ماشین کاری تخلیه الکتریکی ( به انگلیسی: Electrical discharge machining ) به صورت مخفف ( EDM ) یا اسپارک فرایند براده برداری است که در آن از یک منبع ژنراتور برای تولید جرقه با ولتاژ پایین وامپر بالا به منظور براده برداری استفاده می شود. فرایند برش کاری به وسیله جرقه های متناوب و کنترل شده ای است که بین الکترود یعنی سیم و قطعه کار زده می شود. در این روش برای براده برداری هیچگونه تماس مستقیمی بین قطعه کار و الکترود بر قرار نمی شود. همچنین ماشین کاری تخلیه الکتریکی فرایند براده برداری است که در آن از یک منبع ترموالکتریکی به منظور براده برداری استفاده می شود.
صنایع پیشرفته تکنولوژی مانند هوانوردی، راکتورهای هسته ای، خودروسازی و… همواره به موادی که از نسبت استحکام به وزن بالایی برخوردارباشند، مانند آلیاژهای مقاوم در برابر دماهای بالا نیازدارند. پژوهشگران حوزه علم مواد نیز موادی را به وجود آوردند که دارای استحکام، سختی وچقرمگی بالاتر و همچنین خواص متنوع دیگر باشند. این امر باعث رشد و توسعه جنس ابزارهای برش بهتر می شود، بطوریکه از بهره وری کاسته نشود. این یک حقیقت آشکار است که در فرایندهای ماشین کاری سنتی، افزایش سختی جنس قطعه کار باعث کاهش سرعت برش اقتصادی می شود. دست یابی به جنس ابزاری که به اندازه کافی سخت و مقاوم باشد تا بتواند در سرعتهای برش اقتصادی موادی مانند تیتانیوم، فولاد زنگ نزن، نیمونیک ها و دیگر آلیاژهای مشابه با مقاومت حرارتی و استحکام بالا، کامپوزیت های تقویت شده با الیاف، استلیت ها ( آلیاژهایی با پایه کبالت ) ، سرامیک ها و آلیاژهایی که ماشینکاریشان مشکل است رابرش بزند، دیگر امکان پذیر نیست. تولید اشکال پیچیده درچنین موادی، به وسیلهٔ روش های سنتی بسیار مشکل است. نیازهای دیگر که در سطحی بالاتر قرارمی گیرند، عبارتند از:پرداخت بهتر، مقادیر کمتر تلرانس ها، نرخ تولید بالاتر، اشکال پیچیده، انتقال اتوماتیک داده ها و ساخت در مقیاس های خیلی کوچک ( مینیاتوری ) ، ایجاد سوراخ ( با زوایای ورودی کم، غیر دایره ای، با اندازه ای میکرونی، نسبت ابعادی زیاد، تعداد زیادی سوراخ ریز در یک قطعه کار، سوراخ های منحنی شکل، سوراخ بدون پلیسه و… ) در مواردی که سخت ماشین کاری می شوند، موارد دیگری است که فرایندهای مناسب رامی طلبد. ویژگی های مذکور عموماً در محصولاتی موردنیاز هستند که در صنایعی نظیر هوافضا، رآکتورهای هسته ای، موشک ها، توربین ها، اتومبیل هاو… استفاده می شوند؛ بنابراین نیاز به ابزار و فرایندهایی که بتوانند به دقت و سهولت هر چه بیشتر اشکال پیچیده و دقیق را در موادی با کمترین توانایی ماشین کاری ایجاد کنند احساس می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفصنایع پیشرفته تکنولوژی مانند هوانوردی، راکتورهای هسته ای، خودروسازی و… همواره به موادی که از نسبت استحکام به وزن بالایی برخوردارباشند، مانند آلیاژهای مقاوم در برابر دماهای بالا نیازدارند. پژوهشگران حوزه علم مواد نیز موادی را به وجود آوردند که دارای استحکام، سختی وچقرمگی بالاتر و همچنین خواص متنوع دیگر باشند. این امر باعث رشد و توسعه جنس ابزارهای برش بهتر می شود، بطوریکه از بهره وری کاسته نشود. این یک حقیقت آشکار است که در فرایندهای ماشین کاری سنتی، افزایش سختی جنس قطعه کار باعث کاهش سرعت برش اقتصادی می شود. دست یابی به جنس ابزاری که به اندازه کافی سخت و مقاوم باشد تا بتواند در سرعتهای برش اقتصادی موادی مانند تیتانیوم، فولاد زنگ نزن، نیمونیک ها و دیگر آلیاژهای مشابه با مقاومت حرارتی و استحکام بالا، کامپوزیت های تقویت شده با الیاف، استلیت ها ( آلیاژهایی با پایه کبالت ) ، سرامیک ها و آلیاژهایی که ماشینکاریشان مشکل است رابرش بزند، دیگر امکان پذیر نیست. تولید اشکال پیچیده درچنین موادی، به وسیلهٔ روش های سنتی بسیار مشکل است. نیازهای دیگر که در سطحی بالاتر قرارمی گیرند، عبارتند از:پرداخت بهتر، مقادیر کمتر تلرانس ها، نرخ تولید بالاتر، اشکال پیچیده، انتقال اتوماتیک داده ها و ساخت در مقیاس های خیلی کوچک ( مینیاتوری ) ، ایجاد سوراخ ( با زوایای ورودی کم، غیر دایره ای، با اندازه ای میکرونی، نسبت ابعادی زیاد، تعداد زیادی سوراخ ریز در یک قطعه کار، سوراخ های منحنی شکل، سوراخ بدون پلیسه و… ) در مواردی که سخت ماشین کاری می شوند، موارد دیگری است که فرایندهای مناسب رامی طلبد. ویژگی های مذکور عموماً در محصولاتی موردنیاز هستند که در صنایعی نظیر هوافضا، رآکتورهای هسته ای، موشک ها، توربین ها، اتومبیل هاو… استفاده می شوند؛ بنابراین نیاز به ابزار و فرایندهایی که بتوانند به دقت و سهولت هر چه بیشتر اشکال پیچیده و دقیق را در موادی با کمترین توانایی ماشین کاری ایجاد کنند احساس می شود.
