[ویکی فقه] مأمور به مطلق (زمان). مأمورٌبه مطلق ( زمان )، مأمورٌ به غیر مشروط به انجام در زمان خاص می باشد.
مأمورٌبه مطلق (زمان)، مأمورٌبه ای است که نسبت به زمان اطلاق دارد.
مأمورٌبه مطلق (زمان)، مأمورٌبه ای است که نسبت به زمان اطلاق دارد.
[ویکی فقه] مأمور به مطلق (شرط). مأمورٌبه مطلق (شرط) به معنای فعل متعلق طلب و بدون شرط خاص می باشد.
مأموربه مطلق (شرط)، مقابل مأموربه مشروط بوده و عبارت است از فعلی که بر تمامی افراد ماهیت مأموربه صادق است و همه را شامل می گردد، به گونه ای که با ایجاد هر یک از افراد مأموربه در خارج، امر ساقط گردیده و امتثال محقق می شود به خلاف مأموربه مشروط که فرد خاصی از ماهیت، مطلوب مولا است.
مأموربه مطلق (شرط)، مقابل مأموربه مشروط بوده و عبارت است از فعلی که بر تمامی افراد ماهیت مأموربه صادق است و همه را شامل می گردد، به گونه ای که با ایجاد هر یک از افراد مأموربه در خارج، امر ساقط گردیده و امتثال محقق می شود به خلاف مأموربه مشروط که فرد خاصی از ماهیت، مطلوب مولا است.
[ویکی فقه] مامور به مطلق (زمان). مأمورٌبه مطلق ( زمان )، مأمورٌ به غیر مشروط به انجام در زمان خاص می باشد.
مأمورٌبه مطلق (زمان)، مأمورٌبه ای است که نسبت به زمان اطلاق دارد.
مصادیق
زمان، گاهی به صورت ظرف و گاهی به صورت قید در مأموربه لحاظ می شود.در جایی که به صورت ظرف لحاظ می شود، تقیید آن از نظر عقلی لغو است، زیرا انجام هر فعلی به زمان نیاز دارد و این امری بدیهی در زمانیات است.در جایی که زمان به صورت قید لحاظ می گردد، گاهی مأمورٌبه نسبت به آن مطلق است که آن را مأمورٌبه مطلق می گویند؛ یعنی در مأمورٌبه، از نظر شرعی وقت مخصوصی اعتبار نشده است، مانند:قضای نمازهای فوت شده؛ و گاهی مأمورٌبه نسبت به آن مقید است که آن را مأمورٌبه موقت می گویند.
مأمورٌبه مطلق (زمان)، مأمورٌبه ای است که نسبت به زمان اطلاق دارد.
مصادیق
زمان، گاهی به صورت ظرف و گاهی به صورت قید در مأموربه لحاظ می شود.در جایی که به صورت ظرف لحاظ می شود، تقیید آن از نظر عقلی لغو است، زیرا انجام هر فعلی به زمان نیاز دارد و این امری بدیهی در زمانیات است.در جایی که زمان به صورت قید لحاظ می گردد، گاهی مأمورٌبه نسبت به آن مطلق است که آن را مأمورٌبه مطلق می گویند؛ یعنی در مأمورٌبه، از نظر شرعی وقت مخصوصی اعتبار نشده است، مانند:قضای نمازهای فوت شده؛ و گاهی مأمورٌبه نسبت به آن مقید است که آن را مأمورٌبه موقت می گویند.
wikifeqh: مأمور_به_مطلق_(زمان)
[ویکی فقه] مامور به مطلق (شرط). مأمورٌبه مطلق (شرط) به معنای فعل متعلق طلب و بدون شرط خاص می باشد.
مأموربه مطلق (شرط)، مقابل مأموربه مشروط بوده و عبارت است از فعلی که بر تمامی افراد ماهیت مأموربه صادق است و همه را شامل می گردد، به گونه ای که با ایجاد هر یک از افراد مأموربه در خارج، امر ساقط گردیده و امتثال محقق می شود به خلاف مأموربه مشروط که فرد خاصی از ماهیت، مطلوب مولا است.
بیان نمونه مأموربه مطلق
مانند: امر به تطهیر لباس نجس برای نماز ، که در تطهیر، قصد قربت دخالت ندارد؛ به بیان دیگر، مأموربه مطلق (شرط) نوعی از مأموربه است که امر به آن، بر وجود چیز دیگری متوقف نیست؛ برای مثال، حج ، نسبت به پیمودن مسافت تا مکه ، مأموربه مطلق است، زیرا تعلق امر به حج مشروط به پیمودن مسافت نیست؛ به خلاف استطاعت که تعلق امر به حج، به آن مشروط است؛ بنابراین، حج، نسبت به استطاعت، مأموربه مشروط، و نسبت به پیمودن مسافت، مأموربه مطلق است.
عناوین مرتبط
...
مأموربه مطلق (شرط)، مقابل مأموربه مشروط بوده و عبارت است از فعلی که بر تمامی افراد ماهیت مأموربه صادق است و همه را شامل می گردد، به گونه ای که با ایجاد هر یک از افراد مأموربه در خارج، امر ساقط گردیده و امتثال محقق می شود به خلاف مأموربه مشروط که فرد خاصی از ماهیت، مطلوب مولا است.
بیان نمونه مأموربه مطلق
مانند: امر به تطهیر لباس نجس برای نماز ، که در تطهیر، قصد قربت دخالت ندارد؛ به بیان دیگر، مأموربه مطلق (شرط) نوعی از مأموربه است که امر به آن، بر وجود چیز دیگری متوقف نیست؛ برای مثال، حج ، نسبت به پیمودن مسافت تا مکه ، مأموربه مطلق است، زیرا تعلق امر به حج مشروط به پیمودن مسافت نیست؛ به خلاف استطاعت که تعلق امر به حج، به آن مشروط است؛ بنابراین، حج، نسبت به استطاعت، مأموربه مشروط، و نسبت به پیمودن مسافت، مأموربه مطلق است.
عناوین مرتبط
...
wikifeqh: مأموربه_مطلق