداء هر فرد انسانی را نه تنها از دو نیم زوج بلکه از ده نیم زوج در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی و هنرمندی و دانایی و توانایی آفریده و به آنان حیات یا زندگی جاودانه اهداء نموده است. به زبان دینی هر فرد انسانی دارای پنج آدم و پنج حوای خودی و ملکوتی می باشد که در ازل با هدف زوجیت هر فرد انسانی با خود و تجربه عشق خویشتن به پنج روش مختلف در قالب پنج زوج بنیادی و خودی آفریده شده اند. در حال حاضر و در این دنیا و یا در این عالم واقعی و عینی و شهودی فقط یکی از آن نفوس دهگانه ملکوتی در بدن های مردانه یا زنانه به ظهور و پیدایش رسیده و مشغول مشاهده زندگی دنیوی و تغییر و تحول و حرکت طبیعت و گذر زمان می باشد. نُه نفوس دیگر در خواب ژرف و شیرین مرگ بسر می برند و به موازات خواب مرگ از حیات و زندگی روئیایی در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی مبدئی برخوردارند و در وجود افراد انسانی بصورت نُه امکان استعلائی یا بالقوه و طرح و برنامه موجود اند و نه شکل موجودات مجرد و ماورائی و بریده از واقعیت. آن نُه نفس مجرد هرکدام به ترتیب و نوبه خاص و ویژه در یک عالم واقعی و عینی و شهودی مثل این عالم پشت سر هم به ظهور و پیدایش می رسند و حیات های کوتاه مدت دنیوی خودرا تجربه و سپری می نمایند و در معاد و پس از وقوع آخرین مه بانگ ( به زبان دینی : پس از برپایی قیامت کبرا ) همگی بطور همزمان و در کنار هم و بطور هم سن و با همان سن معتدل ملکوتی ازلی - ابدی در سرا های پنتاگونی شکل ( پنج وجهی ) خویش به ظهور و پیدایش می رسند و همان زندگی ملکوتی اولیه را در برترین سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی از نو آغاز می کنند و آنهم بدون پیر شدن و فرسودگی. یعنی در طول آن زندگی بسیار طویل ملکوتی و تا پایان آن در همان سن معتدل ملکوتی باقی می مانند. نتیجه اینکه افراد انسانی در معاد از قبور بر انگیخته نمی شوند بلکه معجزه آسا از خمیر مایه ساختاری همین کیهان از نو آفریده می شوند. هر انسانی که به قدرت و علم مطلق و بیکران خداوند متعال به راستی و بطور حقیقی و علمی ( و نه ظاهری و عوام فریبانه از نوع باور های دینی ) باور و ایمان داشته باشد، با خیال راحت و خاطر جمع و با اطمینان و یقین می تواند به محتوای این کامنت کوتاه یا پیامک باور داشته باشد. گرچه بریدن نوارها و پیوند های نامرئی پیوستگی ها و دلبستگی ها به اسباب بازی های دل چسب کودکانه از نوع باور های دینی در سنین بالا بسیار مشکل می باشد. در یک لحظه بسیار کوتاه پس از مرگ، نفس مجرد هر فرد انسانی علاوه بر اینکه به خواب ژرف و شیرین مرگ فرو می رود ، بطور همزمان و به موازات خواب مرگ و در عالم غیب ( در بطن و در پشت پرده ضخیم و رنگی واقعیت عینی و نه در ورای آن ) بیدار و از حیات و زندگی روئیای در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی و هنرمندی و دانایی و توانایی بهشتی برخوردار خواهد گردید و بهمراه اعضای ده نفره خانواده ملکوتی و کلیه گذشتگان و آیندگان زمینی خویش آن زندگی رویائی را تجربه و سپری خواهد نمود تا زمان بسته شدن نطفه در رحم مادر در همین عالم واقعی و عینی و شهودی که پس وقوع مه بانگ های هشتم همیشه در یک مرتبه و با یک درجه تکاملی برتر نسبت به مرتبه و درجه تکاملی قبلی و فعلی که در طول سفر بارها از نو آفریده می شود. طول خواب ژرف مرگ و طول حیات روئیای بموازات آن هردو برابر خواهند بود و در طول سفر بسیار طولانی محتوای کیهان بین مبداء و معاد همیشه مساوی با هفت برابر طول عمر کلی کیهان یعنی هفت برابر فاصله زمانی بین دو وحدت دمایی و وقوع دو مه بانگ متوالی، نه یک ثانیه بیشتر و نه یک ثانیه کمتر و برای تک تک افراد انسانی در کلیه اعصار گذشته و حال و آینده یکی می باشد و واحد و یگانه. البته این مدت زمان فقط از دیدگاه بیدار زندان بسیار طولانی به نظر می رسد و نه از دیدگاه خفته اموات یا مردگان. زیرا پس از مرگ مکانیزم درک گذر زمان بطور کامل مختل می گردد و لذا از دیدگاه خفته مردگان چه گذر یک ثانیه و چه گذر میلیارد بتوان میلیارد سال، هردو برابر خواهند بود . در پایان شاید مفید باشد که نفس مجرد را که به معنای من یا خود می باشد، با ابعاد دیگر وجودی انسان از قبیل روح و روان مترادف و معادل و هم معنا پنداشته نشود، زیرا روح و روان بهمراه ماده فقط سه جنبه ظهوری یک خمیرمایه ساختاری واحد و یگانه یعنی هستی یا وجود بیکران خداوند متعال می باشند. کالبد تثلیثی ( ماده - روان - روح ) کلیه موجودات زنده حیات یا زندگی خودرا از بستر امن و آرام و پیوسته و فراگیر جان از لحظه بسته شدن نطفه تا لحظه مرگ بطور پیوسته دریافت می کنند. لذا روح و روان بهمراه ماده فقط نقش خمیر مایه ساختاری سفت و نرم را بازی می کنند و وظیفه نفس مجرد فقط مشاهده می باشد و آنهم نه بطور مستقیم از پشت دریچه های حواس پنجگانه بلکه بطور غیر مستقیم از طریق قضاوت ها و نتیجه گیری های قوای ادراکی فهم و عقل حاصل از فعالیت ها و عمل کرد های این دو قوه بر روی دریافت های حواس پنجگانه و محتوای خاطرات. این قضاوت ها و نتیجه گیری ها هم می توانند روشن و حقیقی و منطبق بر واقعیت باشند و هم تاریک و اوهامی و بریده از واقعیت و یا آمیزه ای از این دو سرحد با درجات مختلف شدت و ضعف. به عنوان مثال موجوداتی به اصطلاح مجرد از قبیل جن و پری و ارواح خبیثه در طیف قضاوت ها و نتیجه گیری های تاریک و اوهامی و بریده از واقعیت عینی جای می گیرند و لذا وجود خارجی ندارند. در پایان امیدوارم که سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشم و به امید ملاقات های فوری و بدون تاخیر نفوس مجرد کلیه افراد انسانی با بقیه اعضای خانواده فردی و خودی خویش و کلیه پیشینیان و آیندگان زمینی پس از لحظه مرگ، بدون استثناء و هیچ گونه تبعیضی. البته باید توجه داشت که در این زمینه برای رسیدن به آن نظم و حالت ملکوتی و حیات رویائی بهشتی بطور میان برُ و زود تر از موعد مقرر و تعیین شده توسط خداوند متعال از طریق اتصال کوتاه یعنی از راه خودکشی ، مورد رضایت و خشتودی خداوند متعال و اعضای خانواده زمینی و فامیل و دوستان و آشنایان نمی باشد و لذا عمل خودکشی گناه و خطا محسوب می شود.