ماموریت بزرگ

در مسیحیت، مأموریت بزرگ دستور عیسی مسیح از مرگ برخاسته شده به شاگردانش است تا انجیل را به همه ملل جهان گسترش دهند. مأموریت بزرگ در انجیل متی ۲۸: ۱۶–۲۰ تشریح شده است، جایی که عیسی در کوهی در جلیل از پیروانش می خواهد تا همه ملت ها را به نام پدر، پسر و روح القدس شاگرد کنند و آنها را تعمید دهند.
مأموریت بزرگ شبیه به قسمت های مأموریت دوازده حواری است که در سایر اناجیل هم نظیر یافت می شود، هرچند تفاوت های قابل توجهی دارد. همچنین در انجیل لوقا باب ۱۰ عیسی مسیح در طول خدمت خود نیز اعزام شاگرد داشته است. شامل ۷۰ شاگرد، که آنها را به هر شهر و دیاری فرستاد که قصد رفتن بدان جا داشت و به آنها قدرت تسلط بر شیاطین می دهد. تصور می شود که پراکندگی رسولان در پایان سنتی انجیل مرقس خلاصه ای قرن دومی است که بر اساس انجیل متی و لوقا است.
این به یک اصل در الهیات مسیحی تبدیل شده است که بر خدمت، کار تبلیغی، بشارت و غسل تعمید تأکید دارد. گفته می شود که رسولان از اورشلیم پراکنده شده اند و مقرهای رسولان را تأسیس کردند، مانند آن هایی که در قرنتس، فیلیپی، افسس و روم بودند ( همچنین رجوع کنید به: سریر مقدس ) . گذشته گرایان ها بر این باورند که مأموریت بزرگ و دیگر پیشگویی های کتاب مقدس در قرن اول محقق شد، در حالی که آینده گرایان معتقدند که پیشگویی کتاب مقدس هنوز محقق نشده و تا ظهور دوم محقق می شود.