ماغ گون

لغت نامه دهخدا

ماغ گون. ( ص مرکب ) تیره گون. به رنگ ماغ. سیاه و تیره :
تا برآید لخت لخت از کوه میغ ماغ گون
آسمان آس گون از رنگ او گردد خلنگ.

منوچهری.

برنگ ماغ سیاه تیره : تا بر آید لخت لخت از کوه میغ ماغ گون آسمان آس گون از رنگ او گررد خلنگ . ( منوچهری . د. ۴۹ )

به رنگ ماغ، تیره، سیاه رنگ: تا برآید لخت لخت از کوه میغ ماغگون / آسمان آبگون از رنگ او گردد خلنگ (منوچهری: ۶۳ ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید